Μπορεί ένα συγκρότημα που έχει συνδεθεί με την αλητεία και το σεξ απίλ να είναι το ίδιο πειστικό στα 60 του; Και θα ήταν ικανοί να σταθούν στη σκηνή μετά από πολυετή και σοβαρά προβλήματα υγείας καθώς και -το κυριότερο-  έπειτα από το πρόσφατο φημολογούμενο φλερτ του Tyler με τα ναρκωτικά; Τι ήχο θα είχαν; Θα ήταν δεμένοι; To show τους; Πριν δώσουμε απάντηση να αναφέρουμε κάποια σοβαρά οργανωτικά προβλήματα - τουλάχιστον για τους κατόχους των εισιτηρίων του μπροστινού διαζώματος στην αρένα. Η ταλαιπωρία μέχρι την είσοδό μας στο χώρο μας γύρισε πίσω σε εποχές που νομίζαμε πως δε θα ξαναβλέπαμε. Όταν μάλιστα έχεις πληρώσει και ένα παχυλό αντίτιμο τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Ας ελπίσουμε πως ήταν μια κακή παρένθεση και τίποτα παραπάνω, όμως ας το προσέξουν λίγο αυτό εκεί στην Eleven Group, διότι γίναμε αυτήκοοι μάρτυρες αρκετής γκρίνιας…

To PA σύστημα & το FoH
Ενα τεράστιο PA σύστημα από αυτά που σπάνια έχουμε δει στη χώρα μας, είχε εγκατασταθεί στο Καραϊσκάκη από την Ελληνική εταιρία United Technical Group (για τους μη γνωρίζοντας πρόκειται για τη συνένωση της Ypsilon Live με την Audio Sound). Το σύστημα αποτελούνταν από 16 + 16 καμπίνες V-DOSC της L-Acoustics ανά πλευρά ως main L-R σύστημα, ενώ δεξιά και αριστερά το πλαισίωναν άλλα 12+12 V-DOSC ως LL-RR σύστημα και 12 ARCS σε ρόλο front fill, προκειμένου να καλυφθεί όλο το Καραϊσκάκη, καθώς οι Aerosmith συγκέντρωσαν περίπου 20.000 κόσμο. Οσον αφορά το χαμηλό, γι’ αυτό φρόντισαν 32 υπογούφερ SB1000 και 16 SB218. Οσον αφορά τα μίξερ, οι Aerosmith έφεραν τις δικές τους κονσόλες, ήτοι μια DiGiCo SD7 για το FoH και μια DiGiCo D5 για τα μόνιτορ. 

Μια νέα εξέδρα (Mikkou STAGE) & Support της ATC
Για τις εξέδρες, τις μπαριέρες και τις ειδικές κατασκευές είχε φροντίσει η εταιρία Metron του Λουκά Χατζή, που αναμφίβολα αποτελεί τη μεγαλύτερη Ελληνική εταιρία σ’ αυτό τον τομέα, αφού οι εξέδρες της (και όχι μόνο) ‘στηρίζουν’ με τον καλύτερο τρόπο τις πιο απαιτητικές συναυλίες και παραγωγές γενικότερα. Οι κατασκευές της Metron εδώ στους Aerosmith ήταν πραγματικά πολλές. Πρώτα απ’ όλα, η κυρίως εξέδρα (με το σχετικό διάδρομο για τον Tyler) είχε  διαστάσεις 28 x 16 μέτρα, ενώ θα ήθελα να επισημάνω ότι η εξέδρα ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα μίξη από Layher και Mikkou STAGE. Τι είναι η Mikkou STAGE; Πρόκειται για μια νέα αμιγώς Ελληνική εξέδρα που είναι εύχρηστη, πλήρως συμβατή με όλες τις εξέδρες των μεγαλύτερων κατασκευαστών, είναι ευέλικτη από κάθε άποψη, κατασκευάζεται από καθαρό αλουμίνιο (δεν έχει πλαστικά μέρη) και είναι και πολύ πιο προσιτή οικονομικά από τις κορυφαίες επώνυμες κατασκευές. Ομως αρκετά έως εδώ, αφού ετοιμάζουμε ειδικό αφιέρωμα για τις εξέδρες της Ελληνικής Mikkou STAGE εδώ στο aLive. Να αναφέρουμε επίσης ότι τα προϊόντα της Mikkou STAGE αντιπροσωπεύονται στη χώρα μας από τη Metron του Λουκά Χατζή, οπότε αναζητήστε εκεί περισσότερες πληροφορίες. Επίσης η Metron είχε προμηθεύσει και σχεδόν 200 μέτρα μπαριέρα, αφού ο χώρος της αρένας του Καραϊσκάκη είχε χωριστεί σε δυο μέρη, σε Αρένα Α και Αρένα Β (όπως και με τη Rihanna), ενώ υπήρχαν και επιμέρους κατασκευές (για κάμερες κλπ). 

Εντυπώσεις
Όταν οι Aerosmith βγήκαν στη σκηνή, ο χρόνος γύρισε άξαφνα πίσω λες και μπήκαμε όλοι στον τηλεφωνικό θάλαμο του τηλεοπτικού Dr Who! Ο Steven Tyler αγέραστος και υπερκινητικός από το πρώτο δευτερόλεπτο βάλθηκε να μας αποδείξει πως είναι τόσο "κακός" που ακόμα κι ο Χρόνος φοβάται να τα βάλει μαζί του! Ο  έτερος "Toxic Twin" , Joe Perry, συναγωνιζόταν σε ενέργεια τον "αδελφό" του ενώ στη δεύτερη κιθάρα ο Brad Whitford μας θύμισε μεν πως τα χρόνια περνάνε αλλά το ταλέντο δε χάνεται! Δυνατή εισαγωγή με το "Love In An Elevator" όπως και λίγες μέρες πριν στο Donnington και το στάδιο πήρε φωτιά με τη μία, σα βενζίνη δίπλα στη φλόγα! Η συνέχεια ήρθε με το "Βack In The Saddle" από το Rocks του '76. Εδώ οι αντιδράσεις ήταν σχετικά πεσμένες πράγμα που φανέρωσε νωρίς τις διαθέσεις του κοινού. Το "Falling In Love(Is Hard On The Knees") που ακολούθησε και ξεσήκωσε πάλι τον κόσμο επιβεβαίωσε τις αρχικές υποψίες. Η πλειοψηφία του κοινού αγνοεί τον Ροκ Γίγαντα της δεκαετίας του '70 και έχει γαλουχηθεί με τα βιντεοκλίπ του '80 και του '90. Ίσως αυτό να είχαν στο μυαλό τους και οι Aerosmith όταν λίγο πριν την έναρξη της περιοδείας δήλωσαν πως θα αλλάξουν κάποια πράγματα για να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις του ευρωπαικού κοινού. Αν στην Αμερική το ''Toys In The Attic" είναι ο απόλυτος δίσκος των Aerosmith (αγαπημένος δίσκος του James Hetfield των Metallica παρακαλώ!) στην Ευρώπη είναι μάλλον το "Get A Grip". Πράγματι, το τελευταίο έδειξε να αποτελεί το αγαπημένο του κοινού που τα έδωσε όλα στα "Cryin" (με τον Tyler να σχολιάζει -ειρωνικά άραγε;-πως "μάλλον είναι το αγαπημένο σας..."), ''Living on the Edge" , "Crazy" (ξεσαλώσαν οι Tylerίτσες!!!) και ''Εat The Rich". Περισσότερα για το αμιγώς καλλιτεχνική – συναυλική εμφάνιση των Aerosmith στο Καραϊσκάκη, διαβάστε ΕΔΩ, στο ‘αδελφό’ Μουσικό Site Music Non Stop.

Εμείς να πούμε για τον ήχο, ότι ήταν εξαιρετικός, γεμάτος και με μια λέξη κλασικός. Κλασικός Aerosmith ‘δισκογραφικός’ και συναυλιακός ήχος μαζί, κλασική ροκ εν ρολ μίξη και αυτό που μας έκανε εντύπωση είναι ότι ακόμα σε μια μεγάλη συναυλία είδαμε μια SD7 στο FoH την οποία (προσέξτε έχει τη δική του σημασία και σημειολογία αυτό) την έφερε το ίδιο το συγκρότημα. Κυριολεκτικά, τελευταία έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε ‘εισαγόμενες’ SD7 στα μέρη μας (δυο ο Jean Michelle Jarre, δυο η Rihanna, μια οι Aerosmith και όλα αυτά σε λιγότερο από μήνα...), οι οποίες αποδεικνύουν και εμπράκτως την κυριαρχία τους στα rider των κορυφαίων συγκροτημάτων. Οσο για τον ήχο, αυτός ήταν προσεγμένος και κυρίως πολύ δουλεμένος ‘γεμάτος’ με plug-ins σε κάθε κανάλι – όργανο, ενώ για μια ακόμα φορά το ‘ματσάρισμα’ SD7 και V-DOSC δούλεψε εξαιρετικά (όπως και στη Rihanna εδώ στον ίδιο χώρο πριν 3 περίπου εβδομάδες). Για τα μόνιτορ, οι Aerosmith έφεραν όπως είπαμε, μια DiGiCo D5, μαζί με τα in ear τους και μέρος από το Backline τους, καθώς για το υπόλοιπο φρόντισε η Manos Backline Services του Μάνου Βασιλάκη.
Περισσότερα για τη συναυλία θα βρείτε ΕΔΩ...