Ο λόγος για τα πρώτα rack mixer δίχως φυσική επιφάνεια εργασίας που θα αρχίζουν σιγά – σιγά να μπαίνουν στη ζωή μας μαζικά. Ναι, διότι όταν εταιρίες όπως η Behringer και η Mackie μπαίνουν δυνατά στο χορό, τότε είναι δεδομένο ότι θα χορέψουν πολλοί, κι εμείς μαζί αργά ή γρήγορα. Τα ερωτήματα που προκύπτουν από την εμφάνιση των νέων X AIR (Behringer) και της DL32 (Mackie), είναι πολλαπλά, βαθύτατα φιλοσοφικά, αλλά κυρίως πρακτικά. Διότι όταν σε εποχές prosumer-οποίησης και ευρύτερης ύφεσης της αγοράς (δεν είναι μόνο δικό μας ‘προνόμοιο’ η κρίση) μοιράζεις ρακ μίξερ με 18 ή 32 κανάλια με απίστευτες δυνατότητες (για τα κυβικά τους), ασύρματο έλεγχο και αναβαθμίσεις μέσω tablet, hitech περιτύλιγμα και σε τιμή που δεν υπάρχει, τότε τα πράγματα θα αρχίσουν να αλλάζουν. Και θα αλλάξουν γρηγορότερα αν επαληθευθεί εμπράκτως και το μοναδικό ζητούμενο που εκ πρωϊμίου δεν γνωρίζουμε και λέγεται αξιοπιστία σε βάθος χρόνου και πραγματικές συνθήκες χρήσης. Αν λοιπόν τα μιξεράκια αυτά (και αυτά που θα ακολουθήσουν από τους λοιπούς κατασκευαστές, διότι είναι θέμα χρόνου το μαζικότερο άνοιγμα της αγοράς προς τα κάτω) αποδείξουν ότι τα βγάζουν πέρα στον ‘πόλεμο’, τότε μη σας παραξενέψει αν αποτελέσουν όπλα σχεδόν πρώτης γραμμής για τα μέρη μας τουλάχιστον. Κι αναφέρομαι στη δική μας αγορά, διότι πλέον αποτελεί κοινό μυστικό ότι δεν κινείται σε αμιγώς professional, αλλά ολοένα και περισσότερο σε prosumer μονοπάτια. Βεβαίως οι σοβαροί επαγγελματίες θα θέλουν πάντα τη μεγάλη κονσόλα με την καθαρή επιφάνεια εργασίας μπροστά τους, με τις πολλαπλές δυνατότητες, την πιστότητα στον ήχο και την ασφάλεια (ουσιαστική και ψυχολογική) που αυτή προσφέρει. Ομως είναι βέβαιο ότι οι πίτες των πωλήσεων στα μίξερ, γκάτζετ, μπλιμπίκια (πες τε τα όπως θέλετε) αυτής της κατηγορίας τιμής θα μεγαλώνουν με ρυθμούς ανάπτυξης γεωμετρικής προόδου. Και μην ξεχνάτε ότι οι πραγματικοί και κυρίως μαζικοί πελάτες τέτοιων ηχοληπτικών ‘γκάτζετ’ θα είναι κυρίως οι μουσικοί και οι μπάντες. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι κατασκευαστές τέτοιων γκάτζετ αυτούς σημαδεύουν, καθώς αν πιάσει εκεί το προϊόν, τότε μιλάμε για εκτόξευση πωλήσεων…
Όχι ότι θα μείνουν πίσω βεβαίως και οι rental εταιρίες (οι μικρές αρχικά), καθώς το προιόν θα τους επιβληθεί από τους ίδους τους πελάτες τους, τους μουσικούς οι οποίοι θα είναι εξοικειωμένοι μαζί τους και θα το εμπιστεύονται (το καλό σενάριο για τους κατασκευαστές είναι αυτό).
Όλα αυτά στη γενικότερη λογική ότι το Live πρέπει να γίνει φθηνότερο ως προϊόν, άρα ακόμα πιο ευέλικτο, πιο compact και πιο μαζικό και η τεχνολογία του να κατέβει στα πλήθη. Και πως κατεβάζεις μια τεχνολογία; Απλά της κατεβάζεις την τιμή, με όποιους περιορισμούς και συμβιβασμούς επιβάλλει αυτό, και την διαθέτει σαν ζεστό ψωμί με ένα καλό μάρκετινγκ για περυτίλιγμα.
Εδώ βεβαίως σηκώνει μεγάλη κουβέντα η αξιοπιστία και ο ήχος τέτοιων γκάτζετ, ειδικά αν εμείς εδώ στα μέρη μας, λόγω των ‘γνωστών’ χιλίων κακών της μοίρας μας, τα ανεβάσουμε επίπεδο και τα βαφτίσουμε professional, με το γνωστό τρόπο που ‘βαφτίζουμε το κρέας ψάρι’ σε αυτές τις περιπτώσεις… Ε, τότε συγνώμη δεν θα φταίει το ‘μηχανάκι’ αν δεν ακούγεται καλά, ή αν κολλήσει το λογισμικό και μπλοκάρει η ταμπλέτα…
Αλλωστε όπως είχα απαντήσει και σ’ ένα φίλο σε σχετική κουβέντα στο fb πρόσφατα, η ποιότητα του ήχου στο Live σηκώνει αρκετή κουβέντα στις μέρες μας. Γενικώς η έκπτωση της πιστότητας οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη σύγκλιση των τεχνολογιών και των μέσων (καλή ώρα τα μηχανάκια που περιγράφουμε) που οδήγησε τον κόσμο σχεδόν στην πλειονότητά του να ακούει μουσική από κάκιστα πλαστικά full range ηχειάκια – σκουπίδια που συνοδεύουν το desktop του, από τα ενσωματωμένα ηχεία του laptop του, αλλά και από ακουστικά που στην πλειονότητά τους κοστίζουν περί το 1$ στον κατασκευαστή στη βαθιά ή παράκτια Κίνα.
Αρα έχει σχεδόν χαθεί η ‘αναφορά’ που πριν από μερικά χρόνια υπήρχε από ένα μέτριο ή καλό hi-fi σύστημα. Φυσικά ο χαϊφιντελισμός σαν κουλτούρα τείνει να εξαλειφθεί, οπότε ελάχιστοι έχουν την ανάγκη για καλό ήχο, αφού υπάρχουν λιγότερα (και λιγότερο) εκπαιδευμένα αυτιά και κυρίως μυαλά από ποτέ. Μοιραία λοιπόν όλο αυτό ως κουλτούρα και λογική περνάει και στο Live. Τα επόμενα χρόνια είναι βέβαιο πως θα ζήσουμε μεγάλες μάχες στον τομέα των μίξερ, καθώς οι κονσόλες που ξέραμε έγιναν κομπιούτερ, οπότε αφενός μεν μειώθηκε το κόστος, αφετέρου όλοι εκπαιδευόμαστε σιγά – σιγά σε μια νέα εποχή με virtuall επιφάνεια εργασίας ή καθόλου επιφάνεια εργασίας.
Ολο αυτό αντανακλάται και στους κατασκευαστές μίξερ, οι οποίοι να σας θυμίσω ότι έχουν όλοι σχεδόν απορροφηθεί ή εξαγοραστεί από μεγάλα γκρούπ εταιριών που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι πίτες της κερδοφορίας και οι μαζικές πωλήσεις, και όχι ο σχεδιασμός αψεγάδιαστων προενισχυτικών βαθμίδων, τα κορυφαία ποτενσιόμετρα και γενικά η ηχητική πιστότητα των προϊόντων τους. Αναμφίβολα τους ενδιαφέρουν όλα τα παραπάνω, αλλά πλέον δεν αποτελούν την πρώτη προτεραιότητά τους, όπως συνέβαινε παλαιότερα που υπήρχε ως κουλτούρα το high fidelity…
Και για όσους – πολύ λογικά- σκεφτούν ότι τέτοια γκάτζετ θα εξαλείψουν την ανάγκη ύπαρξης ηχολήπτη, έχω να τους πω το εξής: Aυτό που τώρα ζεί το Live το έχει περάσει το studio εδώ και πολλά χρόνια και παρόλα αυτά οι ηχολήπτες και οι παραγωγοί είναι εκείνοι που εξακολουθούν και κάνουν τις σοβαρές δουλειές και όχι οι ίδιες οι μπάντες από μόνες τους, όσο ικανές και αν είναι μουσικοτεχνολογικά…
Γενικώς η αγορά αλλάζει όπως και η ζωή και το εντυπωσιακό για μένα δεν είναι οι αλλαγές αυτές καθ’ αυτές, αλλά η ιλιγγιώδη ταχύτητα με την οποία υφίστανται…
ΥΓ. Σύντομα το aLive θα πάρει στα χέρια του αυτά τα γκάτζετ (όταν αφιχθούν στα μέρη μας), ώστε να έχει χειροπιαστά συμπεράσματα και συγκεκριμένη άποψη γι’ αυτά με δοκιμές σε πραγματικές συνθήκες…
