Δεν πρόλαβαν καλά – καλά να συνέλθουν από το τζετ λαγκ και οι Δημήτρης Δερβεντλής & Ακης Θωμάς συναντήθηκαν με το Βασίλη Λαδονικόλα, περιγράφοντάς του τη μοναδική εμπειρία που έζησαν περιοδεύοντας για 2 συνεχόμενους μήνες με το Γιάννη Πλούταρχο και την ορχήστρα του σε ΗΠΑ, Καναδά και Αυστραλία, δίνοντας συνολικά 15 sold out Live στους Ελληνες (και όχι μόνο) του εξωτερικού.
Αναμφίβολα πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες (αν όχι τη μεγαλύτερη) υπερατλαντική περιοδεία Ελληνα καλλιτέχνη. Ο Ακης με το Δημήτρη μας μιλάνε για τις συνθήκες και τα συστήματα που συνάντησαν εκεί, για τους ξένους τεχνικούς και τις Αμερικάνικες rental εταιρίες, τους Ελληνες της Αμερικής και της Αυστραλίας που τους αγκάλιασαν όλους σαν συγγενείς, και για τη γενικότερη εμπειρία τους από όλη αυτή την τεράστια περιοδεία… Ας τους δώσουμε το λόγο…
aLive: Ακη και Δημήτρη, για τα έως τώρα δεδομένα, αυτή η ‘παγκόσμια’ περιοδεία του Γιάννη Πλούταρχου σε Αμερική, Καναδά και Αυστραλία πρέπει να ήταν από τις μεγαλύτερες (αν όχι η μεγαλύτερη) που έχουν γίνει ποτέ από Ελληνα τραγουδιστή στο εξωτερικό...
Δημήτρης: Ετσι είναι, αν δεν είναι η μεγαλύτερη είναι σίγουρα μια από τις μεγαλύτερες υπερατλαντικές περιοδείες, αφού λείψαμε συνολικά ένα 2μηνο. Με το Γιάννη (Πλούταρχος) έχουμε ξανακάνει μεγάλη περιοδεία πρίν δυο χρόνια, αλλά δεν φτάσαμε το 2μηνο, αφού αν θυμάμαι καλά λείπαμε για ενάμισι μήνα περίπου.
Ακης: Ούτε εγώ έχω ακούσει τόσα χρόνια για μεγαλύτερη περιοδεία. Νομίζω ότι το 1995 ο Πανταζής είχε κάνει μια επίσης μεγάλη τουρνέ, αλλά δεν είμαι απόλυτα σίγουρος.
aLive: Πόσες συναυλίες δώσατε συνολικά;
Ακης: Δώσαμε συνολικά 15 συναυλίες σε ΗΠΑ – Καναδά και Αυστραλία
aLive: Ας το πιάσουμε από την αρχή. Πως προετοιμάσατε τεχνικά όλο αυτό το touring;
Δημήτρης: Ολο το concept στήνεται καταρχάς σε χαρτιά και υπολογιστές, με ένα rider που να είναι άκρως κατατοπιστικό για όλες τις τεχνικές και μη ανάγκες κάθε συναυλίας. Επίσης το rider που είχαμε εκτός από πλήρες και άκρως επεξηγηματικό φροντίσαμε να είναι και ευέλικτο γιατί δεν είναι όλοι οι χώροι που παίζουμε με top μηχανήματα, οπότε είμαστε ευέλικτοι σε όλα τα επίπεδα.
Ακης: Η προετοιμασία δεν είναι εύκολη, διότι ξέρεις εξαρχής ότι απευθύνεσαι σε ανθρώπους που αφενός δεν μιλάνε ελληνικά και αφετέρου έχουν μια άλλη νοοτροπία. Επίσης είναι σημαντικό να λάβεις υπόψιν και τους χώρους, διότι ενδέχεται αυτό που θα ζητήσεις να μην είναι εφικτό να υλοποιηθεί λόγω των περιορισμών του χώρου. Είναι γεγονός ότι είχαμε μελετήσει τα δεδομένα όλων των χώρων πρίν τους επισκεφθούμε, καθώς είχαμε πλήρη ανάλυση και στοιχεία (κατόψεις, διαστάσεις κλπ) για όλους τους χώρους. Ολο αυτό λοιπόν το σχεδιάσαμε όσο καλύτερα μπορούσαμε πολύ καιρό πρίν…
aLive: Οσον αφορά το τεχνικό team σε ήχο και φώτα ήσασταν οι δυό σας ή περιελάμβανε και άλλους τεχνικούς η ομάδα;
Ακης: Όχι, τελικά ήμασταν οι δυό μας και το λέω αυτό, διότι ο μόνιτορ ηχολήπτης μας, ο Σταύρος Συκιανάκης είχε ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο κυριολεκτικά μια μέρα πριν πετάξουμε, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να μας ακολουθήσει. Κάπως έτσι ο Δημήτρης ‘έφαγε’ όλο το πακέτο του ήχου και στο FoH και στο stage, παρόλο που για τη σκηνή χρησιμοποιούσαμε μόνιτορ ηχολήπτες από την εκάστοτε εταιρία.
aLive: Οπότε Δημήτρη μοιραία σου ‘κλήρωσε’ και το stage…
Δημήτρης: Ναι, κάπως έτσι έγινε, αφού ανέλαβα εκτός από το FoH και το stage αλλά και το στήσιμο του stage, αφού είχαμε μαζί μας το μόνιτορ σύστημα της MyMix για όλους τους μουσικούς, οπότε ανέλαβα όλη τη διαδικασία στησίματος του παταριού εξ’ ολοκλήρου. Ηταν πολύ δουλειά τελικά…
aLive: Αγχώθηκε ο Πλούταρχος και η μουσικοί από την απουσία του μόνιτορ ηχολήπτη, που όπως και να το κάνουμε είναι ο πλέον ‘δικός τους’ άνθρωπος καθότι μαζί τους στο stage…
Δημήτρης: Οπωσδήποτε αγχώθηκαν με αυτή την κατάσταση που δημιουργήθηκε, καθώς ήταν σημαντική η απουσία του Σταύρου, αφού ένας τεχνικός λιγότερος σε μια τέτοια περιοδεία με διαφορετικά συστήματα και χώρους, είναι σημαντική απώλεια. Επίσης, αυτό επηρέασε και τους χρόνους μας καθώς αναγκαστήκαμε να συμπτύξουμε τους χρόνους μας για να είμαστε on time…
aLive: Το rider που στέλνατε για ήχο, φώτα και visual συστήματα περιελάμβανε συγκεκριμένο εξοπλισμό ή είχε και εναλλακτικές προτάσεις;
Δημήτρης: Οπου υπήρχε μόνιμα εγκατεστημένο σύστημα φυσικά παίζαμε με αυτό. Αλλά αυτό συνέβη στο 30% των χώρων. Στα 10 από τα 15 Live που δώσαμε το σύστημα ήταν νοικιασμένο από rental εταιρία. Οσον αφορά το δικό μου rider αυτό περιελάμβανε συγκεκριμένο εξοπλισμό, ενώ βεβαίως είχε και εναλλακτικές προτάσεις
aLive: Τι κονσόλες ήχου ζητούσες;
Δημήτρης: Η κονσόλα που προτιμούσα ήταν μια Digidesign κυρίως γιατί είναι μια κονσόλα που τη βρίσκεις παντού. Αυτό είναι το σύστημα που έχουμε ως στάνταρ τώρα, παλαιότερα είχαμε άλλα συστήματα μίξης. Γενικά το stick που είχα μαζί μου ήταν για Digidesign (ΑVID πλέον) και αυτή ήταν η κονσόλα με την οποία παίξαμε το 80% των συναυλιών της περιοδείας. Από κει και πέρα χρησιμοποιήσαμε και άλλες κονσόλες ειδικά στο FoH.
aLive: Αν σε ένα χώρο έβρισκες μια διαφορετική κονσόλα από την Avid αλλά εφάμιλλου επιπέδου, τη χρησιμοποιούσες ή παρόλα αυτά ζητούσες Avid;
Δημήτρης: Φυσικά και τη χρησιμοποιούσα αρκεί να είχα χρόνο. Στο Las Vegas για παράδειγμα όπου είχαμε χρόνο, έπαιξα με τις κονσόλες που μας έφεραν εκεί, δηλαδή με την ολοκαίνουργια Soundcraft Vi 3000 και τη Vi 6 επίσης της Soundcraft. Στην Αυστραλία και συγκεκριμένα στο Hammer Hall της Μελβούρνης έπαιξα με τη DiGiCo SD7 στο FoH. Εκεί υπήρχε ακόμα μια SD7 για τα μόνιτορ, αλλά δεν τη χρησιμοποίησα γιατί ήταν ελάχιστος ο διαθέσιμος χρόνος για να σεταριστούμε. Ετσι λοιπόν ζήτησα μια Avid (Profile) για τα μόνιτορ που την ξέρουμε καλά και είχαμε και το πρόγραμμα στο usb stick.
aLive: Εσύ Ακη είχες παντού την ίδια κονσόλα φώτων;
Ακης: Εγώ χρησιμοποιώ κυρίως Avolites. Στα rider λοιπόν ζητούσα καταρχάς μια Avolites (Pearl ή Expert) αλλά αν δεν υπήρχε διαθέσιμη έπαιζα και με Hog. Από κεφαλές δεν υπήρχε πρόβλημα, ότι ζητούσα υπήρχε παντού. Υπήρχαν βεβαίως και μέρη όπως στο Las Vegas ή στο Hammer Hall που ότι αλλαγή τους ζήτησα αναφορικά με το σχέδιο που τους είχα στείλει, την έκαναν με μεγάλη προθυμία. Στο Hammer Hall της Μελβούρνης (ένας χώρος σαν το δικό μας Μέγαρο Μουσικής) μου έφεραν την κονσόλα που ζήτησα και την προγραμμάτισα εξαρχής. Να σου επισημάνω εδώ ότι στο Las Vegas μετά από μας στον ίδιο χώρο και στο ίδιο σύστημα θα έπαιζε ο Sammy Hagar με τον Joe Satriani. Επειδή κι αυτοί δεν είχαν πολύ χρόνο, μας ρώτησαν οι τεχνικοί του Hagar μέσω των υπευθύνων της συναυλίας μας εκεί, αν μπορούν να παίξουν με το δικό μας set-up σε ήχο και φώς, διότι ο σχεδιασμός και το set-up εκεί αποτελούν πνευματικό δικαίωμα. Όταν τους δώσαμε τη σχετική άδεια λοιπόν μας ευχαρίστησαν και έπαιξαν πάνω στο δικό μας set-up. Συγκεκριμένα ο φωτιστής του Hagar άλλαξε μόνο την Avo με Hog…
aLive: Το πρόγραμμά σας ήταν χαλαρό; Είχατε χρόνο ανάμεσα στο gigs ή το πηγαίνατε τρέχοντας; Και μη μου πείτε ψέματα γιατί στο facebook χαλαρούς σας έβλεπα…
Ακης: Σε γενικές γραμμές είμασταν χαλαροί γιατί τα shows στο εξωτερικό είναι μόνο Παρασκευή και Σάββατο που σημαίνει ότι η δυσκολία ήταν μόνο οι δυο συνεχόμενες συναυλίες και η ενδιάμεση εβδομάδα ήταν χαλαρή…
aLive: Οπότε είχατε χρόνο να φάτε τα λεφτά σας…
Ακης: Ναι όσοι ήταν σπάταλοι μπήκαν και μέσα (γέλια…)…
aLive: Κάθε αρχή και δύσκολη, ή πήγαν όλα καλά με το καλημέρα; Εν ολίγοις, ποιος ήταν ο πρώτος σταθμός της περιοδείας σας και πως πήγαν τα πρώτα Live;
Ακης: Πρώτος σταθμός μας ήταν η Νέα Υόρκη. Παίξαμε σε έναν σχετικά καινούργιο πολυχώρο που τον έχουν δυο Ελληνες επιχειρηματίες. Ο ένας είναι ο Βασίλης Μεσάντος και ο άλλος ο Tony. Πολύ καλά παιδιά που αγαπάνε αυτό που κάνουν και το βλέπεις στο χώρο τους που είναι πολύ προσεγμένος και με καλό εξοπλισμό. Το σημαντικό είναι ότι όσον αφορά το φωτισμό τα πάντα ήταν προσεγμένα, καλο-συντηρημένα, καθαρά, με λάμπες καινούργιες, υπήρχε μια ‘πλάτη’ τεράστια με οθόνες που παίζουν σαν μια, ενώ μέσα υπάρχουν ως μόνιμοι δυο τεχνικοί για φώτα και άλλοι δυο για ήχο. Εκεί παίξαμε δυο 2ήμερα (Παρασκευο-Σάββατα) και όλα πήγαν καλά…Δημήτρης: Το πρώτο gig ήταν πολύ ξε-αγχωτικό καθώς θεωρητικά είχε υψηλό βαθμό δυσκολίας από την άποψη ότι ήταν η πρώτη συναυλία και μάλιστα χωρίς τον μόνιτορ ηχολήπτη μας, οπότε υπήρχε ένα άγχος. Ευτυχώς όλες οι παραστάσεις εκεί πήγαν εξαιρετικά καλά και από ήχο και από παίξιμο αλλά και από κόσμο και από ενέργεια γενικότερα, οπότε όλο αυτό λειτούργησε θετικά και για τη συνέχεια για όλους μας.
aLive: Τι ηχητικό σύστημα και τι κονσόλες είχαν εκεί;
Δημήτρης: Εκεί υπήρχε ένα μόνιμο ηχητικό σύστημα που ήταν το Q της d&b και όλα έπαιξαν εξαιρετικά. Βεβαίως ήθελε έναν καλύτερο σχεδιασμό ως προς το στήσιμό του, αφού εκεί που ήταν η κονσόλα άκουγες διαφορετικά. Εκεί έπαιξα με μια DiGidesign SC48 έξω και μια Profile μέσα. Στα μόνιτορ ζήταγα πάντα τη συγκεκριμένη κονσόλα ώστε να φορτώνω το βασικό set-up και να κάνω διορθώσεις μαζί με τον εκάστοτε ηχολήπτη που είχαμε σε κάθε venue.
aLive: Πόσο διαφορετικό είναι από τεχνικής πλευράς ένα Live στο εξωτερικό από ένα αντίστοιχο στα μέρη μας. Θέλω να πω ότι η εντύπωση που έχουμε πολλοί εδώ είναι ότι έξω τα πράγματα είναι πιο οργανωμένα, αυτοματοποιημένα και επαγγελματικά. Ηταν όντως έτσι;
Ακης: Θα σου πω τι γίνεται. Πολλοί συνάδελφοι δικοί μας έχουν πάει σ’ αυτά τα μέρη κι έχουν παίξει Live. Δεν ξέρω κατά πόσο έχουν ασχοληθεί με το τι συμβαίνει με τις εταιρίες εκεί έξω ή απλά πάνε κάνουν τη δουλειά τους και φεύγουν. Εμείς με το Δημήτρη επειδή είμαστε λίγο πιο μαμούνια κι επειδή κακά τα ψέματα είχαμε και το χρόνο αυτή τη φορά, ασχοληθήκαμε αρκετά για να δούμε τι ακριβώς γίνεται. Στην Αμερική λοιπόν διαπιστώσαμε ότι συμβαίνει το εξής: Υπάρχουν δυο ειδών εταιρίες, οι πολύ μικρές και οι πολύ μεγάλες, ενώ σχεδόν λείπει η κατηγορία των εταιριών μεσαίου βεληνεκούς που είναι αυτές που χρειαζόμαστε εμείς. Μοιραία αυτοί που κάνουν τα Live λοιπόν ή πέφτουν στις πολύ μικρές που δεν μπορούν να ανταποκριθούν και συνήθως παιδευόμαστε ή στην πολύ μεγάλη η οποία αδιαφορεί στέλνοντας μεν αυτά που θέλουμε, αλλά δίχως να μας υποστηρίξει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τεχνικά. Με δυο λόγια, άποψή μου είναι ότι αποτελεί μύθο το ότι πάμε έξω και όλα είναι super, επαγγελματικά και άψογα. Δεν είναι έτσι. Απεναντίας θεωρώ ότι οι Ελληνες τεχνικοί του επιπέδου του δικού μας είναι πολύ πιο μπροστά από τους αντίστοιχους τεχνικούς στις αντίστοιχες ξένες εταιρίες. Μια καλή Ελληνική εταιρία είναι πιο μπροστά σε γνώσεις, εμπειρία και υποστήριξη από τις Αμερικάνικες, αφού κάνουν τα πάντα για να σε βοηθήσουν. Αντίθετα οι ξένοι στην πλειοψηφία τους κάνουν μόνο ότι βλέπουν στο rider και ψιλοαδιαφορούν για τα περαιτέρω. Βεβαίως αν πέσεις σε πολύ μεγάλη εταιρία που έχει μάθει σε άλλη νοοτροπία τότε μπορεί και να λειτουργήσουν όλα άψογα και με το παραπάνω. Κάτι τέτοιο μας συνέβη στο Vegas όπου έστησε για μας μια πολύ μεγάλη εταιρία που στήνει για U2, Stones κλπ και ήταν άκρως επαγγελματίες, αφού έτρεχαν συνεχώς για να μας διευκολύνουν στο οτιδήποτε. Αλλά αυτό είναι μάλλον δύσκολο να το συναντήσει κάποιος Ελληνας τεχνικός.
Δημήτρης: Συμφωνώ με τον Ακη. Πιστεύω ότι οι Ελληνες τεχνικοί είναι λίγο πιο μπροστά από τους ξένους, διότι ασχολούνται. Εχουμε συνηθίσει σε άλλο τρόπο δουλειάς κι έχουμε μια πιο πλήρη γνώση σε όλα τα concept.
aLive: Τι κάνουν καλύτερα οι συνάδελφοι εκεί έξω σε σχέση με εμάς;
Ακης: Εχουν απόλυτα ξεκαθαρισμένους ρόλους μεταξύ τους σε κάθε ειδικότητα και κανένας δεν μπαίνει στα χωράφια του άλλου. Από κει και πέρα όμως θεωρώ ότι είμαστε πολύ μπροστά. Ζητάς λίγη γκάφερ και πρέπει να βρεθεί ο άνθρωπος που είναι υπεύθυνος για τις γκάφερ για να γίνει η δουλειά σου.
aLive: Αλήθεια, υπερτερούμε εμείς σε κάποιον τομέα;
Ακης: Είμαστε πιο all around και έχουμε μια πιο συνοπτική γνώση και άλλη νοοτροπία. Για παράδειγμα κάπου κάηκε το κανάλι ενός dimmer. Αντί λοιπόν να το ‘διπλώσουν’ στο δίπλα κανάλι και να γίνει η δουλειά περιμέναμε τον ηλεκτρολόγο να αλλάξει dimmer. Ενώ λοιπόν εμείς εδώ θα το είχαμε λύσει σε δυο λεπτά το πρόβλημα και θα αλλάζαμε το dimmer μετά τη συναυλία, εκεί περιμέναμε 3 ώρες για να έρθει ο αρμόδιος ηλεκτρολόγος…
aLive: Ποια ήταν η καλύτερη τεχνικά συναυλία σε Αμερική και Καναδά. Για παράδειγμα ποιο ήταν το καλύτερο σύστημα με το οποίο παίξατε στην Αμερική…
Δημήτρης: Η συναυλία στο Vegas ήταν η καλύτερη. Είχαμε ένα ολοκαίνουργιο σύστημα εκεί και τεράστιο. Συγκεκριμένα επρόκειτο για το νέο 3δρομο line array σύστημα της JBL, το VTX 25. Είχαμε λοιπόν 32 line array καμπίνες VTX V25 και 28 sub S28. Επίσης είχαμε μια ολοκαίνουργια Soundcraft Vi3000 που χρησιμοποιήσαμε στα μόνιτορ και μια Vi6 που χρησιμοποίησα εγώ έξω στο FoH.
Ακης: Και για μένα αυτή ήταν η καλύτερη συναυλία καθώς είχα ότι ζήτησα, ενώ συνεχώς με ρωτούσαν μήπως θέλω κι άλλο εξοπλισμό. Απλά μας υποστήριξε μια μεγάλη εταιρία που λόγω Vegas και χρημάτων, ουσιαστικά δεν έβαλε κανένα περιορισμό στις απαιτήσεις μας…
Δημήτρης: Στο Vegas ουσιαστικά εγκαινιάσαμε το χώρο που ονομάζεται DTLV (Downtown Las Vegas) και πρόκειται για εξωτερικό χώρο με χωρητικότητα 15.000 θεατών. Περιμετρικά ο χώρος είχε τεράστια ξενοδοχεία γυάλινα που συνέβαλαν στο καλύτερο φυσικό reverb που έχω ακούσει…
Ακης: Σημειωτέον ότι ήρθε και μας βρήκε ο ίδιος ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου που διοργάνωνε τη συναυλία και εντυπωσιάστηκε με τον Πλούταρχο αλλά και με το ότι είδε το χώρο να γεμίζει με Ελληνες στην πλειοψηφία τους που ήρθαν ειδικά για τη συναυλία από τον Παναμά, από το Λος Αντζελες από το Ντένβερ και κυριολεκτικά από κάθε γωνιά της Αμερικής. Ηταν εκπληκτικό αυτό που ζήσαμε εκεί… Σου έλεγα λοιπόν ότι ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου και παραγωγός της συγκεκριμένης συναυλίας μας είπε ότι ποτέ δεν είχε δει Ελληνικό show και εντυπωσιάστηκε. Μας εξέφρασε επίσης τη δεδομένη αγάπη του για την Ελλάδα και τον πολιτισμό της και μας είπε ότι θα γίνει follower…
aLive: Ανοίξατε ‘δουλειές’ στο Vegas λοιπόν…
Ακης: Ετσι φαίνεται (γέλια…)
aLive: Πως σας υποδέχθηκαν οι Ελληνες της Αμερικής (τόσο το Γιάννη Πλούταρχο, αλλά και όλη την ομάδα)
Ακης: Με την πιο ζεστή τους αγκαλιά. Είναι σα να βλέπουν συγγενή τους…
Δημήτρης: Διψάνε για πατρίδα και το δείχνουν αυτό με κάθε τρόπο. Φιλικοί, κεφάτοι και πάντα θερμοί στις εκδηλώσεις τους.
aLive: Ιδια νοοτροπία με ΗΠΑ και στον Καναδά, ή παρατηρήσατε σημαντικές διαφορές;
Ακης: Στον Καναδά ήταν λίγο πιο χαλαρά τα πράγματα ίσως και λόγω του κλίματος. Βεβαίως στο Μόντρεαλ ήταν μακράν πιο ‘φανατικοί’ σε σχέση με το Τορόντο…
aLive: Δημήτρη πως προσεγγίζεις ηχοληπτικά τα Live του Γιάννη Πλούταρχου;
Δημήτρης: Ο Γιάννης Πλούταρχος είναι έχει μια χαρισματική φωνή και από εκεί ακριβώς ξεκινάω. Φροντίζω να βρίσκεται η φωνή του στο επίκεντρο, αλλά και να υποστηρίζεται σωστά από την ορχήστρα. Δεν μου αρέσουν οι ακρότητες με τύμπανα μπροστά που μοιάζουν να προέρχονται από άλλο είδος μουσικής και μίξης.
aLive: Για σένα Ακη; Ποια ήταν η λογική των φωτισμών σου και του εξοπλισμού κατ’ επέκταση που χρησιμοποιούσες;
Ακης: Η λογική μου είναι να επικεντρώνομαι στον καλιτένχη και σε αυτό που εκφράζει. Ο Γιάννης είναι μοναδικός λαϊκός, ερωτικός καλλιτέχνης. Αρα δεν μπορεί να λέει ένα ερωτικό τραγούδι κι εσύ να φωτίζεις death metal γιατί έτσι γουστάρεις. Γενικά πιστεύω ότι πρέπει να σέβεται και να υποστηρίζει κανείς ακριβώς αυτό που είναι ένας καλλιτέχνης και τίποτε παραπάνω. Θεωρώ ότι έχουμε κάνει μια πολύ σημαντική ομάδα εγώ, ο Δημήτρης και ο Νίκος ο Τζήμας ο μαέστρος μας, ο οποίος είναι κι αυτός νέο παιδί και έχουμε βρει σε απόλυτο βαθμό τους κωδικούς επικοινωνίας μας. Οφείλω να υποστηρίζω την εικόνα του Γιάννη και να κρατάω σε αυτόν τα μάτια του θεατή. Γι’ αυτό δεν θέλω τα τεράστια LED wall και άλλες υπερβολές, ώστε ο θεατής να είναι πάντα προσηλωμένος στο Γιάννη Πλούταρχο. Ο φωτισμός πρέπει να ναι πάνω στο Γιάννη, γύρω από το Γιάννη και να αντιπροσωπεύει το Γιάννη.
aLive: Πείτε μου το πιο περίεργο ή αστείο (ή και σοβαρό) συμβάν που είχατε στην περιοδεία;
Ακης: Το πιο αστείο συμβάν (εκ των υστέρων βεβαίως αστείο) είναι ότι χάσαμε τον tour manager κι ένα μουσικό (μπουζούκι) σε μια μετάβαση από την Αμερική στον Καναδά όπου τους κράτησαν στο immigration. Ευτυχώς τελικά επιβιβάστηκαν σε άλλο αεροπλάνο και ήρθαν και μας βρήκαν στο Μαϊάμι στην ώρα τους…
aLive: Και μετά την Αμερική και τον Καναδά, η Αυστραλία. Πόσες συναυλίες δώσατε και πόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα εκεί;
Ακης: Στην Αυστραλία δώσαμε 4 Live. Οι Αυστραλοί έχουν άλλη νοοτροπία και ψυχολογία, είναι πιο Αγγλική η συμπεριφορά τους. Οσον αφορά το Ελληνικό κοινό ήταν πιο εκδηλωτικό και θερμό, ίσως διότι έρχονται πιο σπάνια στην Ελλάδα απ’ ότι οι Αμερικάνοι.
aLive: Αν δεν κάνω λάθος στη Μελβούρνη παίξατε σ’ έναν εξαιρετικό χώρο, το Hammer Hall. Πείτε μου δυο λόγια γι’ αυτό το concert hall…
Δημήτρης: Tο Hammer Hall είναι ένας εκπληκτικός χώρος σαν το Μέγαρο Μουσικής το δικό μας, που έχει στηθεί και σεταριστεί από την ίδια τη Meyer και τον Bob Mc Carthy. Είναι ένα ιδιαίτερα ψηλό concert hall που έχει ως κύριο σύστημα το Milo και επιπρόσθετα τα Mina και Melodie, καθώς και δεκάδες άλλα μικρότερα Meyer ηχεία για τα μπαλκόνια, τους επιμέρους χώρους περιμετρικά κλπ . Επίσης ο χώρος διαθέτει και δυο DiGiCo SD7 μέσα – έξω. Εκεί λοιπόν έπαιξα με την SD7 στο FoH, αλλά επειδή δεν υπήρχε χρόνος για τα μόνιτορ ζήτησα μια Profile με την οποία ήμασταν σεταρισμένοι. Γενικά ήταν το καλύτερο σύστημα της περιοδείας μαζί με αυτό του Vegas… Από κει και πέρα ήμασταν ευχαριστημένοι και με μικρότερα συστήματα όπως το dV-DOSC του οποίου είμαστε fans, αλλά και με d&b στο οποίο βεβαίως είχαμε κάποια θέματα λόγω του χώρου δίχως να φταίει το ίδιο το σύστημα. Αλλωστε έχουμε παίξει στη Σουηδία με το νέο σύστημα της d&b, το V series και έχουμε πραγματικά ‘παραμιλήσει’ με το εξαιρετικό του αποτέλεσμα…
aLive: Εχοντας πλέον την εμπειρία, αν ξαναφεύγατε για περιοδεία στο εξωτερικό θα αλλάζατε κάτι; Θα προετοιμάζατε κάτι καλύτερα (ή διαφορετικά)…
Ακης: Όχι δε νομίζω ότι θα άλλαζα τίποτα. Ηταν πολύ καλά στημένες οι παραγωγές που αν άλλαζα κάτι θα ζητούσα κάτι εφάμιλλο, οπότε δεν θα άλλαζε ουσιαστικά κάτι. Εγώ κυρίως ζήταγα beam. Σημειωτέον ότι τα LED wash που είδα στην Αμερική ήταν σχεδόν όλα κινέζικα. Ολη η Αμερική παίζει με Κινέζικα.. Από moving heads βεβαίως υπήρχαν αρκετά Robe, και πολλά Martin, ενώ σε μια συναυλία έπαιξα και με Vari-Lite…
Δημήτρης: Εγώ θα άλλαζα κάτι. Δε θα ήμουν τόσο ευέλικτος όσον αφορά τα ηχητικά συστήματα. Θα είχα μόνο δυο επιλογές, αυτό ή το άλλο. Και για να είμαι πιο συγκεκριμένος θα έθετα ως πρώτη επιλογή το dV-DOSV και ως δεύτερη σύστημα της d&b.
aLive: Πως είδατε τους Ελληνες του εξωτερικού. Πόσο διαφορετικοί ήταν από πόλη σε πόλη και χώρα σε χώρα; Τελικά όντως οι Ελληνες τα καταφέρνουν καλύτερα έξω απ’ ότι μέσα;
Ακης: Οι Ελληνες του εξωτερικού είναι μια χαρά. Ολοι έχουν καλές δουλειές και κανένας σχεδόν δεν είναι βιοπαλαιστής. Απλά συναντήσαμε νέους ανθρώπους που είναι 6 μήνες ή 1 χρόνο μόλις στην Αμερική και είναι γκαρσόνια, αλλά και πάλι είναι μια χαρά…
aLive: Αλήθεια, τι σας έλεγαν για την κρίση στην Ελλάδα;
Ακης: Είναι στενοχωρημένοι με αυτό που έχει συμβεί, εύχονται όμως η Ελλάδα να ανακάμψει γρήγορα γιατί κυριολεκτικά τη λατρεύουν.
Δημήτρης: Εγώ παρατήρησα ότι έλεγαν το αυτονόητο, ότι για την κρίση εμείς φταίμε…
aLive: Οι Ελληνες τεχνικοί, αλλά και ηχολήπτες και φωτιστές (lighting designers, & χειριστές) πόσο εύκολα ή δύσκολα θεωρείτε ότι μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες της δουλειάς στο εξωτερικό;
Aκης: Πανεύκολα. Στο υπογράφω και βάζω και το χέρι μου στις γραμμές του τραίνου. Παιδιά που δουλεύουν 10 και 15 χρόνια PA στην Ελλάδα, αυτοί μπορούν όχι απλά να σταθούν έξω, αλλά να ανέλθουν και γρήγορα σε πιο υπεύθυνες και πιο καλοπληρωμένες θέσεις.
Δημήτρης: To ίδιο πιστεύω κι εγώ. Ο πλουραλισμός και η δεδομένη ευελιξία του Ελληνα τεχνικού θα τον βοηθήσει όχι απλά να επιβιώσει αλλά και διακριθεί σ’ ένα περιβάλλον όπως αυτό της Αμερικής για παράδειγμα…
aLive: Μιας και ο λόγος για πληρωμές, γενικώς τι μεροκάματα ‘παίζουν’ στο εξωτερικό για τους τεχνικούς, μάθατε;
Aκης: Βεβαίως και μάθαμε. Οι τεχνικοί εκεί πληρώνονται πάνω από 50 δολάρια την ώρα και δουλεύουν συνήθως 8ωρο. Αν υπερβούν το 8ωρο, το 50άρικο πολλαπλασιάζεται…
Και δε μιλάμε για χειριστές, FoH ηχολήπτες, sound designers, ή προγραμματιστές και φωτιστές. Αυτοί παίρνουν πολύ μεγαλύτερα μεροκάματα τα οποία τα κανονίζουν απευθείας με την παραγωγή, τον καλλιτέχνη κλπ. Εκεί δεν υπάρχει το στήνω και μετά κάνω και ήχο ή φώτα. Είναι διαφορετικές αρμοδιότητες, τις κάνουν διαφορετικοί άνθρωποι και πληρώνονται και διαφορετικά…
aLive: Θα το ξανακάνατε όλο αυτό;
Εννοείται πως ναι, δεν θέλει ερώτημα…
aLive: Τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα στο άμεσο μέλλον;
Ακης: Περιοδείες και μεμονωμένες συναυλίες. Δεν περιλαμβάνει μαγαζί το άμεσο πρόγραμμα. Ομως υπάρχει και κάτι πολύ δυνατό και ιδιαίτερο στο άμεσο μέλλον, για το οποίο θα σε ενημερώσουμε όταν έρθει η ώρα…
aLive: Καλή επιτυχία στα επόμενα project σας με το Γιάννη Πλούταρχο…
Οι συνεργάτες και οι συντελεστές της περιοδείας του Γιάννη Πλούταρχου στην Αμερική
Μαέστρος ενορχήστρωση, καλλιτεχνική διεύθυνση: Νίκος Τζήμας
Τραγούδι: Λεμονής Σκοπελίτης, Πάνος Καπίρης (τραγούδι - φωνητικά - κιθάρα)
Μπουζούκι: Κορδατζής Δημήτρης
Μπουζούκι: Αρης Κούκος
Τύμπανα: Ιωάννης Ψάλτης
Μπάσο: Αρης Ματθαιακάκης
Κιθάρα: Στέφανος Ποπόλης
Πλήκτρα: Χρυσόστομος Χαρίσης
Μαρία Μαρούλις – τραγούδι (συμμετείχε στις συναυλίες της Αυστραλίας)
Ηχος: Δημήτρης Δερβεντλής
Φωτισμοί: Ακης Θωμάς
Tour manager: Δημήτρης Γιαννόπουλος, Γιώργος Βαλσάμης, Nick Θεοδωρακόπουλος (για την Αυστραλία)
Γιώργος Θεοδωράκης: μαιτρ
