Ο λόγος που κάθομαι και βλέπω Eurovision κάθε χρόνο είναι σαφώς τεχνικός και σχεδόν καθόλου καλλιτεχνικός. Εχει να κάνει με το επαγγελματικό βίτσιο για τις παραγωγές, τα σκηνικά, το σχεδιασμό των φώτων και τους φωτισμούς και βεβαίως το visual και το audio κομμάτι μιας ζωντανής υπερ-παραγωγής που έχει σχεδιαστεί με αμιγώς τηλεοπτικά κριτήρια. Βεβαίως αν είσαι τυχερός μπορεί να ακούσεις και κάνα καλό τραγούδι το οποίο όμως συνήθως ‘τοποθετείται’ από τους Eurofans κάτω από την πρώτη τριάδα της βαθμολογίας…
Τη φετινή Eurovision ομολογώ πως δεν την είδα Live. Την επόμενη ημέρα λοιπόν, η γυναίκα μου, που είναι μεγάλη fan του διαγωνισμού, με ενημέρωσε ότι: “τη φετινή eurovision την κέρδισε ο γραφίστας…».
Βλέποντας από περιεέργεια το τραγούδι «Heroes» του Σουηδού Måns Zelmerlöw στο You Tube συμφώνησα απόλυτα μαζί της. Η άρτια και πρωτοποριακή δουλειά στο video content και η συνολική σκηνική παρουσία του τραγουδιστή που ‘συνυπήρξε’ και ‘συνεργάστηκε’ με τους μίνιμαλ χαρακτήρες του βίντεο ήταν αυτή που έκανε τη σημαντική διαφορά στο τραγούδι σε σχέση με τον ανταγωνισμό και όχι το τραγούδι αυτό καθ’ αυτό. Φέτος επιβεβαιώθηκε λοιπόν ότι το νικητή στα μάτια του κόσμου που ψήφισε τον καθόρισε σε σημαντικό βαθμό το τεχνικό υπόβαθρο του τραγουδιού και λιγότερο το ‘καλλιτεχνικό’.
Οι Σουηδοί (προφανώς) video και lighting designers και προγραμματιστές έδωσαν ένα απόλυτα πειστικό δείγμα για το τι μπορεί να καταφέρει κανείς σήμερα στον κόσμο του θεάματος και ακροάματος όταν δουλεύει με την αιχμή της τεχνολογίας και είναι δημιουργικός (απαραίτητη προυπόθεση).
Και μπορεί η τεχνολογία να είναι ο ακρογωνιαίος λίθος, αλλά δίχως έμπνευση και δημιουργικότητα είσαι μια από τα ίδια. Τι ακριβώς εννοώ: ότι μετά το νικητήριο τραγούδι του Σουηδού, είδα σχεδόν όλο το διαγωνισμό από το You Tube και είδα σχεδόν τους πάντες να χρησιμοποιούν Video και visual περιεχόμενο, ενώ και ο φωτιστικός εξοπλισμός ήταν ίδιος για όλους. Κι όμως, οι περισσότεροι (για να μην πω σχεδόν όλοι) αναλώθηκαν σε ανεύπνευστο περιεχόμενο (ενίοτε εντυπωσιακό βεβαίως) με αποσπασματικά στοιχεία και χωρίς ‘σχέδιο’. Κανένας δεν είχε τη σκηνοθεσία, τη θεματική δομή και την τεχνική και εκτελεστική αρτιότητα του «Heroes».
Για να έρθω και στα δικά μας, ελάχιστες είναι οι φορές που έχω δει στα μέρη μας θεματικό και εμπνευσμένο video content σε μια συναυλία (δύσκολο) ή σε μέρος αυτής (ευκολότερο) και ακόμα πιο ελάχιστες (έως μηδαμινές) οι φορές που έχω δει ένα concept δημιούργημα με αρχή – μέση και τέλος. Δύσκολο το ξέρω, όμως όταν γίνεται και πετυχαίνει, συμβαίνει ακριβώς αυτό: η τεχνολογία να απογειώνει την τέχνη. Όπως συνέβη στο «Heroes».
Και για να μην ξεχνιόμαστε, η δημιουργικότητα στη δουλειά μας είναι ακριβώς αυτή: όχι απλά να υποστηρίζουμε, αλλά και ενίοτε να συμβάλλουμε δημιουργικά στην απογείωση του καλλιτεχνικού αποτελέσματος, είτε μέσα από τον ήχο, είτε μέσω του φωτισμού, των σκηνικών αλλά και του video content που αναμφίβολα αποτελεί τη νέα ‘επανάσταση’ και το οπτικό σκηνικό στα Live δρώμενα. Απλά οι Σουηδοί στη Eurovision έκαναν τη διαφορά γιατί κατάφεραν να αναδείξουν αρμονικά το ‘σκηνικό’ μετατρέποντάς το σε συμπρωταγωνιστή του ερμηνευτή…
