Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης δεν χρειάζεται συστάσεις. Για τη δική μου αντίληψη των πραγμάτων (όχι μουσικών ή καλλιτεχνικών μόνο, αλλά ευρύτερα) αποτελεί μια ακλόνητη σταθερά που εμπεριέχει δυσεύρετα στις μέρες μας συστατικά, με σημαντικότερα όλων το ήθος, το σεβασμό και την ειλικρίνεια. Ολα αυτά μαζί με την ανεπιτήδευτη ευθύτητά του και το αδιαμφισβήτητα πολυδιάστατο ταλέντο του τον καθιστούν μια πραγματική πηγή έμπνευσης και δύναμης, που στις δύσκολες μέρες που διανύουμε αποτελεί πραγματικά πολύτιμο δώρο πρός όλους εκεί έξω που προσπαθούν να πιαστούν από κάπου και να συνεχίσουν. Να πιαστούν από ένα στίχο, μια εικόνα, μια μελωδία, ή μια μουσική παράσταση σαν κι αυτές που έστησε φέτος ο Αλκίνοος και οι φίλοι / συνεργάτες του στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο.
Εως τώρα θεωρούσα ως αναφοράς τις πρό 7ετίας (αν θυμάμαι καλά) παραστάσεις του Αλκίνοου και της τότε μπάντας του, στο Ζυγό, αφού ως πρός το ύφος και τη μουσική πρωτοπορία τους παρέπεμπαν (στα δικά μου αυτιά και μάτια) ως συνολική αισθητική περισσότερο σε Radiohead παρά σε έντεχνο εγχώριο μουσικό προιόν και μάλιστα mainstream επιπέδου. Mετά την επίσκεψη στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο το περασμένο Σάββατο αναθεώρησα εν μέρη την παραπάνω άποψη, καθώς η μουσική παράσταση που ξετυλίχθηκε μπροστά μας ήταν εξίσου υψηλού επιπέδου με εκείνη του Ζυγού, αλλά είχε σαφώς μεγαλύτερο συντελεστή δυσκολίας και ήταν σαφώς πιο τολμηρή και πιο άρτια δουλεμένη, καθότι αμιγώς ακουστική και αποκλειστικά βασισμένη σε έγχορδα.
Ο Αλκίνοος ανοίγει μπροστά στο κοινό του τη 'Μικρή Βαλίτσα' του και βγάζει από μέσα της 9 έγχορδα (ακουστικές κιθάρες, κοντραμπάσο, βιολί, βιόλα, λαούτο, μπουζούκι, λύρα, τσέλο) και 13 νέα τραγούδια μετά από 5, 5 χρόνια απουσίας από τη δισκογραφία (όσο ακριβώς διαρκεί η 'κρίση' δηλαδή) και όπως χαρακτηριστικά ανέφερε και ο ίδιος, τα δύσκολα χρόνια αυτά τον ‘κράτησαν’ τα ρεμπέτικα και τα λαϊκά, αφού σ' αυτά επέστρεφε συχνά - πυκνά αναζητώντας καταφύγιο και έμπνευση... Το καλό νέο λοιπόν είναι ότι επέστρεψε στη δισκογραφία. Το ακόμα καλύτερο είναι ότι με αφορμή το νέο του υλικό επέστρεψε και στα Live για να μας το συστήσει και να μας χαρίσει ακόμα μια μουσική παράσταση ‘αναφοράς’ στο Γυάλινο...
Ας το πιάσουμε όμως από την αρχή, καθώς πρίν ανέβω να δώ το Live από το FoH δίπλα στο Βαγγέλη Λάππα, συζητήσαμε γι’ αυτό και όλες τις τεχνικές λεπτομέρειες που το αφορούν, στα καμαρίνια μαζί με τον Βαγγέλη Λάππα και το Βασίλη Δρούγκα…
Συζητώντας πρίν το Live με τους Βαγγέλη Λάππα (FoH) και Βασίλη Δρούγκα (Monitors)
aLive: Ιδιαίτερη η μπάντα του Αλκίνοου φέτος…
Β. Λάππας: Ναι είναι αμιγώς ακουστικό το σετ. Δεν έχουμε κρουστά, δεν έχουμε λούπες δεν έχουμε τίποτα απ΄όλα αυτά. Μόνο ακουστικά – φυσικά όργανα..
aLive: Ποια είναι η ιδιαιτερότητα στην ηχοληψία με δεδομένο τον ακουστικό χαρακτήρα του σχήματος;
Β. Λάππας: Δεν υπάρχει κάποια ιδιαιτερότητα. Απλά κάνουμε αυτό που πρέπει ηχοληπτικά όταν έχουμε τέτοια όργανα, κοινώς φροντίζουμε να τα έχουμε όσο πιο φυσικά γίνεται και να μην τα ‘σφάξουμε’ πολύ. Αλλωστε, line σήματα έχουμε και σε κάποια όργανα χρησιμοποιούμε και μικρόφωνα. Αν ήταν πιο μικρό το μαγαζί και είχαμε χαμηλότερες στάθμες θα είχαμε τη δυνατότητα για ακόμα πιο ‘φυσική’ προσέγγιση. Γενικά σε πάει μόνο του το σχήμα σε αυτή τη φιλοσοφία προσέγγισης ηχοληπτικά…
aLive: Βαγγέλη είσαι εδώ και χρόνια AVID user απ’ όσο ξέρω. Πως όμως αποφάσισες να χρησιμοποιήσεις τη νέα S3L-X;
Β. Λάππας: Ναι πλέον είμαι AVID user εδώ και χρόνια και κατόπιν συνεννόησης με το Βασίλη Μιχαηλίδη της Ακουστικής, αποφασίσαμε να φέρουμε εδώ δυο νέες S3L-X, αν και σε αυτό μας βοήθησε και το σχήμα που είναι σχετικά ‘μαζεμένο’ σε γραμμές και απαιτήσεις…
aLive: Είναι rental ο εξοπλισμός που χρησιμοποιείται ή είναι του χώρου;
Β. Δρούγκας: Ο εξοπλισμός είναι νοικιασμένος εδώ στο Γυάλινο από την εταιρία του Γιώργου Βλωτιδέλη που έχει σημαντικό στόλο από Nexo, εξ’ ού και τα Nexo ηχεία στο PA και στα μονιτορ. Βεβαίως δουλέψαμε αρκετά στο χώρο πριν μπούμε, καθώς ήρθαμε, είδαμε, ακούσαμε, μετρήσαμε, και εν συνεχεία κατεβάσαμε και ανεβάσαμε πολλές φορές αρκετά πράγματα για να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Ολο αυτό ξεκίνησε 1 μήνα πριν για να μπούμε για πρόβες και να παίξουμε.
Β. Λάππας: Απλά φτάσαμε στο καλύτερο σημείο που θα μπορούσαμε και όσο μας επέτρεπε το οικονομικό. Το οικονομικό μέρος έχει πλέον ιδιαίτερα κρίσιμο για κάθε δουλειά. Το κακό είναι ότι πλέον με αυτή την κατάσταση δουλεύεις δυο φορές παραπάνω. Και επειδή είμαστε παλιάς κοπής άνθρωποι δύσκολα θα ξεπεράσουμε την προηγούμενη κατάσταση της ευμάρειας ας πούμε…
aLive: Χρησιμοποιείτε δυο S3L-X μια στο FoH και μια στα μόνιτορ σωστά;
Β. Δρούγκας: Σωστά, χρησιμοποιούμε δυο S3L-X, και παίζουμε με κοινά stage rack, καθώς δεν ξεπερνάμε τα 32 κανάλια. Το ένα το χρησιμοποιεί slave ο Βαγγέλης και το άλλο slave εγώ. Το master το χρησιμοποιώ για τα δικά μου Aux και ο Βαγγέλης το master του για το FoH. Τα έχουμε μοιράσει έτσι ώστε να κάνουμε και οι δυο τη δουλειά μας…
aLive: Πως σας φαίνεται η αναβαθμισμένη AVID S3L-X πάνω στη δουλειά;
B. Δρούγκας: Από τη δική μου τη μεριά σαν ‘μονιτοράς’, η κονσόλα μου ταιριάζει πάρα πολύ και για τα παραμετρικά που έχει στα output και γενικά. Σαν ήχο τη βρίσκω πολύ καλύτερη, παρότι δεν έχω σύστημα μπροστά μου για να ακούω συγκεκριμένα. Παρόλα αυτά τα κανάλια που παίζουμε είναι λίγα, γι’ αυτό μας βολεύει το μικρό της γενικά φορμά. Δεν μπορώ να ξέρω αν είχα 40 κανάλια και τι θα έκανα.
B. Λάππας: Αυτή θα ήταν και η επόμενη κουβέντα για την κονσόλα, καθώς όπως θυμάσαι και από το σεμινάριο στο Sierra, η κονσόλα δεν βγήκε για να αντικαταστήσει την Profile, αλλά για να χρησιμοποιείται σε μικρότερα project.
aLive: Εσύ Βαγγέλη που έχεις και το PA απέναντι, ποιά είναι η γνώμη σου για την κονσόλα, ηχητικά καταρχάς…
Β. Λάππας: Αυτό που έχω να σου πω για την κονσόλα είναι ότι έχει φοβερό ήχο. Εχει πολύ καλύτερους προενισχυτές….
aLive: Συγκριτικά με ποια;
Β. Λάππας: Σε σχέση ακόμα και με την Profile. Τα box-άκια τα ‘X’ έχουν πλέον τεράστια διαφορά. Τα 64bit plugins είναι επίσης εξαιρετικά, ενώ με το νέο update έχεις ως user κυριολεκτικά ότι θέλεις μπροστά σου στα 16 fader της επιφάνειας εργασίας. Τώρα μπορείς να έχεις outputs, δίπλα στα inputs κλπ. Αν έχεις έως 32 κανάλια, έχεις δυο user που σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη ευελιξία. Αυτό βεβαίως προϋποθέτει να ξέρεις, την μπάντα, το υλικό και το τι ακριβώς θέλεις να έχεις στα χέρια σου. Γενικά είναι μια κονσόλα που ηχητικά με εντυπωσιάζει, με καλή εικόνα και το σημαντικότερο είναι ότι ‘κουμπώνουν’ οι χροιές μαζί…
aLive: Τι ακριβώς εννοείς με αυτό;
Β. Λάππας: Εννοώ ότι στις ψηφιακές ειδικά, μπορείς να φτιάξεις πολύ ωραίες χροιές και μεμονωμένα όργανα, αλλά όταν μπεις στη διαδικασία να τα μιξάρεις όλα μαζί και να φέρεις το αποτέλεσμα μπροστά σου τότε γίνεται κάτι που δεν καταλαβαίνω… Γίνεται ένας μικρός χαμός και αναγκάζεται συνεχώς να επεμβαίνεις. Βεβαίως όπως θα δείς κι εδώ εγώ συνέχεια επεμβαίνω, αλλά το κάνω για αισθητικούς λόγους και όχι για διόρθωση… Σε αυτή λοιπόν (αλλά και στην προηγούμενη γενιά της AVID) αυτό είναι το στοιχείο που μου αρέσει πολύ. Γενικά είμαι πολύ ευχαριστημένος όπως σου είπα, ειδικά από τους προενισχυτές…
Αρκεί βεβαίως να ξέρουμε για πιο λόγο έχει βγεί αυτή η κονσόλα. Αν για παράδειγμα είχα 40 γραμμές όπως είπε και ο Βασίλης πιο πριν δεν ξέρω αν θα με βόλευε η κονσόλα, καθώς είμαι τύπος που θέλω να έχω όλη την εικόνα μπροστά μου και τα χέρια μου πάνω στην κονόλα και τα fader μπροστά. Δεν ξέρω αν θα τη ζήταγα για μεγάλα project, αλλά αυτό είναι κάτι υποκειμενικό καθαρά, ειδικά όταν μιλάμε για τρόπο δουλειάς…
aLive: Αρα ταίριαξε ακριβώς με το φορμά της μπάντας
Β. Λάππας: Ακριβώς, ταίριαξε απόλυτα.
B. Δρούγκας: Εμένα με είχε ενθουσιάσει και η προηγούμενη έκδοση της κονσόλας. Όμως με τις αναβαθμίσεις έχει γίνει ακόμα καλύτερη και στις δυνατότητες αλλά και σε ήχο…
aLive: Βαγγέλη, τι plugins χρησιμοποιείς και που, αν θέλεις βεβαίως να μοιραστείς μερικά μυστικά σου μαζί μας...
Β. Λάππας: Με τα plugins έχω ‘κουμπώσει’ εδώ και χρόνια καθώς είναι κάποια που τα χρησιμοποιώ και στο στούντιο, αλλά και σε Live. Βεβαίως υπάρχουν και κάποια καινούργια, που είναι πολύ καλά, αλλά δεν είχαμε χρόνο να τα δοκιμάσουμε όλα εδώ, αν και χρησιμοποιώ κάποια νέα.
Στο κοντραμπάσο για παράδειγμα χρησιμοποιώ το Bomb Factory BF-3A που εδώ μου ‘έκατσε’ καλύτερα σε σχέση με αυτό που χρησιμοποιώ συνήθως, καθώς μπορεί να χάνω λίγο χαμηλό, αλλά έχει καλύτερη ατάκα και λίγο παραπάνω μεσαία, που εδώ τα ήθελα. Χρησιμοποιώ τα Pultec (eq) σε βιολί, μπουζούκι κλπ που δίνουν εξαιρετική χροιά σε αυτά τα έγχορδα με το που θα το βάλεις και θα πατήσεις on. Επίσης, το Bomb Factory Leveler χρησιμοποιώ σε βιολί και τσέλο…
aLive: Στον Αλκίνοο;
Β. Λάππας: Στον Αλκίνοο χρησιμοποιώ τον κλασικό Impact compressor καθότι είναι αχαρακτήριστος, κόβει όπως τον θέλω και δεν ακούγεται. Γενικά το compessor θέλω να είναι διακριτικό και όχι ξύλινο και να έχει ανάσες το άκουσμα. Γενικώς θεωρώ ότι τώρα που ο κόσμος δουλεύει plugin πλατφόρμες σπίτι του ξέρω ακριβώς τι θέλει… Επίσης, τα reverb της κονσόλα είναι εξαιρετικά, πολύ καλύτερα από την προηγούμενη έκδοση. Το ReVibe μου αρέσει πολύ και το χρησιμοποιώ σε βιολιά, τσέλο, μπουζούκια ως hall οργάνων, ενώ διαθέτει και πολύ καλά plates για κρουστά και κάποια εφέ για τις φωνές άμα βρείς κάνα δυο προγράμματα, αλλά αυτό θέλει ψάξιμο στις σελίδες…
aLive: Από outboard;
Β. Λάππας: Από outboard εφέ φρόντισα όλα αυτά τα χρόνια που δουλεύουμε να βρώ δυο εύκολα και μίνιμαλ outboard που αφενός θα μου κάνουν και αφετέρου θα τα έχει όλη η αγορά, άρα θα είναι κοινώς αποδεκτά. Ετσι κατέληξα στο Μ2000 και στο D-Two, αμφότερα της TC. Σε αυτά περνάω φωνές και κιθάρες κυρίως. Το M2000 μας αρέσει περισσότερο από το M3000 που παραδόξως το έχουν ακόμα περισσότεροι…
aLive: O χώρος πόσο ‘δύσκολος’ είναι;
B. Λάππας: Ο χώρος είναι δύσκολος, καθότι κατακόρυφος, η θέση του FoH ηχολήπτη είναι ψηλά, ενώ γενικά είναι ασύμμετρος και τα sub είναι πάνω…
aLive: Αλήθεια ποια ακριβώς Nexo χρησιμοποιούνται εδώ:
Β. Δρούγκας: Είναι εγκατεστημένα τα S1210 με το S1230 κάτω, ενώ τα sub είναι 15άρια δυστυχώς (θα θέλαμε μικρότερα). Το σύστημα είναι πάρα πολύ συμπαθητικό, όμως είναι μεγάλο για το χώρο και δεν μπορεί να ‘ανοίξει’. Εγώ θα το ήθελα δυο μέτρα πιο ψηλά. Γενικώς οποιοδήποτε σύστημα βρίσκεται στο ύψος του ηχολήπτη δυσκολεύει τις συνθήκες. Από την πλευρά μας το μετρήσαμε, το σηκώσαμε όσο μπορούσαμε, αλλάξαμε μοίρες και γενικά βελτιώσαμε όσο μπορούσαμε το αποτέλεσμα σε σχέση με το χώρο πάντα.
aLive: Βασίλη εσύ πως τα περνάς κάτω στο stage;
Β. Δρούγκας: Ολα είναι μια χαρά. Εγώ δεν χρησιμοποιώ compressors, χρησιμοποιώ μόνο δυο reverb, ενώ μεγάλο ατού της κονσόλας για τα δεδομένα είναι το μέγεθός της που αφενός της επιτρέπει να χωράει άνετα σε κάθε χώρο και αφετέρου έχω μπροστά μου όλη τη μπάντα με μια ματιά. Σχεδόν δεν έχω στρίψει το κεφάλι μου ούτε ελάχιστα δεξιά ή αριστερά…
Εντυπώσεις Ακροάσεων: Η ‘Στουντιακή’ μίξη του Βαγγέλη Λάππα…
Στο ασφυκτικά γεμάτο Γυάλινο λοιπόν, παρακολουθήσαμε μια μουσική παράσταση μόνο με έγχορδα σε αμιγώς ακουστικό ύφος που ‘διαταράχθηκε’ ευχάριστα από τα συχνά δυναμικά της μπάντας, τους πολυτάλαντους σολίστες και την ανεξάντλητη ηχητική παλέτα του βιολιού (και της βιόλας) του Φώτη Σιώτα που έδωσε όποτε χρειάστηκε 'ηλεκτρικό' χαρακτήρα στην ενορχήστρωση (μέχρι και καθαρό distortion ακούσαμε). Την παράσταση την είδα από το FoH δίπλα από το Βαγγέλη Λάππα μόνιμο συνεργάτη του Αλκίνοου πίσω από την κονσόλα του ήχου στο στούντιο και στα Live τα τελευταία 20 περίπου χρόνια, κι έναν από τους καλύτερους ηχολήπτες της γενιάς του (αλλά και γενικότερα). Μέσα από την παράσταση ο Αλκίνοος συστήνει στο κοινό του τα τραγούδια του καινούργιου του δίσκου, μαζί με μια προσεκτική επιλογή γνωστών του τραγουδιών και εξίσου γνωστών ρεμπέτικων - λαικών στο τελευταίο μέρος. Ο βαθμός ηχητικής δυσκολίας της παράστασης ήταν εξαρχής υψηλός για μια σειρά από λόγους, με κυριότερο όλων την ύπαρξη μόνο εγχόρδων, αλλά και το δύσκολο χώρο του Γυάλινου, του οποίου το ηχητικό σύστημα βελτιώθηκε πριν τις παραστάσεις κατά το μέγιστο δυνατό βαθμό από το Βασίλη Δρούγκα (ο Βασίλης έχει επενδύσει σε πλήρες μετρητικό σύστημα και ειδικεύεται σε μετρήσεις και βελτιώσεις της απόδοσης ηχητικών συστημάτων με βάση το setup τους αλλά και το χώρο στον οποίο έχουν τοποθετηθεί) ο οποίος αποτελεί εξίσου μόνιμο συνεργάτη του Αλκίνοου στο στούντιο και στον έλεγχο των μόνιτορ όσον αφορά τα Live του…
Στο FoH, o Λάππας μιξάρει με στουντιακή λογική, καθώς δεν αφήνει ‘τίποτα να πέσει κάτω’, μοιάζει σχεδόν πάντα ανικανοποίητος και φροντίζει για την τελευταία λεπτομέρεια. Απόδειξη, ότι πάντα τα χέρια του ήταν πάνω στα fader και τα μπουτόν της S3L-X, και παρέμβαινε συνεχώς στη μίξη με μικρές αλλά καθοριστικές επεμβάσεις. Εξαιρετικός είναι και ο τρόπος του Βαγγέλη να δημιουργεί ‘εικόνες’ και σκηνές σε κάθε τραγούδι και να επεμβαίνει διακριτικά αλλά δραστικά. Δυο – τρείς φορές όταν έκρινε ότι το απαιτούσε η ενορχήστρωση και το ύφος του τραγουδιού (και έκρινε σωστά με βάση το παραγόμενο ακουστικό αποτέλεσμα) ‘δούλεψε’ σχεδόν ακραία το M2000 της TC και ειδικά το D-Two σε φωνές (Αλκίνοος) και έγχορδα, ενώ το πιο σημαντικό κομμάτι κατά τη γνώμη μου είναι ότι η μίξη του είχε ‘σχέδιο’ και συγκεκριμένο χτίσιμο που συνέβαλε σημαντικά στη συχνοτική ολοκλήρωση των ενορχηστρώσεων. Τι εννοώ; Εκ των πραγμάτων όταν έχεις να μιξάρεις 5 έγχορδα που θα παίζουν σ’ ένα 3ωρο Live (9 συνολικά, αλλά οι μουσικοί επί σκηνής ήταν 5) γνωρίζεις εξαρχής ότι το συχνοτικό σου φάσμα είναι συγκεκριμένο, ενώ πρέπει να φροντίσεις να μην ‘κουράσουν’ τον ακροατή οι χορδές. Τα σκάφη των οργάνων (που έπαιρνε με DI αλλά και κάποια με μικρόφωνα) έχουν το δικό τους όγκο στη χαμηλομεσαία περιοχή, όμως δεν εκπέμπουν στα χαμηλότερα άκρα του φάσμαστος. Το χαμηλό λοιπόν, είχε ανατεθεί αποκλειστικά στο κοντραμπάσο κατά κύριο λίγο. Εσφιξε λοιπόν το μπάσο και το έκανε στιβαρό και ‘απόλυτο’ διαθέτοντας συνάμα όγκο, σώμα και νότα, δημιουργώντας μια αίσθηση πληρότητας στη χαμηλή περιοχή που ένιωθες ότι δεν σου έλειπε τίποτε άλλο ως συμπλήρωμα αφού ισορροπούσε ανάμεσα σε σώμα και ατάκα, είτε ο Δημήτρης Τσεκούρας έπαιζε με δάχτυλα είτε με δοξάρι.
Αντίστοιχα, είχα την αίσθηση ότι το μπουζούκι του Μανόλη Πάππου (που από μόνος του αποτελεί μια αφεαυτού μουσική οντότητα πάνω στο stage) ήταν επί τούτου ‘λαμπερό’ και ‘ζωντανό’ ισοσκελίζοντας κατά ένα τρόπο την ‘οργανική’ έλλειψη χάλκινων κρουστών και οργάνων που εκπέμπουν ψηλά τις θεμελιώδης αλλά και το πλήθος των αρμονικών τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι το μπουζούκι ήταν ένρινο, ή ‘τσίγκινο’ κάθε άλλο, είχε σώμα και εξαιρετικές μεσαίες αλλά συγχρόνως ‘φώτιζε’ το ανώτερο μέρος του ακουστού φάσματος…
Συχνοτικά ήταν άψογα όλα τα όργανα και ‘μπροστά’ στη μίξη. Τίποτα δεν ήταν ‘μαφλαρισμένο’ ενώ παράλληλα τίποτα δεν κούραζε. Υπεύθυνο γι’ αυτό ήταν μια σειρά από παράμετροι προφανώς (πέρα από τα ίδιες τις πηγές βεβαίως που είναι το Α και το Ω και όταν λέω πηγές αναφέρομαι σε μουσκούς, δέσιμο μπάντας και όργανα, με αυτή τη σειρά), όπως το equalization κάθε οργάνου, η επεξεργασία που είχε δεχθεί στη δυναμική του περιοχή, τα plugins, η νέα Avid S3L-Χ που σύμφωνα με όσα ακούγονται (και όσα μας είπε και ο ίδιος ο Βαγγέλης) έχει αισθητά αναβαθμισμένο ήχο ακόμα και σε σχέση με την Profile, αλλά και από το σύστημα των Nexo, τα οποία φημίζονται για τη ‘μουσικότητά τους’ (παρά το γεγονός ότι το σύστημα ήταν χαμηλά αναρτημένο, με την ανώτερη καμπίνα του array να βρίσκεται σε σημαντικά χαμηλότερο ύψος σε σχέση με τα αυτιά του καθήμενου ηχολήπτη στο FoH του venue, βεβαίως δεν γνωρίζω και δεν μπόρεσα να διακρίνω αν υπάρχει η δυνατότητα / ασφαλές σημείο κρέμασης κλπ για υψηλότερη ανάρτησή τους).
Το τσέλο του Γιώργου Καλούδη, ήταν επίσης μπροστά στη μίξη και συχνοτικά και ως στάθμη και αναδείχθηκε αρκετές φορές σε σολιστικό όργανο παναρισμένο ακριβώς στη θέση του μουσικού (δεξιά όπως βλέπουν οι θεατές). Οι κιθάρες του Αλκίνοοου ήταν με μια λέξη απολαυστικές και άμεσες, ενώ για το βιολί (και τη βιόλα) του Φώτη Σιώτα τα είπαμε. Υπήρξαν (αρκετές) φορές που ανέλαβε την εκπομπή ‘ηλεκτρικής’ ενέργειας ενορχηστρωτικά χάρη στα ‘πεταλάκια’ που είχε στα πόδια του (και στα χέρια του) ο Φώτης (delay, reverb, flanger, ακόμα και distortion απολαύσαμε μεταξύ άλλων πολλών συνδυασμών εφέ) με μερικές εισαγωγές να θυμίζουν έντονα τον ήχο της κιθάρας του Edge των U2 επί εποχής Joshua Tree… Μακράν ο πιο ‘δουλεμένος’ και επεξεργασμένος ήχος που έμπαινε στην Avid και τον οποίο ενίοτε ‘αποτελείωνε’ και ο Λάππας, δημιουργώντας ένα σπάνιο ηχητικό πλουραλισμό που αν έκλεινες τα μάτια παρέπεμπε ενίοτε σε άλλη μπάντα.
Σε όλα αυτά ο Βαγγέλης τοποθέτησε και τη φωνή του Αλκίνοοου. Εμφανώς μπροστά, αλλά συνάμα και ‘μέσα’ στη μίξη, δεμένη με τα όργανα και πάντα καθαρή, παρά την ίωση που τον ταλαιπωρούσε (όποιος έχει πιτσιρίκια στο σπίτι ξέρει…). Γενικώς ήταν μια εξαιρετική 3ωρη (+) μουσική παράσταση, ίσως από τις πιο άρτιες και δουλεμένες που έχει ανεβάσει ποτέ ο Αλκίνοος και αυτό το εισέπραξε και το ίδιο το κοινό. Ηταν εμφανές στα πρόσωπά τους όταν στο τέλος της παράστασης η ουρά για τα καμαρίνια ήταν ατελείωτη…
Φωτισμοί από τον Κώστα Μαργκά
Ο σχεδιασμός των φωτισμών έχει γίνει από τον Κώστα Μαργκά (όπως και ο χειρισμός των φώτων) με τη συνεργασία του Άντυ Ιωαννίδη (πατέρας του Αλκίνοου), ο οποίος έχει αναλάβει την εικαστική επιμέλεια της παράστασης, το εξώφυλλο του νέου δίσκου, αλλά και όλων των προηγούμενων δίσκων του Αλκίνοου. Ο Αντυς Ιωαννίδης έδωσε στον Κώστα μια αρχική κατεύθυνση, κι εκείνος ξεκίνησε να την προσαρμόζει στη δική του αισθητική και το ανάποδο, με αποτέλεσμα να σχηματίσουν μια συνισταμένη, η οποία αποτελεί την τελική αίσθηση που δίνει η παράσταση.
Ένα μεγάλο μέρος του προγράμματος αποτελείται από παλαιότερα τραγούδια του Αλκίνοου τα οποία κινούνται φωτιστικά σε ένα κλίμα ατμοσφαιρικό και πιο θεατρικό. Στις νέες του ενορχηστρώσεις υπάρχει σε μερικά τραγούδια πειραματισμός με effects, λουπαδόρους, πιο έντονα παιξίματα και στίχο, στα οποία ο Κώστας φεύγει από την ομαλή, καθαρή εικόνα σε περιβάλλοντα πιο σκληρά με κίνηση, σκιές, μονοχρωμίες και ισχυρά contrast. Επίσης, για πρώτη φορά συναντάμε τον Αλκίνοο σε πιο λαϊκά πεδία με μερικά δικά του αλλά και αρκετά παραδοσιακά τραγούδια άλλων συνθετών, στα οποία μεταφερόμαστε φωτιστικά σε ένα λαϊκό πάλκο χωρίς όμως να περνάμε σε αισθητική σύγχρονου μπουζουκάδικου μιας και δεν ταιριάζει στον εν λόγω καλλιτέχνη. Να σημειωθεί πως μεγάλο μέρος της παράστασης συνοδεύεται από video τα οποία αποτελούν σημαντικό μέρος του οπτικού αποτελέσματος.
Ο φωτιστικός εξοπλισμός του χώρου αποτελείται από 6 Spot JB Lighting V6 , 8 Led Wash JB Lighting A7, 10 Profile για πρόσωπα και κόντρες, καθώς επίσης 6 Led Bars Megabar Adj τα οποία προμηθεύτηκαν από τον Στέλιο Κυριλίδη. Η κονσόλα φωτισμού που χρησιμοποίησε ο Κώστας είναι μια HOG PC. Τέλος, ο Κώστας Μαργκάς ευχαριστεί τους Αργύρη Καλοπίτα και Νίκο Δασκαλόπουλο από το Γυάλινο Μουσικό Θέατρο για την πολύτιμη βοήθειά τους.
Ζωντανές προβολές βίντεο: Αλέξανδρος Σεϊταρίδης
Το υλικό αποτελείται κυρίως από εξώφυλλα, λεπτομέρειες εξωφύλλων, προσχέδια και άλλα εικαστικά σχέδια του πατέρα του Αλκίνοου, τον Άντυ Ιωαννίδη. Επιπλέον όλα αυτά έχουν εμπλουτιστεί από Video Loops, Animations και αφαιρετικά visualizations του Αλέξανδρου, κατάλληλα επεξεργασμένα σε ρυθμό – ταχύτητα και χρώματα ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε κομματιού. Οι προβολές γίνονται ζωντανά και σε αρμονία με τον φωτισμό. Υπάρχουν κομμάτια που οι προβολές είναι πολύ μελετημένες και πάνω σε συγκεκριμένους χρόνους του μουσικού κομματιού, αλλά υπάρχουν και προβολές που γίνονται αυτοσχεδιαστικά. Η βασική προετοιμασία του υλικού έγινε βδομάδες πριν από τις παραστάσεις, παράλληλα με τις πρόβες του σχήματος. Όπως μας ανέφερε ο Αλέξανδρος, κάποιες φορές παρακολουθεί τις πρόβες και δοκιμάζει προβολές πάνω σε κομμάτια ώστε να διαπιστώσει το δέσιμο της μουσικής με την εικόνα.
Λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα έγινε μια πρώτη επιλογή από τον Αλκίνοο και φτιάχτηκε ένας σκελετός, αποφασίζοντας τελικά σε ποια μουσικά κομμάτια θα βάλουν προβολές. Οι αποφάσεις για το τελικό υλικό που προβάλλεται έγινε λίγες ώρες πριν την γενική πρόβα, ενώ οι προβολές συνεχώς διαμορφώνονται και εξελίσσονται κατά την διάρκεια των παραστάσεων.
Στο συγκεκριμένο πρόγραμμα στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο τα κομμάτια που έχουν προβολές είναι τα εξής:
ΜΕΡΟΣ Α'
Προσκυνητής, Πάντα θα ξημερώνει, Με τόσα ψέματα, Πέρασμα, Ζήνωνος, Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ, Τι περιμένεις πια, Όνειρο ήτανε, Πολιτική τοποθέτηση
ΜΕΡΟΣ Β'
Ο τιμονιέρης, Τ' Άη Γιωρκού, Έχω μια λέξη, Όσα η αγάπη ονειρεύεται, Απόγευμα στο δέντρο, Πατρίδα
Η εταιρία Ακουστική που προμήθευσες τις κονσόλες της AVID για την παράσταση, θα ήθελε να ευχαριστήσει τον Αλκίνοο και τους Ηχολήπτες του, την παραγωγή του, αλλά και την εταιρία Sound Project από την Κρήτη…
