Διαφήμιση
Παρασκευή, 08 Μάιος 2020 23:35

Αυθαίρετες ασκήσεις επί χάρτου…

του Βασίλη Λαδονικόλα

Εχουμε κάνει τις μαθηματικές πράξεις και ‘βγαίνουν’, ανέφερε χαρακτηριστικά ο Rapino (το μεγάλο αφεντικό της Live Nation) αναφερόμενος σε μεγάλες παραγωγές που σχεδιάζει να πραγματοποιήσει η εταιρία του εν μέσω κορωνοϊού και κάπως έτσι με έβαλε στην πρίζα για να προσπαθήσω να δω αν όντως βγαίνουν τα νούμερα σε τοπικές και σημαντικά μικρότερες παραγωγές εδώ στα μέρη μας…

Χωρίς να είμαι καλός στα μαθηματικά των παραγωγών (και στα μαθηματικά γενικώς), θα προσπαθήσω να κάνω την άσκηση του ‘στησίματος’ μιας Ελληνικής παραγωγής, με την προϋπόθεση βεβαίως ότι θα ισχύσουν δυο αυθαίρετες και ανατρεπτικές προσεγγίσεις που θα αναφέρω παρακάτω (και που εκπορεύονται πρωτίστως από την παιδεία και την κουλτούρα μας). Πρώτα όμως θέλω να ξεκαθαρίσω ότι συμμερίζομαι μάλλον την άποψη όσων πιστεύουν ότι είναι αδύνατη η τέλεση οποιασδήποτε ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ παραγωγής όπως την ξέραμε, υπό αυτές τις συνθήκες.
Επειδή όμως η περίφημη ‘κανονικότητα’ δεν ήταν κάτι δεδομένο για όλους μας, η ζωή προχωράει και οι ανάγκες και οι υποχρεώσεις τρέχουν ειδικά για τους ανθρώπους του μόχθου και του μεροκάματου, θα προσπαθήσω να εξετάσω και το αντίθετο, αυτό δηλαδή που έχω εκ πρωϊμίου απορρίψει…

Η παραγωγή των 400 - 500 ατόμων και το δεδομένο της ‘μη φίρμας’…
Πάμε να στήσουμε μια μικρή – μικρομεσαία παραγωγή για το καλοκαίρι του 2020 λοιπόν…άλλωστε για αυθαίρετη εικονική άσκηση επί χάρτου πρόκειται, οπότε δεν έχουμε να χάσουμε και τίποτα…

Ας πάρουμε για παράδειγμα το ανοιχτό δημοτικό θέατρο της Καλαμάτας που ανέφερε φίλος σε σχόλιό του σε προηγούμενο post, του οποίου η νέα χωρητικότητα με βάση τα σημερινά υγειονομικά μέτρα δεν θα ξεπερνά τα 400 άτομα (προκειμένου να τηρηθούν οι αποστάσεις ασφαλείας κλπ κλπ)…

Ας μεγαλώσουμε κι άλλο το βαθμό δυσκολίας, υποθέτοντας ότι η παραγωγή δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον 'κρατικοδίαιτο πολιτισμό', άρα έχουμε εξαρχής θέσει ακόμα υψηλότερα τον πήχη…(μηδενική χρηματοδότηση λέγεται αυτό, κοινώς δεν πρόκειται για ‘πουλημένη’ σε δήμο ή άλλο οργανισμό, παραγωγή, αλλά για τον απολύτως ‘καπιταλιστικό’ ορισμό του πολιτιστικού επιχειρείν).

Ωστόσο, θα τον κάνω ακόμα δυσκολότερο, θέτοντας το δεδομένο της «μη φίρμας», δηλαδή θα πάμε να διοργανώσουμε μια συναυλία ή ένα event, όπου δεν θα υπάρχει η φίρμα – κράχτης, αλλά ευέλικτα και μικρά σχετικά σχήματα, όπως ένα εξαιρετικό jazz κουαρτέτο, ή μια ωραία blues μπάντα, ή ένα ρεμπέτικο / λαϊκό σχήμα, ένα εναλλακτικό pop σχήμα ή μια αφιερωματική μπάντα (πχ Beatles που το έχω και πρόχειρο και έχω απόλυτη εικόνα της παραγωγής τους…) κλπ…

Η κατάσταση δεν είναι δύσκολη. Είναι ακόμα δυσκολότερη…
Προτού προχωρήσουμε όμως παρακάτω με την παραγωγή μας, ας πάμε λίγο σε γενικά οικονομικά για να αντιληφθούμε πλήρως όλοι μας την κατάσταση που βιώνουμε και το λόγο που δεν εμπλέκω ακόμα το κράτος ως δυνητικό δυναμικό αρωγό σε όλο αυτό (ακόμα και αν το ίδιο στηρίξει γενναιόδωρα τον πολιτισμό, ή το κάνει η Ε.Ε με ειδικό κονδύλι, ή τα ευαγή, ευάερα και ευήλια ιδρύματα όπως ανέφερε χαρακτηριστικά στην προχθεσινή εναλλακτική πρότασή του ο μεγάλος μαέστρος κ. Ξαρχάκος)

Ένα ενδιαφέρον στοιχείο λοιπόν που προκύπτει από τα στοιχεία των καταθέσεων της ΤτΕ είναι πως οι προθεσμιακές καταθέσεις της κεντρικής κυβέρνησης ανέβηκαν στα €10.3 δισ (από €4.9 δισ το Φεβρουάριο). Μόνο μία φορά, Μάρτιο 2011 έχει καταγραφεί υψηλότερο υπόλοιπο προθεσμιακών καταθέσεων, €12.6 δις σε έκτακτες τότε καταστάσεις. Προφανώς αυτό έγινε για την κάλυψη των επιδομάτων (800 ευρώ κλπ), άρα και πάλι το χρήμα μαζεύεται κεντρικά, γεγονός που ‘φωνάζει’ από μακριά για μεγάλη επικείμενη οικονομική κρίση και δύσκολη φάση για τη χώρα. Αυτό ακριβώς είχε ξανασυμβεί αν θυμάστε πριν την υπογραφή των προηγούμενων 3 μνημονίων (και ειδικά του 3ου).
Ολο αυτό περιγράφει με συγκεκριμένα νούμερα και ενέργειες, ότι η κατάσταση είναι ιδιαίτερα δύσκολη, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που δεν ξέραμε…

Χωρίς το κράτος γίνεται?
Η προηγούμενη παρέμβαση έγινε κυρίως για να αποδεχθούμε (για την οικονομία του θεωρήματος), ότι αρωγός σε όλο αυτό δεν θα είναι κανένα Δημόσιο, κανένας πολιτιστικός οργανισμός κανενός δήμου, περιφέρειας ή κανένα φεστιβάλ. Το ότι δεν θα είναι άμεσος όμως, δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να είναι έμμεσος ή ουσιαστικός αρωγός.
Τι εννοώ? ότι θα μπορέσει ο τομέας πολιτισμού της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης να συνεισφέρει με την παραχώρηση του χώρου εκδηλώσεων (δίχως χρέωση), με την επικοινωνιακή προώθηση του event και με όσα διαδικαστικά και αναγκαία μπορεί και άπτονται των αρμοδιοτήτων του (π.χ. προσωπικό για την ταξιθεσία και την τήρηση των επιβεβλημένων αποστάσεων, ένας γιατρός ή διασώστης στο χώρο, την καθαριότητα του χώρου και των τουαλετών, τη φιλοξενία ή τη μεταφορά της ορχήστρας αν χρειαστεί, την ασφάλεια αστικής ευθύνης, κλπ κλπ).
Το ανταποδοτικό όφελος προς το Δήμο, την κοινότητα ή την περιφέρεια σε όλο αυτό είναι ότι θα ψυχαγωγήσει τους δημότες – πολίτες του, δίχως να έχει ουσιαστικό ενεργό κόστος, ρίσκο κλπ, ενώ παράλληλα θα προβάλει τη στήριξή του, τη χορηγική δυναμική του μέσω υπηρεσιών και βεβαίως τον κοινωνικό του ρόλο που θεσμικά (οφείλει και πρέπει να) έχει, ειδικά σε τέτοιες περιόδους…

Ας επιστρέψουμε όμως ξανά στο δια ταύτα, και στη δύσκολη άσκηση που έχουμε να φέρουμε εις πέρας και έχει τίτλο «συναυλία με 400 άτομα και χωρίς φίρμα – κράχτη από το πάνω ράφι» (απαραίτητη διευκρίνιση εδώ, ότι η φίρμα, το πάνω ράφι, η ευρεία αναγνώριση και η υψηλή αποδοχή κλπ δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα και την καλλιτεχνική αξία ενός γκρουπ, μιας μπάντας ή ενός δημιουργού. Αλλωστε η δυναμική οποιασδήποτε τέχνης δεν έχει ως μοναδική μονάδα μέτρησης την εμπορική και χρηματική της αξία). Επίσης, υποθέτουμε ότι δεν θα έχουμε προϊοντικούς ή άλλους χορηγούς, αλλά ούτε και άλλης μορφής έσοδα (αντιλαμβάνεστε ότι αν έχουμε τέτοια είναι ευπρόσδεκτα, αλλά ας είμαστε ρεαλιστές).
Τέλος, θα μπορούσε να βοηθήσει και το Κεντρικό Κράτος τον παραγωγό του εγχειρήματος, όχι απαραίτητα επιδοματικά, αλλά με αναστολή ή ακόμα και αναλογιστική απομείωση ασφαλιστικών και λοιπών φορολογικών υποχρεώσεων όλων των εμπλεκομένων (και των μουσικών - τεχνικών - rental εταιρίας) έως το τέλος της σεζόν, ή με δάνεια με εγγύηση Δημοσίου και μακρινή αποπληρωμή για παραγωγούς και μεγαλύτερα ψάρια…

Με αρκετή θέληση, εναλλακτική στήριξη και οργάνωση λοιπόν και αφού έσπασα σε τάληρα τα νούμερα (περί τα 150 – 200 ευρώ το καθαρό μεροκάματο μουσικών και γύρω στις 2.000+ ευρώ για τη rental/PA εταιρία με 4 άτομα προσωπικό), η απάντηση είναι ΝΑΙ, έστω και οριακά οικονομικά, έστω και δύσκολα, θα μπορούσαν να γίνουν Live των 400 – 500 ατόμων (σε χώρους 5πλάσιας ή 10 πλάσιας χωρητικότητας) με ασφάλεια (όσο γίνεται), με ‘πλάτη’ απ’ όλους, αλλά και με αξιοπρέπεια για όλους (χωρίς δηλαδή να εξευτελιστούν τιμές και μεροκάματα, αλλά και χωρίς να υπάρχει παράλληλα η δυνατότητα του λελογισμένου ή μεγάλου κέρδους ή υπερκέρδους ακόμα, που προσφέρει μια μεγάλη παραγωγή).

Ζητείται κουλτούρα…
Ακόμα όμως και όλα αυτά να υπερκεραστούν, το ζητούμενο παραμένει αυτό που είχα περιγράψει στον πρόλογο αναφερόμενος σε δυο στοιχειώδης μεν, ανατρεπτικές δε για τα δεδομένα και την κουλτούρα μας, προϋποθέσεις:
1. Θα μπορέσουμε να γεμίσουμε αυτούς τους χώρους?
Είναι ώριμο το Ελληνικό κοινό να στηρίξει μαζικά με τη φυσική παρουσία του και το αντίτιμο του εισιτηρίου του, περιοδείες με καλλιτέχνες – μπάντες και σχήματα που δεν ανήκουν στην κατηγορία της ‘φίρμας’ (έστω και μεσαίας)?
Θα βρεθούν έστω και 400 – 500 θεατές που θα έρθουν σε ένα τέτοιο Live δίχως ‘κράχτη’? Και αν ναι, αυτό θα ισχύσει για όλους τους σταθμούς μιας περιοδείας? (για να έχει και πρακτική αξία το όλο εγχείρημα)?
Αν ναι, γιατί δεν το κάναμε μαζικά πρό κορονοϊού?

2. Θα ανταποκριθεί ψυχολογικά το κοινό ή θα κυριαρχήσει ο φόβος? Αυτό είναι και το ερώτημα του 1 εκ. ευρώ, καθώς η ψυχολογία θα είναι άμεσα συνδεδεμένη με την περίφημη καμπύλη Ro διάδοσης της νόσου. Αυτό είναι κάτι που θα φανεί έως τα τέλη Μαίου με δεδομένο το ‘άνοιγμα’ που πραγματοποιήσαμε στην κανονική ζωή.

3. Και για το τέλος ένα ρητορικό ερώτημα: θα περιόδευε, έστω και για ένα λειψό καλλιτεχνικά καλοκαίρι σαν κι αυτό που θα έρθει, μια ‘φίρμα’ – επώνυμη μπάντα, σε τέτοιους χώρους και με μεροκάματο μουσικού, προκειμένου να στηρίξει εμπράκτως τους συνεργάτες του (μουσικούς – παραγωγή – τεχνικούς κλπ) και κυρίως το ίδιο το κοινό και τον κόσμο που τους έχει αναδείξει και που τώρα έχει υποστεί τις πρωτόγνωρες (οικονομικές, ψυχολογικές και κοινωνικές) συνέπειες της πανδημίας?

Αν λοιπόν (μεγάλο ΑΝ, με κεφαλαία) υπήρχε ανοικτό ένα έστω και μικρό παράθυρο στις μουσικές παραγωγές, τότε μάλλον ο τελευταίος που θα το έκλεινε θα ήταν ο ίδιος ο κορωνοϊός…

Rate this item
(2 votes)
email_linkE-mail
Login to post comments
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση