O Lighting designer του φετινού 56^ου διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision που διεξήχθη στο Οσλο, ζήτησε ούτε λίγο ούτε πολύ περί τα 1.900 Chroma-Q LED προκειμένου να δημιουργήσει ένα τοίχο από φώτα και εικόνες, ο οποίος θα αποτελούσε και το βασικό σκηνικό της Telenor Arena του Oslo όπου έλαβε χώρα ο φετινός διαγωνισμός. Σημειωτέον ότι και τα 3 show (τους 2 ημιτελικούς και τον τελικό) παρακολούθησαν περισσότεροι από 120 εκ. τηλεθεατές σε 45 χώρες, ενώ περισσότεροι από 80.000 θεατές παρακολούθησαν Live τα 3 show αλλά και τις πρόβες με κοινό που προηγήθηκαν.
Την ευθύνη της τηλεοπτικής παραγωγής είχε η NRK με executive producer τον Jon Ola Sand και TV producer το Hasse Lindmo. Ο σχεδιασμός της παραγωγής έγινε από τον Ola Melzig και το φωτιστικό σχεδιασμό ανέλαβε ο Al Gurdon, ενώ για το σχεδιασμό της σκηνής φρόντισαν οι Kirsten Weltzin, Bonsak Schieldrop, Trond Olav Erga και Audun Stjern. Η εταιρία PRG (που ως γνωστόν πρόσφατα εξαγόρασε την Procon), με την υποστήριξη της Νορβηγικής Frontlite, προμήθευσε όλο τον εξοπλισμό και το ανθρώπινο τεχνικό δυναμικό για την υλοποίηση του show. Συγκεκριμένα εργάστηκαν περισσότεροι από 100 τεχνικοί στον τομέα του φωτισμού, ενώ όσον αφορά το φωτιστικό εξοπλισμό χρησιμοποιήθηκαν περισσότερες από 500 κινούμενες κεφαλές, 4.000 fixed light elements και περίπου 6.800 μέτρα τράσες.
 
“Share the Moment”
Για το φετινό διαγωνισμό, ο lighting designer Al Gurdon (ο οποίος παρεμπιπτόντως είχε αναλάβει το φωτιστικό σχεδιασμό και στον περυσινό διαγωνισμό) επέλεξε ένα ευέλικτο σύστημα που θα μπορούσε να δημιουργήσει έναν επαρκή συνδυασμό οπτικού και φωτιστικού show, κατάλληλου για όλες τις διαγωνιζόμενες μουσικές συνθέσεις. Το θεματικό concept που υποστήριξε και τεχνικά ο φετινός διαγωνισμός είχε τίτλο  “Share the Moment”, και αποσκοπούσε στο να συμπεριλάβει και τους θεατές στα επί σκηνής δρώμενα και όλο αυτό να μεταφερθεί αυτούσιο σε όλους τους τηλεοπτικούς δέκτες. Αυτά λοιπόν είχε ο Al Gurdon κατά νού, όταν σχεδίασε ένα σχετικά χαμηλής ανάλυσης περιβάλλον φωτισμού και εικόνας ταυτόχρονα, μ’ έναν τρόπο που παραπέμπει περισσότερο σε αρχιτεκτονικές εφαρμογές, αφού όπως ξεκαθάρισε, αυτοσκοπός του δεν ήταν η παράθεση εικόνων υψηλής ακρίβειας και μέγιστης ανάλυσης. Με τον τρόπο αυτό έδωσε την καλύτερη ασσίστ στους broadcasters και συγκεκριμένα στο σκηνοθέτη και στους καμεραμάν, αφού τους επέτρεψε να έχουν πλάνα απ’ οπουδήποτε επιθυμούσαν, ενώ παράλληλα τοποθέτησε με ομολογουμένως διαφορετικό τρόπο τους θεατές καθιστώντας τους αναπόσπαστο μέρος του τηλεοπτικού κάδρου. Ο σχεδιασμός του περιελάμβανε μια σειρά από διαφορετικά layers όσον αφορά τον πίσω ‘τοίχο’, τα οποία άλλαζαν και ανεβοκατέβαιναν με τη βοήθεια των συστημάτων προγραμματισμού και των μοτέρ της Kinesys (η PRG διαθέτει πολλά τέτοια), ώστε να δημιουργούνται διαφορετικά ‘σκηνικά’ ανά τραγούδι.
Βασικό εργαλείο σ’ αυτή την εφαρμογή ήταν ένα τεραστίων διαστάσεων array από 1.900 Chroma-Q LEDs (στην πλειοψηφία τους DB4 ColorBlock) που αποτέλεσαν το main layer και τα οποία δημιουργούσαν μια σύνθεση συνολικού πλάτους 130 μέτρων. Τα υπόλοιπα layers περιελάμβαναν φωτιστικά σώματα της Jarags, LED κουρτίνες της Starcloth, καθώς και μια 3D κουρτίνα με 2000 X-Balls στο κέντρο. Οσον αφορά τα στοιχεία της εικόνας, αυτά τοποθετήθηκαν σ’ ένα ειδικό σύστημα από κινούμενες τράσες που σχημάτιζαν κύκλους πάνω από τη σκηνή και μια κατασκευή από τράσες που θύμιζε ραχοκοκαλιά και ήταν αναρτημένη από τον οροφή του σταδίου. Γι’ αυτό άλλωστε και η PRG χρησιμοποίησε περί τα 6.8km από τράσες που αποτελεί και ρεκόρ ‘σε σίδερα’ σε σχέση με κάθε άλλη Eurovision. Οσον αφορά τον έλεγχο όλων αυτών, όλα τα Chroma-Q LED οδηγήθηκαν μέσω DMX από μια φωτιστική κονσόλα Virtuoso VX της Vari Lite, ενώ για τις εικόνες φρόντισε ένας Catalyst V4 media server μέσω Artnet και DMX ενώ χρησιμοποιήθηκε το node σύστημα S400+ της PRG. Οσον αφορά το περιεχόμενο, αυτό δημιουργήθηκε αποκλειστικά για τις ανάγκες του διαγωνισμού και έτρεξε μέσω χρονωκόδικα για κάθε τραγούδι, ο οποίος έτρεξε είτε μέσω του Catalyst, είτε της Virtuoso, είτε και από κοινού κάποιες φορές.
Για τα Chroma-Q LED που αποτέλεσαν ένα από τα βασικά του εργαλεία, ο Al ανέφερε ότι πρώτη φορά είχε χρησιμοποιήσει 200 Chroma-Q Color Block LEDs στο 2010 Super Bowl Half Time Show του Μαϊάμι, για τους ‘The Who’ και το αποτέλεσμα τον εντυπωσίασε. Πλέον διαθέτοντας τη 10πλάσια ποσότητα εδώ στη Eurovision ήταν σίγουρος εκ των προτέρων ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει όσο μεγάλες και εντυπωσιακές εικόνες ήθελε...
Επιπλέον, χρησιμοποιήθηκαν και κινούμενες κεφαλές της Vari*Lite, της GLP και της Martin, καθώς και βιντεοπροβολείς της Barco, διάφορα στρόμπο, long throw followspots, Fresnels και αρκετά floodlights.

Μοτέρ και συστήματα ελέγχου & προγραμματισμού κίνησης από την Kinesys
Για τις ανάγκες του show χρησιμοποιήθηκαν γύρω στα 80 μοτέρ της Kinesys (ενός και μισού τόνου), καθώς και πολλά K2 control για το σύνθετο προγραμματισμό των κινήσεων των εκάστοτε μοτέρ. Η μεγαλύτερη και πιο σύνθετη κίνηση που έλαβε χώρα, περιελάμβανε την ταυτόχρονη ενεργοποίηση 76 μοτέρ και η σκηνή αυτή αφορούσε μέρος της εμφάνισης του Σέρβου Milan Stankovic (ο οποίος παρεμπιπτόντως τερμάτισε στη 13^η θέση).
Περισσότερα για τον ήχο της Eurοvision σε επόμενη παρουσίαση....