Το πρώτο πράγμα που θα πω για να το βγάλω από μέσα μου είναι ότι είμαι μεγάλος φαν των Beatles!
Ήταν η πρώτη κασέτα (ναι κασέτα) που αγόρασα ποτέ και οι ιστορίες των George Martin, Ken Scott και Geoff Emerick με έκαναν να αγαπήσω το επάγγελμα που κάνω σήμερα.
Σε μια κουβέντα που είχαμε με τον Βασίλη (Λαδονικόλας) στο σεμινάριο του Mark Plati στην Αθήνα του το είχα αναφέρει: “ Μόλις προσγειωθεί ο Paul στην Ευρώπη θα πάω”. Και κάπως έτσι έγινε….
Ο καινούργιος δίσκος βγαίνει (‘Egypt Station’) και ανακοινώνεται μια μικρή ευρωπαϊκή περιοδεία: “Freshen up tour”.
Στην Κρακοβία (και όσο μακριά χρειαστεί) για το Macca…
Λίγες πόλεις και τα εισιτήρια πραγματικά εξαφανίζονταν ώρα με την ώρα. Αφού έστησα ολόκληρη επιχείρηση (σε αυτό το σημείο θέλω να ευχαριστώ το Google Translate για την τεχνική υποστήριξη) κλείνω τα εισιτήρια για Κρακοβία.
Βολικές ημερομηνίες, γιορτινή ατμόσφαιρα, όμορφη πόλη και το καλύτερο… η πρώτη φορά που έπαιζε ο Paul Mc Cartney εκεί.
Σε κουβέντες που έγιναν με διάφορους Άγγλους στις γύρω Pub μου είπαν ότι δεν κατάφεραν να βρουν εισιτήρια για Λονδίνο και Λίβερπουλ με αποτέλεσμα να κάνουν και αυτοί το ίδιο ταξίδι με εμένα.
Fast Forward τις μέρες και είμαστε πλέον Δεύτερα 3.12 γύρω στις 17:30 έξω από το γήπεδο. Οι πόρτες θα άνοιγαν τις 6:30 και όπως είχαμε ενημερωθεί από την εταιρία παραγωγής θα γινόταν αυστηροί έλεγχοι και η συναυλία θα ξεκινούσε ακριβώς στις 20:00.
Και κάπου εδώ πεθύμησα το καλοκαιράκι σε κάποια ουρά σε συναυλία στην Ελλάδα γιατί οι πόρτες άνοιξαν στις 7:30 λόγο λάθος ελέγχου στα early entrance tickets και το χειρότερο είναι ότι περιμέναμε με -5 βαθμούς! Αλλά για τον Paul όλα είναι υποφερτά... Ξέρετε, τα παιδικά όνειρα μια φορά γίνονται πραγματικότητα!
FOH…
Είσοδος στο Tauron Arena (φανταστικό γήπεδο) και το πρώτο πράγμα που παρατηρώ είναι η Avid S6L και οι έξι (6) ΜΑ Lighting που υπήρχαν στο FOH. Δυστυχώς λόγο της καθυστέρησης που υπήρχε δεν βρήκα κανένα στο Booth για να ανταλλάξω κάνα 2 κουβέντες για τα τεχνικά κομμάτια της συναυλίας, ούτε και μπορούσα να πλησιάσω πολύ κοντά στο stage λόγω του πολύ κόσμου που υπήρχε, όποτε έπρεπε να κάνω σκάουτινγκ παλαιάς κοπής μέχρι και πριν ξεκινήσει η συναυλία Με το που θα έπαιζε η πρώτη νότα τα μάτια και τα αυτιά θα ήταν καρφωμένα πάνω στην ακηνή.
16 CO-12 Clair Cohesion Series, 2 Clair BT218 και 1 Clair I5B ανά πλευρά σαν main σύστημα δεν τα λές και λίγα. Αν και δεν καθόμουν σε ιδανική θέση με εντυπωσίασε το σύστημα. Εξαιρετική απόδοση στο συχνοτικό φάσμα και “γκάζι” χωρίς να κουράζει το αυτί! Κάπου εδώ θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη από τους φίλους φωτιστές γιατί οι γνώσεις μου πάνω στα φώτα περιορίζονται σε κάτι λάμπες Gu10 που αλλάζω στην κουζίνα…
Ελπίζω να δείτε ότι μπορείτε από τις φωτογραφίες…
…και Stage…
Πάνω στο πατάρι οι συνήθεις ύποπτοι... Shure Beta 58 για τα τις φωνές, Sm 57 και KSM32 για τις καμπίνες (Vox Orange fender και Victory), Audix μικρόφωνα στο πανέφορμο DW Drum set, QSC ηχεία στα πλήκτρα σαν Backside και ένα ζευγάρι Beta 98 στην βάση του μικροφώνου του Macca για να πιάνει τα διάφορα όργανα που παίζει. Μέσα σε αυτά και ένα Ukalele που δεν θέλει να βάλει μαγνήτη γιατί είναι προσωπικό δώρο απο τον George Ηarrison….Τι ζούμε…
Τα μόνα Wireless μικρόφωνα on Stage ανήκαν στα πνευστά καθώς μας συστήθηκαν μέσα από τις κερκίδες του σταδίου πριν εμφανιστούν στην σκηνή.
Μετά το Scroll στις Led οθόνες στα πλάγια της σκηνής με τις σημαντικότερες στιγμές τις τεράστιας καριέρας του Paul Mc Carntey και υπό τους ήχους τραγουδιών από τη δική του δισκογραφία όσο και των Beatles, ανεβαίνει στην σκηνή χαιρετώντας τον κόσμο και χωρίς να πει κουβέντα...τα είπε όλα. Πρώτο κομμάτι Α hard day’s night. Και κάπου εκεί ο γράφων θυμήθηκε ότι το καλό Rock n Roll δεν σβήνει ποτέ και συνέχισε να ουρλιάζει σαν κοριτσάκι στην εκπομπή του Ed Sullivan.
Ενδεικτικά το SetList αυτής της μεγάλης συναυλίας (και σε διάρκεια μεγάλης δύο ώρες και 30 λεπτά έπαιξε) από αυτά που μπορώ να θυμηθώ κάπου ανάμεσα στις παύσεις και στις δονήσεις των πηνίων είναι.
- A Hard day’s night
- Can’t buy me Love
- Come on to me
- Letting Go
- Who Cares
- Let me roll it
- Foxy lady
- I’ve got a Feeling
- My Valentine
- Maybe i'm Amazed
- We can work it our
- From me to you
- Michelle
- In spite of all the Danger
- Love me do
- Blackbird
- Lady Madona
- Eleanor Rigby
- Fuh you
- Being on the benefit of Mr kite
- Something
- Ob La Di Ob La Da
- Band on the Run
- Back in USSR
- Let it Be
- Live and let Die
- Hey Jude
- Birthday
- Stg Peppers
- Helter Skelter
- Golden Slumbers / Carry that weight / The end
«Μaccάρι» κάποια στιγμή να ερχόταν και στα μέρη μας. Δεν είναι μόνο το τεχνικό κομμάτι που ευτυχώς σε πολλές παραγωγές και στην Ελλάδα έχουμε την δυνατότητα να απολαύσουμε όσο η ουσία μια τέτοιας συναυλίας. Η καλή μουσική κρατάει στο χρόνο ανεξαρτήτου δημοτικότητας και Followers του καλλιτέχνη. Δίπλα μου τραγουδούσε μια κοπέλα ‘βαριά’ 12 χρονών με τον πατέρα της. Rock n Roll will never die.
*Το aLive ευχαριστεί τον Πάνο Παπακώστα για τις πληροφορίες και το άρθρο και χαίρεται διπλά όταν τα όνειρα (και δη τα μουσικά όνειρα) των φίλων, συναδέλφων και συνεργατών του γίνονται πραγματικότητα…