Οταν σχολιάζουμε τον ήχο, την παραγωγή και τις συνθήκες μιας συναυλίας εμείς «οι επαγγελματίες» το κάνουμε σκεπτόμενοι όχι ως ‘κανονικοί’ άνθρωποι, αλλά ως πειραγμένοι «ειδικοί» που διυλίζοντας τον κώνωπα ψάχνουμε να γκρινιάξουμε για ατέλειες ή να μοιράσουμε ‘εύγε’ για πράγματα μη προφανή για τους ‘κανονικούς’ ανθρώπους που απλά ήρθα να δούν και ν’ ακούσουν το αγαπημένο τους συγκρότημα, να τραγουδήσουν και να ‘χτυπηθούν’ μαζί του και όχι να δούν και ν’ ακούσουν τον εξοπλισμό. Ο κόσμος κοιτάει το γκρουπ κι εμείς τα ηχεία, τα φώτα, τις εξέδρες και τον εξοπλισμό. Οι fans ακούνε μουσική κι εμείς ακούμε το χώρο, την ισορροπία της συχνοτικής μπάντας, το σετάρισμα του PA συστήματος και την ποσόστωση reverb στα φωνητικά ανιχνεύοντας το ποσοστό του pre delay... Αρρωστα ή μάλλον αμιγώς επαγγελματικά πράγματα...
Κι επειδή βρέθηκα την περασμένη Τρίτη στο Ejekt Festival στο TaeKwonDo και απογοητεύτηκα από το γεγονός ότι εξακολουθούν να διοργανώνουν συναυλίες σε πλήρως ακατάλληλα για την ακουστική τους venues όπως αυτό, σας παραπέμπω στις απόψεις της Νίκης Σωτηροπούλου, φίλης και συνεργάτιδας στο ‘αδελφό’ μουσικό site Music Non Stop για να δείτε πως αντιλαμβάνονται οι μουσικόφιλοι τον κακό ήχο που ακούνε στις συναυλίες.
Φυσικά «ως ειδικός» αναγνώρισα τις καλές μίξεις (ειδικά στους Faith No More), το εξαιρετικό στήσιμο της United Technical Group (dV DOSC και κονσόλες Digidesign, ενώ εντυπωσιακή ήταν η τεράστια εξέδρα της Metron Group του Λουκά Χατζή που μονοπωλεί όλα τα μεγάλα event χάρη στον τεράστιο εξοπλισμό και την εξειδίκευση που διαθέτει) και ξέρω ότι αποκλειστικός υπεύθυνος για τον κακό ήχο είναι ο χώρος και ουδείς άλλος, ούτε η PA εταιρία, ούτε οι ηχολήπτες των συγκροτημάτων, ούτε οι ίδιες οι μπάντες. Ομως ο κόσμος που έχει πληρώσει εισιτήριο δεν ενδιαφέρεται για το ποιος φταίει, ενώ αρκετά συχνά τα βάζει με τα μηχανήματα και τον ηχολήπτη γιατί πολύ απλά αυτούς βλέπει μπροστά του.

Εως ότου αναρτήσουμε την τεχνική περιγραφή του φεστιβάλ, δείτε ΕΔΩ το Ejekt Festival όπως το βίωσε η Νίκη...