Απρίλιος 2013, Russelsheim Γερμανία, μια μικρή κωμόπολη δίπλα στη Φρανκφούρτη, στο ξενοδοχείο του (Ελληνα) Νίκου, όπου είχαμε καταλύσει για την έκθεση prolight+sound. Στο ίδιο ξενοδοχείο έμενε για τις ημέρες της έκθεσης και ο Γιάννης Παπανάνος. Εκεί λοιπόν έτυχε να συναντηθούμε στα πεταχτά κάνα δυο φορές και ο Γιάννης μου είπε χαρακτηριστικά «κανόνισε να φάμε κάνα βράδυ μαζί». Του είπα ναι, αλλά όλες εκείνες τις ημέρες έμπλεξα τελικά μέχρι πολύ αργά με διάφορους κατασκευαστές και άλλους ανθρώπους του χώρου και δεν κατάφερα τελικά να επιστρέψω νωρίς από την έκθεση και να δειπνήσουμε μαζί. Τον είδα την τελευταία μέρα στο check out και χαμογελαστά συμφωνήσαμε να βρεθούμε του χρόνου στο ίδιο ξενοδοχείο και να «φάμε ένα φαϊ». Η ειρωνία είναι ότι πρίν από δυο περίπου βδομάδες που έκλεινα εισιτήρια και ξενοδοχείο για την επερχόμενη prolight+sound 2014 θυμήθηκα το ‘ραντεβού’ με το Γιάννη και σκέφτηκα να τον πάρω ένα τηλέφωνο. Αλλά προφανώς ήταν πολύ αργά. Την ίδια μέρα μπαίνοντας στο fb πληροφορήθηκα την είδηση του θανάτου του (μόλις στα 57 του χρόνια) από το σχετικό post του φίλου και συνεργάτη του Αντώνη Παπαδόπουλου.

Τον Γιάννη τον είχα γνωρίσει πρίν από πολλά χρόνια και από την πρώτη στιγμή τον εκτίμησα απεριόριστα. Ηταν ένας άνθρωπος που ήξερε βαθιά το αντικείμενο και αγαπούσε τον επαγγελματικό ήχο, ενώ ταυτόχρονα διέθετε μεγάλη καρδιά, σπάνιο ήθος, ένα σχεδόν μόνιμο χαμόγελο και πληθωρικό χιούμορ. Όπως είπε χαρακτηριστικά ένας κοινός φίλος με τον οποίο συμφωνώ απόλυτα, «ο Γιάννης ήταν έτσι απλά ο sir του χώρου μας».
Καλό ταξίδι Γιάννη Παπανάνο. Θα λείψεις σε όλους όσους σε γνώρισαν…