Αλήθεια πως πήγανε οι δουλειές στην αγορά του PA φέτος το καλοκαίρι; Εχετε εικόνα; Αν όχι, θα σας μεταφέρω εγώ τη δική μου, καθώς πλέον αρχές Νοέμβρη μπορεί κανείς να επιχειρήσει έναν σχετικά ασφαλή απολογισμό για τα καλοκαιρινά δρώμενα. Και για να μην κουράζω με περιττές λεπτομέρειες που όλοι γνωρίζουμε, τα δεδομένα είναι γνωστά σε όλους. Το φετινό καλοκαίρι (και) συναυλιακά ξεκίνησε αρκετά αργά και συγκεκριμένα από τις αρχές Ιουλίου, λόγω της δεύτερης εκλογικής αναμέτρησης, με αποτέλεσμα όλα να πάνε ένα 2μηνο πίσω. Ο όποιος προγραμματισμός των PA εταιριών, οι συναυλιακές ημερομηνίες, το booking χώρων και σχημάτων, το άνοιγμα των club και των κάθε είδους καλοκαιρινών μαγαζιών, όλα πήγαν πίσω και παραδόξως φέτος, ο Ιούνιος αλλά και ο Ιούλιος ήταν ο μήνας των επενδύσεων, έστω και αυτών των μικρών που έγιναν απ’ όσους επένδυσαν στα μέρη μας σε ήχο, φως, εικόνα και κάθε μορφής παρελκόμενα.
Θα περίμενε κανείς λοιπόν τα πράγματα να είναι τραγικά πεσμένα στον rental τομέα, απ’ όσο όμως παρατήρησα κάτι τέτοιο δε συνέβη, παρά την κρίση που αντιμετώπισε όλη η συναυλιακή αγορά και παρά τις σχετικά εκλογικευμένες πλέον απαιτήσεις της (τουλάχιστον σε σχέση με προηγούμενα καλοκαίρια).
Αν σε όλα αυτά τα δεδομένα προσθέσετε και το στοιχείο της διαφαινόμενης αλλαγής του PA χάρτη τουλάχιστον όπως τον γνωρίζαμε τα τελευταία 15 – 20 χρόνια, τότε έχει το δικό του ενδιαφέρον ο απολογισμός που επιχειρούμε. Να διευκρινίσω εδώ ότι η αλλαγή του PA χάρτη έχει να κάνει με την εμφάνιση και ανάπτυξη αρκετών νέων, μικρών και μεσαίων εταιριών που έχουν εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια και έχοντας στο τιμόνι τους νέους ανθρώπους με αγάπη και πάθος για τη δουλειά, νομοτελειακά αναπτύσσονται. Επίσης, έχουν μάθει πλέον το μάθημα, κυρίως από τα παθήματα παλαιότερων και μεγαλύτερων (σε ηλικία αλλά και status) PA-τζήδων οι οποίοι είχαν επενδύσει υπερβολικά (ενίοτε δε και λάθος) σε μια μικρή αγορά σαν την Ελληνική με αποτέλεσμα η δουλειά ετών να πηγαίνει απευθείας σε τραπεζικά δάνεια, leasing και εταιρίες αντιπροσώπευσης. Πλέον οι νεότεροι έχουν καταλάβει το παιχνίδι και είναι σε θέση να διαχωρίσουν τη φούσκα από τις πραγματικές ανάγκες του χώρου, επενδύοντας με σύνεση, προσοχή και κυρίως με αμιγώς οικονομοτεχνικά κριτήρια σε αυτές.
Ετσι λοιπόν, οι μικρές εταιρίες που έχουν μπει στο rental χάρτη, ταιριάζουν πλέον γάντι στο μικρότερο προφίλ των δουλειών που γίνονται πλέον εκεί έξω. Αν λοιπόν μια PA εταιρία είναι υγιής έχοντας σωστό πλάνο ανάπτυξης, δεν χρωστάει (ή τουλάχιστον δεν χρωστάει > 50% του εξοπλισμού της), κάνει τις σωστές επιλογές και διαθέτει άψογη επαγγελματικά συμπεριφορά προς πελάτες, συνεργάτες και τρίτους, τότε το PA (αν εξαιρέσουμε το φόρτωμα – ξεφόρτωμα και τις δεδομένες αλλοιώσεις μεσοσπονδύλιων δίσκων και άλλων τινών) ίσως είναι μια αρκετά καλή δουλειά για να κάνει κάποιος, ειδικά αν έχει σπουδάσει και αγαπήσει το αντικείμενο.
Τα μηνύματα που πήρα λοιπόν φέτος ήταν αρκετά αισιόδοξα τηρουμένων πάντα των αναλογιών και της κατάστασης, και μάλιστα ήταν πολύ πιο αισιόδοξα και υγιή από ότι περίμενα. Και δεν θα αναφερθώ σε δυο – τρεις περιπτώσεις rental εταιρών ανά την Ελλάδα των οποίων οι ιδιοκτήτες τους μου ανέφεραν σε φιλική κουβέντα που είχα μαζί τους, ότι το φετινό καλοκαίρι ήταν το καλύτερο από πλευράς τζίρου συγκριτικά με κάθε προηγούμενο για τις εταιρίες τους, αλλά θα αναφερθώ στο μέσο όρο ειδικά των νεότερων εταιριών που βλέπουν τον κύκλο εργασιών τους να αυξάνεται και δικαιώνονται και οι ίδιοι για τις επιλογές εργασίας και ζωής που έκαναν.
Ειδικά όταν ακούω από κάποιους εμπόρους ότι PA «δεν υπάρχει» πλέον στην Ελλάδα, τότε σοβαρά απορώ με την κρίση και τη διορατικότητά τους. Το PA «δεν υπήρχε» στις εποχές της φούσκας, τότε που ο PAτζής ακόμα και του τελευταίου χωριού ‘όφειλε’ να έχει line array σύστημα και «κονσόλα – καράβι» για να θεωρηθεί τουλάχιστον επαρκής και στοιχειωδώς σοβαρός και ανταγωνιστικός. Απλά στην Ελλάδα έχουμε ένα θέμα με τη σωστή αξιολόγηση των αναγκών μας. Όπως το Κολωνάκι εντελώς αναίτια γέμισε τζιπ και 4x4, έτσι γεμίσαμε και με line array τσαμπιά, ακόμα και σε εγκαταστάσεις και εφαρμογές που η ύπαρξή τους ήταν όχι απλά περιττή αλλά και απόλυτα λανθασμένη.
Κλείνοντας να ξεκαθαρίσω ότι δεν εξιδανικεύω τις καταστάσεις, καθώς γνωρίζω ότι πολλές παραγωγές 1ης γραμμής βγήκαν με εξοπλισμό 2ης και 3ης γραμμής, αλλά αυτό δεν είναι καν θέμα των rental εταιριών, αλλά των καλλιτεχνών που – κατά τα άλλα νοιάζονται για τον εξοπλισμό τους και την πιστότητά του – έκοψαν όσο μπορούσαν από εξοπλισμό και έμψυχο δυναμικό για να περισώσουν το δικό τους νυχτοκάματο…
Είναι εντυπωσιακό πάντως. Οι περιοδείες κάποιων τραγουδιστών που τα προηγούμενα χρόνια ήθελαν 3 φορτηγά εξοπλισμό και δεν ήταν και ευχαριστημένοι, φέτος ως δια μαγείας χώρεσαν μόλις σ’ ένα μαζί με το backline και δεν άνοιξε και μύτη...
Αυτά. Καλό χειμώνα σε όλους, αν και για τις μεγάλες ‘πίστες’ δε νομίζω να είναι.
Τουλάχιστον εγώ θα προτιμήσω τα bar-άκια της γειτονιάς μου που έστω και όψιμα και από καθαρή ανάγκη επιβίωσης ‘ανακάλυψαν’ το Live και κουτσά – στραβά στήνουν μερικές ωραίες και φθηνές ‘ζωντανές’ βραδιές…
