Διαφήμιση

Η άποψή σου μπορεί να ενδιαφέρει περισσότερους απ’ όσους φαντάζεσαι. Γι’ αυτό μην την κρατάς για τον εαυτό σου. Μοιράσου τη μαζί μας μέσω της συγκεκριμένης στήλης. Περιμένουμε ενυπόγραφες γνώμες, σχόλια και απόψεις σχετικές με το αντικείμενο του aLive (επαγγελματικός ήχος, φωτισμός, εικόνα, μουσική τεχνολογία, djing κλπ), στο e-mail: alive@alive.gr. Ιδανική συνοδεία στο κείμενο που θα μας στείλετε θα ήταν μια φωτογραφία (είτε δική σας, είτε σχετική με το θέμα στο οποίο αναφέρεστε…)

Πέμπτη, 22 Νοέμβριος 2012 13:01

Η… ‘ανάπτυξη’ του Cafe Live

του Βασίλη Λαδονικόλα

Τώρα που όλοι οι cafe-τζήδες έγιναν ‘φιλόμουσοι’, άραγε θα αλλάξει άραγε η Live πραγματικότητα στην Ελλάδα; Τελικά είναι μάλλον προφανές ότι είναι αδύνατο να ακολουθήσει κανείς μια μέση οδό σε αυτή τη χώρα όπως είναι αδιανότητο το να υπάρχουν ‘κανονικά’ πράγματα και ‘κανονικές’ καταστάσεις. Η ‘ότι να’ ναι’ κουλτούρα και νοοτροπία απ’ ότι φαίνεται μοιάζει να μη περιορίζεται εν μέσω κρίσης, αντίθετα φαίνεται να γιγαντώνεται σε ένα πλήθος από τομείς. Στα δικά μας δρώμενα, αυτή τη στιγμή βιώνουμε την ‘ανάπτυξη’ του cafe μαζί με τις ‘cafe-live σκηνές’, δηλαδή ακριβώς το αντίθετο, αλλά εξίσου μπαχαλοποιημένο από αυτό που βιώναμε έως πρότινος με τις μεγάλες πίστες.
Δυστυχώς, παρά το μικρότερο του μεγέθους, πρόκειται για την ίδια ακριβώς στρέβλωση με τις όποιες διαφορές να αφορούν μόνο το περιβάλλον και το ‘στήσιμο’ διότι η νοοτροπία των επιχειρηματιών είναι η ίδια και απαράλλαχτη με μοναδικό οδηγό το γρήγορο κέρδος, κοινώς την αρπαχτή. 

Πείτε μου λοιπόν εσείς πόσες θεωρείται ότι είναι οι σωστά δομημένες, σε όλα τα επίπεδα, μουσικές σκηνές στα μέρη μας; Αναμφίβολα ελάχιστες και μετρημένες στα δάκτυλα. Παρότι οι «σκηνές – cafe – bar» που με βάση τη νέα τάση και τάξη πραγμάτων ξεφυτρώνουν καθημερινά σε κάθε γειτονιά.
Στα περισσότερα από αυτά λοιπόν οι ιδιοκτήτες τους έχουν μπερδέψει το Live (και αναφέρομαι στο στοιχειωδών απαιτήσεων Live για ένα ντουέτο για παράδειγμα) με το DJing. Οι περισσότεροι λοιπόν νομίζουν ότι το μόνο που χρειάζεται είναι να σηκώσουν δυο τραπέζια ή τρία σκαμπό από μια γωνιά, να βάλουν εκεί δυο μουσικούς και έγινε η δουλειά...

Η έκπληξή τους είναι τεράστια όταν τους λένε ότι ο δικάναλος DJ μίκτης και ο DJ controller δεν κάνουν για τη δουλειά και ότι χρειάζεται ένα μικρό έστω μιξεράκι ήχου με προενισχυτές μικροφώνων, ένα δυο DI box (πως τα είπες αυτά;) και φυσικά δυο – τρία μικρόφωνα. Βεβαίως οι ενισχυτές οργάνων (ok τους φέρνουν οι μουσικοί κατά βάση) και ειδικά τα μόνιτορ είναι πολυτέλεια. Η μεγάλη πλάκα είναι βεβαίως όταν κλείνουν και κανένα ‘κανονικό’ σχήμα με φυσικά τύμπανα, και ο ντράμερ ψάχνει χώρο για να στήσει…

Πολύ πλάκα έχουν λοιπόν όλα αυτά και μάλιστα έχουν ακόμα μεγαλύτερη διότι σχεδόν ελάχιστοι είναι οι ιδιοκτήτες τέτοιων μικρών επιχειρήσεων διασκέδασης που αγαπάνε τη μουσική και σέβονται τους μουσικούς και τον ήχο που φτάνει στα αυτιά των πελατών και θαμώνων τους. Οι περισσότεροι δυστυχώς βρίσκονται στο mood της αρπαχτής που ως συνήθως το επιβάλλει η σχετική επιτυχία του ‘απέναντι’ ο οποίος ‘το περασμένο Σάββατο έκανε Live και πούλησε μερικές μπύρες παραπάνω’. Ο λόγος λοιπόν που τα γράφω όλα αυτά αυτή την εβδομάδα είναι ότι σε μια εποχή που όλοι μα όλοι που έχουν ένα μικρό μαγαζί θέλουν να κάνουν και δυο Live την εβδομάδα, όμως δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να επενδύσουν έστω και στοιχειωδώς σε αυτά. Κάποιοι που προσπαθούν να καλύψουν τις νέες Live ανάγκες τους ή να αναβαθμιστούν ψάχνουν αποκλειστικά τη φθηνότερη λύση και μόνο, ενώ μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού είναι εκείνοι που με τη βοήθεια ενός ειδικού, στήνουν από την αρχή σοβαρά ένα μαγαζί, με τις απολύτως απαραίτητες Live υποδομές, αυτοί δηλαδή που περνάνε την απαραίτητη δομημένη καλωδίωση εξ’ αρχής (άνα 16άρι έστω multi με επιστροφές, καμιά dmx γραμμή, κάνα δυο ενισχυμένες μπρίζες στο υποτιθέμενο πάλκο), αυτοί που φροντίζουν έστω και στοιχειωδώς την ηχοαπορρόφηση και την ηχομόνωση και που επενδύουν σε κάτι στοιχειωδώς ποιοτικό όσον αφορά τον ήχο και το φωτισμό και κυρίως όσοι διαθέτουν στοιχειώδη αισθητική, αγαπάνε πραγματικά τη μουσική και σέβονται αυτούς που την παράγουν και την αναπαράγουν.   

Δυστυχώς, σε μια χώρα με εκατοντάδες (μην πω χιλιάδες) μουσικά μαγαζιά (κάθε είδους), ελάχιστα είναι αυτά που έχουν σωστές υποδομές σε όλους τους τομείς. Και φυσικά μην περιμένετε να αλλάξει όλο αυτό ειδικά τώρα που διανύουμε ημέρες φτώχειας. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο πορτοφόλι, αλλά κυρίως στην αισθητική και τη νοοτροπία η οποία ήταν ‘φτωχή’ ακόμα και όταν υπήρχαν λεφτά στο πορτοφόλι…  

Κρίμα, διότι τώρα που ο κόσμος φαίνεται να ξαναγυρνάει στις ‘μπουάτ’ της γειτονιάς του και ο τοπικισμός στην διασκέδαση δείχνει να επιστρέφει, μάλλον θα ξαναχαθεί η ευκαιρία για μερικούς σωστά φτιαγμένους και εξοπλισμένους χώρους…

Rate this item
(7 votes)
email_linkE-mail
Login to post comments
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση