Είναι γεγονός ότι το τελευταίο δίμηνο ο αγαπητός ‘Θωμάς’ εκ Γερμανίας (και όχι μόνο αυτός, απλά χρησιμοποιείται ως αναφορά, που είναι) έχει ‘αγριέψει’. Πως; Με μπαράζ μειωμένων τιμών, προσφορών και συνεχές ανακάτεμα της τράπουλας. Τέτοιο που οι αλλαγές κυριολεκτικά να ζαλίζουν όσους ασχολούνται και βιοπορίζονται αποκλειστικά με το εμπορικό κομμάτι και κατά συνέπεια παρακολουθούν από μέσα τις εξελίξεις.

Ο ‘χρηματιστηριακός δείκτης τιμών’ της pro audio αγοράς και των μουσικών οργάνων (βλέπε Thomann), είναι αλήθεια ότι τελευταία προκαλεί μόνιμους πονοκεφάλους στο πανευρωπαικό (και όχι μόνο) δίκτυο αντιπροσώπων και μεταπωλητών, καθώς κινείται μονίμως πτωτικά, ή βρίσκεται σε μια συνεχή μετάβαση.
Όλα αυτά βεβαίως φαντάζουν ως καλά νέα για τον τελικό καταναλωτή (αν κι αυτό σηκώνει άλλη μεγάλη κουβέντα), όμως σίγουρα μόνο τέτοια δεν είναι για όσους εμπλέκονται στην αλυσίδα μεταπώλησης των προϊόντων (που όπως έχουμε ξαναπεί και όσον αφορά τα μέρη μας, δικαίως ή αδίκως πληρώνουν τα πολλά και μεγάλα λάθη του παρελθόντος).
Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά. Γιατί άραγε μετά από μια αρκετά εκτεταμένη περίοδο γενικότερης ηρεμίας της αγοράς και του σχετικού «δείκτη Thomann», η τιμολογιακή πολιτική κινείται και πάλι σε ξέφρενους ρυθμούς;
Προφανώς γιατί τώρα το συγκεκριμένο cyberstore αποφάσισε να κάνει τη μεγάλη αντεπίθεσή του, λένε κάποιοι που γνωρίζουν. Κάποιοι άλλοι εικάζουν πως «όταν μαλώνουν τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια», με τον έταιρο βούβαλο εν προκειμένω να είναι το νέο ιντερνετικό υπερ-κατάστημα εκ Βελγίου που μπήκε εσχάτως δυναμικά στα εμπορικά δρώμενα της ευρωπαϊκής αγοράς και έχει κόψει ποσοστά από τον Thomann και τους υπόλοιπους γνωστούς μεγάλους παίκτες. Προφανώς η σωστή απάντηση δεν είναι μία και οι λόγοι που συντρέχουν για όλες αυτές τις εξελίξεις είναι πολλοί και διαφορετικοί. Ο εξής ένας δηλαδή…

Ο προφανής λόγος όλων των εξελίξεων έχει να κάνει με την επιβεβλημένη ανάγκη συνεχούς συμπίεσης των τιμών σε συνάρτηση με τα αμείωτα ποσοστά που προσπαθούν να διατηρήσουν κάποιοι. Εδώ, όπως προφανώς συμφωνείτε, τα βαθύτερα αίτια είναι κοινωνικοπολιτικά, αμιγώς οικονομικά και γεωπολιτικά και έχουν να κάνουν με μια γενικότερη αναδιανομή της πίτας φτωχών και πλουσίων ετούτου του πλανήτη. Αν θέλουμε να εξειδικεύσουμε όμως, οδηγούμαστε στο προφανές συμπέρασμα ότι η αγορά απαιτεί συνεχώς χαμηλότερες τιμές καθώς υπάρχει γενικότερη μείωση εισοδημάτων και αποδοχών παντού, ειδικά στην Ευρώπη. Το μήνυμα αυτό λοιπόν έχει περάσει εδώ και καιρό στα εργοστάσια (κατασκευαστές) και στα εκάστοτε managment γρουπ που μάχονται σκληρά για τα ετήσια bonus τους.
Αυτοί λοιπόν κάνουν παιχνίδι και παίρνουν και τις τελικές αποφάσεις όσον αφορά τις στρατηγικές τους ενέργειες παραγωγής και προώθησης που ως συνήθως είναι οι εξής: κατασκευάζουμε φθηνά και πλέον αρκετά αξιόπιστα στην Κίνα (όσο πιο βαθιά στην Κίνα τόσο πιο καλά για το πορτοφόλι μας), δίνουμε βάρος στην οργάνωση της παραγωγής και κυρίως στον ποιοτικό έλεγχο, ενώ με το κόστος που συμπιέζουμε έχουμε μεγαλύτερο budget για marketing και προωθητικές ενέργειες, το οποίο όμως είναι πολύ πιθανόν να μην το χρειαστούμε αυτούσιο (και να μετατεθεί και αυτό στα bonus μας) αν πετύχουμε μια κεντρική συμφωνία με μεγάλα cyberstore που θα αγοράζουν με συνεχή ροή, κάμποσα ‘καράβια’ με τα νέα προϊόντα μας.

Και όσον αφορά το δίκτυο αντιπροσώπων και dealers που θα γκρινιάζει; Θα τους περάσει… Θα γκρινιάξουν, θα κλάψουν όπως ένα μικρό παιδί και στο τέλος θα σταματήσουν και θα συνεχίσουν να κάνουν το μοναδικό πράγμα που ξέρουν: να πουλάνε προϊόντα με ακόμα χαμηλότερο βεβαίως ποσοστό κέρδους και με σημαντικές απώλειες σε έσοδα, τζίρους κλπ. Και όσον αφορά τους dealers τους ας αποφασίσουν οι ίδιοι τι θα κάνουν μαζί τους. Αλλωστε σιγά – σιγά θα πρέπει να συνηθίζουν τη νέα πραγματικότητα που λέγεται «καθετοποιημένες πωλήσεις» και μειώνει κι άλλο τους ενδιάμεσους κρίκους στο εμπόριο, καθότι εξαϋλώνονται τα ποσοστά κέρδους.

Βεβαίως οι αντιπρόσωποι και οι dealers εξακολουθούν να χρειάζονται για να συνεχίσουν να κάνουν τη βρώμικη δουλειά που ήδη κάνουν και η οποία είναι πλέον ακόμα πιο βρώμικη και ψυχοφθόρα διότι είναι «δίχως κέρδος κέρατα» (demo, marketing, after sales υποστήριξη, παροχή πληροφοριών, service, baby sitting κλπ), ενώ παράλληλα χρησιμεύουν και ως αντίπαλο δέος όταν κάποιος κύριος cyberstore μεγαλώσει επικίνδυνα και θεωρήσει ότι μπήκε συνέταιρος στο εργοστάσιο του κάθε κατασκευαστή.

Αν δεν το έχετε καταλάβει λουζόμαστε όλοι την ‘γκρουποποίηση’ της μπίζνας που λέγεται μουσικά & proaudio. Τα Group εταιριών που έχουν δημιουργηθεί την τελευταία 10ετία κυρίως και οι ματατζαραίοι που τα ‘τρέχουν’, έχουν ως μοναδικό θεό το κέρδος και τίποτε άλλο. Το μεράκι, η τέχνη, η ποιότητα και το fair play γενικώς μας τέλειωσαν προ-πολλού. Γι’ αυτό θέλοντας και μη θα υποστούμε το νέο – ακόμα πιο επιθετικό - cyberstore μοντέλο (τη μάχη των βουβάλων που λέγαμε), μέχρις ότου οι συγκρούσεις και οι επιμέρους ζυμώσεις να φέρουν έναν νέο μοντέλο. Ποιο θα είναι αυτό ακριβώς δε γνωρίζω…
Ισως οι ίδιοι οι κατασκευαστές ν’ ανοίξουν ‘μαγαζιά’ σε αγορές με μεγάλο εμπορικό ενδιαφέρον, ή ποιος ξέρει μπορεί να ανοίξουν οι ίδιοι το δικό τους εμπορικό site και να πουλάνε απευθείας στον καταναλωτή (φυσικά σε ακόμα πιο προσιτές τιμές για τον τελικό καταναλωτή), ξεμπλέκοντας μια και καλή από κάθε είδους cyberstor – νταβατζηλίκια… ¨Ηδη είναι κάτι που γίνεται σε κάποιες αγορές.
Θα μου πείτε, αυτό σημαίνει ότι η μορφή του εμπορίου όπως το ξέραμε αλλάζει  άρδην. Και θα σας απαντήσω: ξέρετε κάτι που να μένει το ίδιο;