Διαφήμιση
Πέμπτη, 05 Αύγουστος 2010 09:10

Keane Live στη Βοστώνη. Λιτοί, απέριττοι & αποτελεσματικοί

του Βασίλη Λαδονικόλα

Το aLive έχει ‘πεταχτεί’ μέχρι την Αμερική όπου και θα βρίσκεται σχεδόν όλο τον Αύγουστο και φυσικά στο χαλαρό πρόγραμμά του έχει χωρέσει επισκέψεις σε εργοστάσια (θα έχετε σύντομα αναφορές) και φυσικά ανταποκρίσεις από συναυλίες όπως αυτή των λατρεμένων στον υπογράφων, Keane, οι οποίοι την Τρίτη 3 Αυγούστου μαζί με την (ταλαντούχα & ανερχόμενη) Ingrid Michaelson και τον Fran Healy (φωνή, κιθάρα και ιθύνων νους στους ‘κλασικούς’ Travis) εμφανίστηκαν στο Bank of America Pavilion της Βοστώνης. Δεν κρύβω ότι εκτός από τους Keane ήθελα να πάρω μια πρώτη γεύση από Αμερικάνικη διοργάνωση, Αμερικάνικο ‘ανοικτό’ venue και φυσικά Αμερικάνικη PA εταιρία. Και παρότι πέρασα εξαιρετικά, σχεδόν απογοητεύτηκα αφού είμαι σίγουρος ότι στα μέρη μας μια συναυλία όπως αυτή των Keane θα ήταν ‘καλύτερη’. Τι σημαίνει όμως 'καλύτερη΄ και τελικά ποιά συναυλία είναι 'καλύτερη' από μια άλλη. Ιδού λοιπόν μερικές σκόρπιες σκέψεις που έκανα βλέποντας τους Keane, τον εξοπλισμό και την παραγωγή τους…

Λιτότης ή διαφορετικός τρόπος διαχείρισης των Live;
Για να μην παρeξηγηθώ, να ξεκαθαρίσω πρώτα απ’ όλα ότι πέρασα εξαιρετικά. Ευχαριστήθηκα όλες τις μπάντες, φυσικά τους headliners Keane για τους οποίους και πλήρωσα εισιτήριο (44$ στις μπροστινές θέσεις, 4 μέτρα από τον τραγουδιστή), την Ingrid Michaelson που πάει για μεγάλη καριέρα και βεβαίως τον μοναχικό πλέον τροβαδούρο Fran Healy (φωνή και κιθάρα στους Travis). Προς τι η… γκρίνια λοιπόν; Όχι για κάτι συγκεκριμένο, αλλά μάλλον γιατί στην Ελλάδα μας έχουν καλομάθει. Φτάνοντας κατά τις 11 το πρωί στο Bank of America Pavilion σε μια από τις προβλήτες της Βοστώνης, αγόρασα εισιτήρια στις πρώτες θέσεις και μάταια προσπάθησα να βγάλω άδεια για φωτογραφική και κάμερα, αφού ο τύπος στην έκδοση των εισιτηρίων δήλωνε βαριεστημένα αναρμόδιος και με παρέπεμψε στους υπεύθυνους της Live Nation (η γνωστή μεγαλο-εταιρία παραγωγής) που θα έφταναν κατά τις 5 το απόγευμα (σημειωτέον η συναυλία άρχιζε στις 7.00).
Στο χώρο έφτασα ξανά κατά τις 6.30 (προηγήθηκε επίσκεψη στο TD garden ‘το ναό’ των Boston Celtics στον οποίο όμως εκείνη την ημέρα απαγορευόταν η είσοδος καθώς ‘έστηναν’ ήχο και φως για τη συναυλία των Black Eyed Peas), και προς μεγάλη μου έκπληξη δεν μου είπαν τίποτα για φωτογραφική και κάμερα, ούτε έψαχναν τον κόσμο…

Μπαίνοντας, διαπίστωσα ότι το venue δεν ήταν ούτε ανοικτό, ούτε κλειστό. Το Bank of America Pavilion είναι ουσιαστικά ένας μώλος στον οποίο έχει εγκατασταθεί μόνιμα μια heavy duty τέντα, η οποία απ’ ότι διαπίστωσα ‘χαλάει’ αρκετά τον ήχο ανεβάζοντας το χρόνο αντήχησης και δημιουργώντας τις κατάλληλες προυποθέσεις για στάσιμα κύματα σε αρκετά σημεία του χώρου, όμως προστατεύει από τα συχνά ξαφνικά καλοκαιρινά μπουρίνια της Βοστώνης (Ατλαντικός γαρ) και έτσι αποφεύγονται τα… χειρότερα για κοινό και συγκροτήματα. Στον περιβάλλον χώρο υπήρχαν σχεδόν τα πάντα από φαγητό, ειδικό bar για τους VIP’s κι ένα μικρό Live ειδικά γι’ αυτούς, έτσι για προθέρμανση πριν αρχίσει το κυρίως συναυλιακό μενού.

Στην τέντα…
Μπαίνοντας στον κυρίως χώρο της ‘τέντας’ διαπίστωσα ότι έχει στηθεί ένα medium scale line array σύστημα και συγκεκριμένα το νέο VerTec 4888 της JBL με 12 καμπίνες ανά πλευρά. Τα sub δεν τα είχα διότι ήταν κάτω από τη σκηνή, ενώ ως front fill κατά μήκος της σκηνής είχαν τοποθετηθεί τα VRX-932LA. Η εταιρία που είχε εγκαταστήσει ήχο και φώς ήταν η Βοστωνέζικη Scorpio Sound Systems, η οποία όπως πληροφορήθηκα έχει στην κατοχή της όλη σχεδόν την VerTec γκάμα της JBL, ενώ όσον αφορά το FoH σ’ αυτό είδα μόνο μια κονσόλα, την Profile της Digidesign με την οποία έπαιξαν και οι τρείς μπάντες, ενώ οι επεξεργαστές που χρησιμοποιήθηκαν ήταν της Lake (3 συνολικά). Η μεγάλη έκπληξη βεβαίως ήταν τα φώτα, αφού κοιτώντας ψηλά στο stage έβλεπες μόνο αναρτημένες τράσες από την οροφή, ενώ οι κεφαλές που είχαν αναρτηθεί δεν ήταν παραπάνω από 12, άντε να υπήρχαν και άλλες 6 στο stage. Μερικά 4light (γύρω στα 12) μπροστά και πίσω και 6 strobe lights ειδικά για τους Keane συμπλήρωναν το φωτιστικό rider. «Τόσο λίγα κεφάλια δε βάζουμε ούτε για τα support συγκροτήματα» σκέφθηκα και αυτό ήταν το πρώτο σοκ. Το δεύτερο είναι ότι δεν είδα πουθενά εικόνα. Βεβαίως υπήρχαν δυο βιντεοπροβολείς δεξιά και αριστερά της σκηνής, οι οποίοι απλά ενημέρωναν το κοινό για τα επερχόμενα Live.

Στο ψητό…
Η συναυλία ξεκίνησε με τον Fran Healy των Travis να βγαίνει στη σκηνή ακριβώς στις 7.00 και για τα επόμενα 30 λεπτά, να μας αποδεικνύει πόσο καλός τραγουδοποιός εξακολουθεί να είναι. Το γεγονός βεβαίως ότι η καταληπτότητα ήταν μάλλον προβληματική, αφού καθόμουν στην ‘τρύπα’ των front fill (VRX 932), μ’ έκανε να γκρινιάξω, σκεπτόμενος ότι στην Ελλάδα τα προσέχουμε λίγο περισσότερο αυτά και δεν κάνουμε οικονομία στις καμπίνες. Τέλος πάντων, ο Fran Healy τελείωσε πετώντας μας την πένα του που βρέθηκε στα χέρια μου κι αυτό μετρίασε κάπως τη γκρίνια μου. Στη συνέχει, στην Ingrid Michaelson το σύστημα ‘γκάζωσε’ κατά τι κι έτσι άκουγα και από την τελευταία καμπίνα της αριστερής line array συστοιχίας.

Hopes & Fears
Βλέποντας τους Keane να βγαίνουν στη σκηνή (παρεμπιπτόντως οι αλλαγές γίνονταν στην ώρα τους, με τους τεχνικούς να είναι πολύ χαλαροί αλλά αποτελεσματικοί), αναρωτήθηκα πόσο πιο δυνατά θα ακούσω και κυρίως τι φωτιστικό show θα δω από 12 αναρτημένες στο support κεφαλές. Ο ήχος παρέμεινε σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με τα support σχήματα (απλά υπήρχαν διαφορές στα δυναμικά της μίξης, καθώς οι Keane είναι ίσως η μοναδική ποπ μπάντα που κάνει καριέρα πρώτης γραμμής με lead όργανο το ηλεκτρικό πιάνο του Time Rice-Oxley), ενώ τα φώτα που είδα ήταν μάλλον χαρισματικά μέσα στη λιτότητά τους. Κυριολεκτικά είδα εμπνευσμένες σκηνές για το κάθε κομμάτι και το τελικό αποτέλεσμα ήταν πολύ καλύτερο του αναμενομένου. Αντίστοιχα καλύτερη ήταν και η μίξη, ενώ όλοι έπαιζαν με in ear. Τα μοναδικά μόνιτορ ήταν οι ενισχυτές οργάνων (Αmpeq για το μπάσο και Fender Twin για το ‘κλασικό’ ηλ. πιάνο Yamaha CP του Rice). Για το σύστημα της JBL έχω να πω ότι άκουσα ένα πραγματικά τίμιο σύστημα με εξαιρετική ακρίβεια στη χροιά και τα δυναμικά, και κατάλαβα μια και καλή γιατί η μισή σχεδόν Αμερική παίζει με Vertec. Σαφώς ένα ιδιαίτερα αδικημένο σύστημα στα μέρη μας…

Οσο για τη συναυλία, ειδικά αν είσαι fan των Keane (που είμαι) ήταν θαυμάσια, όμως έμεινα με την αίσθηση ότι ο εξοπλισμός που χρησιμοποιήθηκε ήταν ο οριακά απαραίτητος, ενώ ήταν σαφές ότι λαμβάνει χώρα μια άκρως ορθολογιστική διαχείριση της παραγωγής. Η ουσία για μένα είναι ότι προχθές βράδυ έφυγα από το Bank of America Pavilion της Βοστώνης με τη βεβαιότητα ότι στα μέρη μας έχουμε ίσως τον καλύτερο συναυλιακό εξοπλισμό στον κόσμο, τον οποίο όμως δυστυχώς δεν ξέρουμε ούτε γιατί τον αποκτήσαμε, αλλά ούτε και πώς πρέπει να τον χρησιμοποιούμε… 

Βασίλης – Boston Celtics – Λαδονικόλας
Για το aLive on line magazine…

Rate this item
(0 votes)
email_linkE-mail
Login to post comments
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση