Δεν ξέρω αν έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν (νομίζω πως όχι) αλλά το να σε ξεπερνούν καθημερινά οι εξελίξεις είναι κάτι που δεν το είχαμε ξαναζήσει. Αν μας το έλεγαν πριν από μερικά χρόνια θα νομίζαμε ότι μας περιέγραφαν θρίλερ, μόνο που τώρα κάτι τέτοιο είναι η ίδια η καθημερινότητα όλων μας…

Οσοι από τους ανθρώπους του χώρου που έτυχε να μιλήσω μαζί τους και οι οποίοι επισκέφτηκαν τις εκθέσεις Plasa και IBC την προηγούμενη εβδομάδα, μου περιέγραψαν μια άλλη πραγματικότητα εκεί στας Ευρώπας... Μια πραγματικότητα με έντονα πλέον τα σημάδια της κρίσης και των προβλημάτων κάθε είδους, αλλά με ένα ευρύτερο πλαίσιο (δημοσιονομικής & οικονομικής) σταθερότητας, τόσο ουσιαστικής, όσο και ψυχολογικής. Ενα ευρύτερο πλαίσιο που επιτρέπει την κατάρτιση και εκτέλεση ενός σταθερού πλάνου ανάπτυξης και δουλειάς για κάθε εταιρία, με δεδομένα τα προβλήματα που υπάρχουν παντού στην Ευρώπη.
Αντίθετα εδώ στα μέρη μας, πάνω που πάει να μπει λίγο νερό στο μύλο της αγοράς, των πωλήσεων και των όποιων επενδύσεων, έρχεται η συνήθεις καταστροφολογία που προκύπτει από τις δυσκολίες εκταμίευσης της κάθε δόσης από την περίφημη τρόικα και πάνω που κάποιος επιχειρηματίας ή ιδιώτης πάει να καταστρώσει και να εφαρμόσει ένα στοιχειώδες πλάνο, το αφήνει στη μέση ή στην καλύτερη περίπτωση το αναπροσαρμόζει περικόπτοντας και μαζεύοντας, γεγονός που έχει άμεσο αντίκτυπο στους προμηθευτές και σε όλη την αγορά γενικώς. Ολο αυτό το σκηνικό έχει δυστυχώς δημιουργήσει εκτός από κακή ψυχολογία και κόπωση στην αγορά. Και όλα αυτά, διότι κάποιος κομματάρχης σ’ ένα κρατίδιο της Γερμανίας στρίμωξε τη Μέρκελ, χρησιμοποιώντας ως αποκλειστική & γενεσιουργό αιτία όλων των Ευρωπαικών (και όχι μόνο) οικονομικών δεινών, το Ελληνικό πρόβλημα χρέους...

Χμμμ... Είναι όμως έτσι; Στην Ελλάδα άραγε έχουμε στάση αγορών και επενδύσεων και στην Ευρώπη τα πράγματα δουλεύουν ρολόϊ όπως πριν; Γιατί όπως πληροφορήθηκα από αρκετές εταιρίες την προηγούμενη εβδομάδα, τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Κι εξηγούμαι...
Στα πλαίσια της Plasa (κυρίως) και της IBC (κατά δεύτερο λόγο, λόγω αντικειμένου...) πολλές εταιρίες (κατασκευαστές) έδειξαν τις ‘πίτες’ των πωλήσεων στους αντιπροσώπους τους και αρκετές ήταν εκείνες που μοίρασαν ‘συχαρίκια’ σε Ελληνες αντιπροσώπους, διότι η ‘κατεστραμμένη’ Ελλάδα φιγουράρει αρκετά ψηλά σε πολλές από τις σχετικές θέσεις. Σε πολλές περιπτώσεις λοιπόν Ελλάδα έχει μεγαλύτερη πίτα πωλήσεων σε σύγκριση με χώρες που έχουν μικρότερα και σημαντικά λιγότερα προβλήματα, όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, το Βέλγιο και η Ιταλία ακόμα, ενώ αρκετά πεσμένες ήταν και οι πωλήσεις σε χώρες όπως η Γερμανία και η Γαλλία που αποτελούν την ατμομηχανή της Ευρωπαϊκής οικονομίας και (της όποιας) ανάπτυξης. Και όλα αυτά ενώ αναφερόμαστε στην ευρύτερη ‘επαγγελματική’ entertainment αγορά, και όχι στην αγορά τροφίμων ή άλλων ειδών πρώτης ανάγκης. Σε μια αγορά όπου δεν γίνονται επενδύσεις, όπου τα έργα στην πλειοψηφία τους έχουν σταματήσει και οι περισσότερες κατασκευαστικές είναι σχεδόν άνευ αντικειμένου, και κυρίως σε μια αγορά όπου το ψυχολογικό καψόνι είναι καθημερινό και δεν έχει σταματημό. Κι όμως εξακολουθεί να υπάρχει σφυγμός...

Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι θα τελειώσουμε γρήγορα (και) μ’ αυτή τη δόση, για να χτυπήσει και κανένα τηλέφωνο σε αντιπροσώπους και μεταπωλητές, σε εταιρίες rental και ελεύθερους επαγγελματίες (ήχου, φωτισμού, εγκαταστάτες, μουσικούς κλπ) για κανένα project (μικρότερο ή μεγαλύτερο λίγη σημασία έχει...) και κυρίως για να ξαναβρούμε όλοι μας λίγη ψυχολογία έως το Δεκέμβριο τουλάχιστον, όπου θα κάνει να παίρνουμε την επόμενη δόση και είναι δεδομένο πλέον ότι θα μαυρίσει ξανά η ψυχή μας χρονιάρες μέρες... 

Τι άλλο να πει κανείς; Ετσι που τα καταφέραμε κι εμείς...