Οποιος είναι λίγο προσεκτικός & παρατηρητικός θα έχει διαπιστώσει ότι τα τελευταία χρόνια αυξάνονται με σχεδόν γεωμετρική πρόοδο οι συνεργασίες, οι συνενώσεις και οι εξαγορές σε επίπεδο κατασκευαστών, κάτι που τις προηγούμενες δεκαετίες έμοιαζε σχεδόν αδιανόητο. Παλαιότερα ο καθένας πορευόταν μόνος του το δρόμο που χάραζε, θεωρώντας λίγο έως πολύ ότι η δική του κατασκευή, πατέντα ή εφεύρεση ήταν μοναδική και ριζοσπαστική.
Κάτι όμως η κρίση στην κραταιά δυτική audio βιομηχανία που ξεκίνησε πριν από 10 – 15 χρόνια με το γερό μπάσιμο της Κίνας στα πράγματα, κάτι οι διαφορετικές (βλέπε πολλαπλές & σύνθετες πλέον) ανάγκες σε τεχνολογικό επίπεδο, κάτι η ανάγκη για προσιτές και ολοκληρωμένες λύσεις ‘πακέτο’, κάτι η κρίση που έκανε την εμφάνισή της, δημιούργησαν την ανάγκη εξαγορών, πωλήσεων και συνεργασιών, γεγονός που συνέβη σε πολλούς προϊόντικούς τομείς.
Ειδικά τα τελευταία χρόνια έχουν ενισχυθεί σημαντικά τόσο οι εξαγορές εταιριών, όσο και ο ‘συνασπισμός’ εταιριών σε γκρούπ (κι εδώ για εξαγορές πρόκειται, αλλά υπάρχει το ομαδικό και στρατηγικά δομημένο μέτωπο των γκρούπ). Αναμφίβολα, το δρόμο έδειξε πριν από κάμποσα χρόνια το γκρουπ Harman που δημιούργησε ένα ολοκληρωμένο ‘πακέτο’ κι ένα επαρκές τεχνολογικό (και όχι μόνο) portfolio με μέλη πρώτης γραμμής απ’ όλους τους κρίκους της ηχητικής αλυσίδας, αλλάζοντας αρκετές από τις υπάρχουσες ισορροπίες.
Και βεβαίως γρήγορα ακολούθησαν (ή ενίοτε σε κάποιες περιπτώσεις είχαν προηγηθεί) και άλλες πολλές ομάδες και ‘γκρουπ’ διόλου αμελητέες. Από που να πρωτο-ξεκινήσουμε, από το TC Group με τις 7 εταιρίες, το Proel Group, την D&M Holdings με τις 10 εταιρίες, το Music Group, ή τη Philips από την πλευρά του φωτισμού, που πριν καν ανακοινώσει ότι ‘τέλειωσε’ με τις τηλεοράσεις (στο consumer επίπεδο) επιδόθηκε σε ένα μπαράζ εξαγορών εταιριών φωτισμού για να ενισχύσει το solid state lighting δόγμα της.

Το προφανές είναι ότι όλες οι παραπάνω ‘συνεργασίες’ που αναφέρθηκαν ενδεικτικά, αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβουνου, καθώς διεθνείς παράγοντες και έμπειρα στελέχη του επαγγελματικού χώρου από το εξωτερικό, θεωρούν ότι οι εξαγορές θα συνεχιστούν και ότι «οι ομάδες» εταιρειών θα πολλαπλασιαστούν τα επόμενα χρόνια. «Ισχύς εν τη ενώσει» λοιπόν, ή απλά αναγκαία στρατηγική για να αντιμετωπιστεί καλύτερα η κρίση των πωλήσεων, να δημιουργηθούν κοινές πλατφόρμες ελέγχου & διασύνδεσης, αλλά και να ανταποκριθούν καλύτερα στην αλλαγή των δομών του σύγχρονου εμπορίου;
Οπως και νά ‘χει, όλα αυτά θα τα κρίνει η ιστορία, η οποία έχει αποδείξει ότι έγιναν συνεργασίες και εξαγορές που πέτυχαν και λειτούργησαν υπέρ και των δυο ή των πολλών πλευρών, ενώ υπήρξαν και συνεργασίες που ‘έθαψαν’ εταιρίες και ανέδειξαν άλλες. Μια συνήθης πρακτική πολλές φορές είναι να εξαγοράζεις τον ανταγωνιστή σου, όχι απαραίτητα για να συνενωθείς μαζί του, αλλά για να του πάρεις το κομμάτι της τεχνογνωσίας που σου λείπει και εν συνεχεία να τον ξεφορτωθείς ευκολότερα.
Το μόνο βέβαιο, είναι ότι η δεδομένη κρίση της Ευρώπης και του δυτικού κόσμου γενικώς, θα ευνοήσεις τις συνενώσεις και τις συνεργασίες σε κάθε επίπεδο, και την επόμενη 2ετία, 3ετία, πολλές θα είναι οι εταιρίες που θα βρεθούν κάτω από την ίδια ομπρέλα. Αλλωστε η εποχή των αυτόνομων – μεμονωμένων τείνει να συρρικνωθεί και κοινωνικά, γιατί να αποτελέσει εξαίρεση ο τομέας της δημιουργίας και ειδικά αυτός του εμπορίου.
Ερχονται αλλαγές λοιπόν, κάποιες εκ των οποίων θα τις δούμε στην προσεχή Φρανκφούρτη, σε λιγότερο από ένα 6μηνο δηλαδή...