Ο πρωθυπουργός στο αποψινό διάγγελμά του για την άρση των περιοριστικών μέτρων, δήλωσε αυτολεξεί ότι «Φαίνεται απίθανο να επιτραπούν μέσα στο καλοκαίρι οι μεγάλες συναθροίσεις, όπως φεστιβάλ, συναυλίες, ή μεγάλα αθλητικά γεγονότα με θεατές…»

Ηταν μια μάλλον αναμενόμενη δήλωση – απόφαση… Αναμφίβολα η πιο πιθανή για όλους εμάς τους ‘Απίθανους’ συντελεστές του Πολιτισμού (τον Αθλητισμό τον αφήνω απέξω διότι έχει και άλλες δυνητικές διεξόδους, όπως τηλεοπτικές, διαδικτυακές, στοιχηματικές κλπ) καθώς το μέτρο της απαγόρευσης μεγάλων συναθροίσεων κοινού θα εφαρμοστεί τουλάχιστον για το φετινό καλοκαίρι – φθινόπωρο σε πολλές χώρες (αν όχι σε όλες).

Αν λοιπόν φαίνεται απίθανο να επιχειρήσεις και να εργαστείς, τότε το πιθανότερο είναι να χρεωκοπήσεις. Και μπορεί η χρεωκοπία να μην είναι δημιουργική και καλλιτεχνική, αλλά θα είναι αναμφισβήτητα οικονομική. Επίσης να υπενθυμίσω εδώ το αυτονόητο (δυστυχώς όχι για όλους): ότι ο Πολιτισμός δεν παράγεται μόνο από όσους πρωταγωνιστούν κάτω από τα φώτα, στο πάλκο ή στο σανίδι, αλλά και από τους αθέατους συντελεστές μιας πλειάδας ειδικοτήτων, που αποτελούν τους επιμέρους κρίσιμους κρίκους μιας καλλιτεχνικής παραγωγής (μουσικής, θεατρικής, χορευτικής, κιν/φικής κλπ) και που η πλειονότητα των οποίων δουλεύει (εποχική εργασία συνήθως) για ένα μεροκάματο (ή νυχτοκάματο).

Με δεδομένο επίσης ότι η αναφορά του πρωθυπουργού στο μοναδικό ίσως κλάδο (Πολιτισμός) που ΔΕΝ θα ανοίξει, έγινε προς το τέλος του διαγγέλματός του και αφού προηγουμένως είχε περιγράψει το πώς ακριβώς θα πραγματοποιηθεί η άρση των περιορισμών και το σταδιακό άνοιγμα μιας σειράς άλλων κλάδων, λογικό ήταν να αναμένει κανείς και μια συμπληρωματική αναφορά (υπόσχεση, δέσμευση, σκέψη έστω) για ενίσχυση και στήριξη του ευρύτερου κλάδου του Πολιτισμού και των εργαζομένων σε αυτόν, καθώς κατά γενική ομολογία ήταν ο κλάδος που έκλεισε πρώτος και (επίσημα πλέον) θα ανοίξει τελευταίος, χωρίς μάλιστα να μπορεί να προσδιορίσει κανείς το πότε ακριβώς θα γίνει αυτό.
Μια αναφορά ίσως όχι από τον ίδιο τον ΠΘ., αλλά από κάποιον από τους υφυπουργούς που πήραν εν συνεχεία το λόγο.

Από μια κυβέρνηση λοιπόν που κατά γενική ομολογία έως τώρα πέτυχε μάλλον το Απίθανο στη μάχη με τον ιό, εκτιμώ ότι μου Φαίνεται εξίσου Απίθανο να μην επανεξετάσουν, να μη διορθώσουν και να μη συμπληρώσουν με μέτρα στήριξης προς τους ανθρώπους και τους συντελεστές του Πολιτισμού την εν λόγω απόφαση (έστω και σταδιακά τις επόμενες ημέρες), γιατί είναι προφανές, ότι όλο το πολιτιστικό δυναμικό της χώρας θα καταρρεύσει, καθώς θα στερηθεί για μεγάλο διάστημα του βασικού του δικαιώματος στην εργασία και εν προκειμένω στην πολιτιστική δημιουργία. Στην εν λόγω περίπτωση άλλωστε δεν χρειάζεται να ανακαλυφτεί ο τροχός, καθώς το ίδιο θα συμβεί πανευρωπαϊκά και για όλες τις χώρες στον τομέα του Πολιτισμού. Αυτό που χρειάζεται είναι να ανακαλυφθούν και να χορηγηθούν με αξιοκρατία και δικαιοσύνη, τα συγκεκριμένα (ευρωπαϊκά) κονδύλια στήριξης…

Με την κρυφή ελπίδα πως αυτή τη φορά, και έστω για μια φορά, δε θα δικαιωθεί ο Αριστοτέλης: «Μέγιστος εχθρός των εξουσιών, ο Πολιτισμός»…