Οπως ίσως θα αντιληφθήκατε την προηγούμενη εβδομάδα υπήρξε μια πραγματική... κοσμογονία στα μέρη μας όσον αφορά τα συναυλιακά δρώμενα, καθώς πραγματοποιήθηκε η πλέον επιτυχημένη ‘συναυλία’ του χειμώνα και μια από τις πιο επιτυχημένες των τελευταίων ετών. Η γνωστή rental εταιρία United Technical Group εγκατέστησε ένα από τα μεγαλύτερα ηχητικά και φωτιστικά συστήματα που έχει στήσει ποτέ, για μια πραγματική υπερπαραγωγή κι όλα αυτά για ένα και μόνο μικρόφωνο επί σκηνής. Αυτό της 15χρονης Πάττυ ή κατά κόσμον Laura Esquivel... 
Παράλληλα η Πάττυ -mania μπαμπάδων και μαμάδων είχε χτυπήσει κόκκινο αρκετές ημέρες πριν, κι έτσι με θυμήθηκαν κυριολεκτικά δεκάδες φίλοι και γνωστοί, ζητώντας μου πρόσκληση, εισιτήριο ή οποιαδήποτε άκρη τέλος πάντων, καθώς δεν προνόησαν εγκαίρως για εισιτήρια, η Πάττυ ήταν soldout και τα πιτσιρίκια δεν τολμούσαν καν να διανοηθούν ότι θα έχαναν το υπερθέαμα της αγαπημένης τους στάρ. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι δυο μέρες πριν από τη συναυλία του προηγούμενου Σαββατοκύριακου είχαμε ‘μάζωξη’ στα γραφεία του ΣΤΑΖΟΕ και άκουσα πολλούς ‘μπαρουτοκαπνισμένους’ συναδέλφους ηχολήπτες & φωτιστές (με άκρες σε όλα τα γραφεία παραγωγής) να δηλώνουν ότι είναι η πρώτη φορά στη ζωή τους που έκαναν τέτοιο αγώνα δρόμου προκειμένου να εξασφαλίσουν εισιτήριο για συναυλία...
Το φαινόμενο Πάττυ λοιπόν, ήρθε, έδωσε 8 παραστάσεις αντί για 4 (που ήταν προγραμματισμένες εξαρχής), φυσικά όλο το νταβαντούρι ήταν για ένα μικρόφωνο ενώ το υπόλοιπο audio ήταν ένα καλομιξαρισμένο playback, τα εισιτήρια που κόπηκαν σ’ ένα διήμερο ξεπέρασαν τις 32.000, το TAE KWON DO έζησε μεγάλες ‘στιγμές’ όπως βεβαίως και τα πιτσιρίκια που παραβρέθηκαν και εν ολίγοις περάσαμε εμείς καλά κι αυτά καλύτερα...
Βεβαίως καλύτερα απ’ όλους μας πέρασε η ΜΙΝΟΣ ΕΜΙ. Ναι ο γνωστός πάλαι ποτέ δισκογραφικός κολοσσός, ο οποίος όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στο δελτίο τύπου που εξέδωσε, πραγματοποίησε την πρώτη παραγωγή ξένου καλλιτέχνη στη χώρα μας. Βρε πως αλλάζει ο κόσμος...

Αλλη μια επιβεβαίωση ότι το μέλλον των μουσικών παραγωγών είναι πλέον το Live και μόνο αυτό. Ολα τα υπόλοιπα απλά θα λειτουργούν υποστηρικτικά για την επίτευξη των συναυλιακών sold out...
Ο λόγος που αναφέρομαι στην «μεγαλύτερη και απολαυστικότερη παιδική παραγωγή που έχει γίνει ποτέ στην χώρα μας» όπως χαρακτηρίστηκε, είναι ότι είχα την εντύπωση ότι η παραγωγή ανήκε εξ’ ολοκλήρου στην Eleven Concerts του Ντέμη Νικολαϊδη, όμως όπως διευκρινίζει το σχετικό δελτίο τύπου της ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ, η Eleven Concerts και η Link4U είχαν αναλάβει την τεχνική οργάνωση και το συντονισμό της συναυλίας. 
Το δια ταύτα λοιπόν είναι ότι μια ακόμα αμιγώς δισκογραφική εταιρία, αφήνει τα χωράφια της δισκογραφίας πίσω της και ασχολείται με αυτό που εξακολουθεί να έχει έσοδα. Και το έχω ξαναπεί ότι τα μόνα απολύτως ‘μαντρωμένα’ έσοδα μιας μουσικής παραγωγής βρίσκονται πλέον στο Live. Ειδικότερα σε μικρότερες και ανοργάνωτες αγορές όπως η δική μας που δεν υπάρχουν ούτε i Tunes, ούτε εγχώρια Amazon το πράγμα όσον αφορά την προώθηση και διανομή του δισκογραφικού προϊόντος είναι κυριολεκτικά για γέλια. Εδώ εξακολουθούμε να ανοίγουμε απ’ ότι βλέπω στα σποτ του Alter (κυρίως) νέους τίτλους περιοδικών για να χώσουμε μέσα κάνα CD. Τραγική, αποτυχημένη και ξεπερασμένη marketing μέθοδος που εξακολουθεί να εφαρμόζεται, φυσικά ανεπιτυχώς απαξιώνοντας κι άλλο το προιόν (βλέπε CD). 

Δυστυχώς ή ευτυχώς το δισκογραφικό προιόν εξαργυρώνεται πλέον στα γκισέ των Live. Γι αυτό και η μια δισκογραφική μετά την άλλη (αναφέρομαι φυσικά σε όσες έχουν απομείνει) αναμένεται να μετατραπούν σε διοργανωτές event γενικότερα. Στα μέρη μας, το ξεκίνησε η Sony (βλέπε Showhat) συνεχίζει η ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ και φυσικά οι χρυσοφόρες παραγωγές στις οποίες αναμένεται να εστιάσουν όλοι οι παραπάνω μαζικά, είναι αυτές τύπου Πάτυ, έως και τύπου Χατζηγιάννη, καθώς τα πιτσιρίκια (δηλαδή οι μπαμπάδες και μαμάδες τους) αποτελούν ως γνωστόν το ισχυρότερο αγοραστικό κοινό...
Για μας τους υπόλοιπους, ευτυχώς που μετά την παρακμή των μεγάλων ‘μαγαζιών’ ανθίζουν και πάλι οι μικρές σκηνές και τα μικρά club, όπως συνέβαινε στα 60s.