Το φετινό καλοκαίρι (που ακόμα συνεχίζεται και αναμένεται να είναι μακρύ για τον τομέα του τουρισμού) πήγε κατά γενική ομολογία καλύτερα από κάθε άλλη χρονιά των τελευταίων τουλάχιστον σεζόν. Αλλωστε οι φετινές προσδοκίες όλων από τον τουρισμό, ήταν ούτως ή άλλως ιδιαίτερα υψηλές και σύμφωνα με τα έως τώρα επίσημα και ανεπίσημα στοιχεία επιβεβαιώθηκαν μάλλον στο έπακρο. Οσον αφορά τον ήχο και το φώς, εκατοντάδες ήταν τα beach bar και τα κάθε λογής εποχιακά καφέ που εμφανίστηκαν για πρώτη φορά φέτος ακόμα και στις πιο απίθανες παραλίες και τα οποία είχαν κατ’ ανάγκη ένα μικρό ή μεγαλύτερο ηχητικό σύστημα, ανάλογα με το μέγεθος και τις ανάγκες κάλυψης του κάθε χώρου. Επειδή λοιπόν έτυχε να περάσω από μερικά τέτοια μέρη φέτος το καλοκαίρι (σε Πελλοπόνησο και Δυτική Στερεά κυρίως) διαπίστωσα από πρώτο χέρι (αν και πολλές αντίστοιχες ιστορίες μου μεταφέρθηκαν και από φίλους και γνωστούς του aLive) τα εξής μάλλον λυπηρά φαινόμενα:
Ο ήχος στους περισσότερους χώρους ήταν από μέτριος έως επιεικώς απαράδεκτος ακόμα και όσον αφορά τα στοιχειώδη, δηλαδή την κάλυψη του ηχητικού φάσματος. Τι εννοώ; Ότι τα περισσότερα συστήματα που είδα ήταν κυριολεκτικά παμπάλαια και ταλαιπωρημένα από τον ήλιο και την αρμύρα όσον δεν πάει άλλο, με αποτέλεσμα αρκετά να έχουν όλο και κάτι ‘καμένο’ (συνήθως τα περισσότερα είχαν καμένη κόρνα, δηλαδή τη μονάδα αναπαραγωγής υψηλομεσαίων για να το λέμε και σωστά). Ακόμα πιο μεγάλη εντύπωση μου προκάλεσε το γεγονός ότι από τα καινούργια συστήματα που είδα (μπορούσε να διακρίνει κανείς εύκολα ότι επρόκειτο για φετινές ολοκαίνουργιες ‘επενδύσεις’ & εγκαταστάσεις) σχεδόν τα περισσότερα ήταν no name. Και όταν λέω no name κυριολεκτώ, καθώς πιο no δεν γινόταν…
Είδα μάρκες και brand names των οποίων μέχρι πρότινος αγνοούσα την ύπαρξη (ίσως να ξέρουν κάποιοι από εσάς τα Musica magic, τα Ibiza και τα Smart κάτι), αν και υποθέτω ότι η προέλευσή τους ήταν από τα βάθη – βάθη της Κίνας. Βεβαίως συνάντησα και μερικά ημιεπώνυμα Κινέζικα και κάνα δυο μόνο επώνυμα brands (JBL, EV και Alto) τα οποία έφεραν μαζί τους μουσικοί από μικρές μπάντες που έστηναν για Live σ’ κάποια απ’ αυτά τα μπαράκια.
Αντίστοιχη όπως παρατήρησα ήταν η κατάσταση και σε μίκτες (σκουριασμένες επιφάνειες με διαλυμένα ποτενσιόμετρα), μικρόφωνα (αγνώστου προέλευσης με διαλυμένο διακόπτη) και Led par-άκια επίσης ανώνυμα.
Οσο για το στήσιμο και την εγκατάσταση, αυτή στις περισσότερες περιπτώσεις ακολουθούσε πιστά τον ευρέως διαδεδομένο κανόνα του «ότι να’ ναι – όπως να’ ναι – όπου να ‘ναι».
Ομολογώ ότι δεν περίμενα πως η διείσδυση τόσων ‘ανώνυμων’ και μέτριων ποιοτικά και ηχητικά προϊόντων θα ήταν τόσο μεγάλη (αναφέρομαι κυρίως στις νέες εγκαταστάσεις), αλλά σε τέτοιες εποχές που ο καθένας μετράει μέχρι και το τελευταίο ευρώ, μάλλον δεν θα μπορούσα να περιμένω τίποτα καλύτερο. Από την άλλη ‘παίζει’ και η περίπτωση κάποιοι να πλήρωσαν ως ‘επώνυμο’ το ‘ανώνυμο’ σύστημα που εγκατέστησαν μαζί με την επίσης ‘ανώνυμη’ και λάθος εγκατάστασή του, αλλά μάλλον όλα αυτά είναι σημεία των καιρών. Σίγουρα τα περισσότερα απ’ αυτά τα συστηματάκια αποτελούν εισαγόμενες ‘ιντερνετικές’ πωλήσεις και προτάσεις κάποιων ‘ειδικών’ φίλων και γνωστών του κάθε beachbaro - ιδιοκτήτη που απλά ήθελε ένα πολύ φθηνό σύστημα που ‘να βαράει’. Ετσι βρέθηκαν κάποιοι που του φόρτωσαν προϊόν Γ’ κατηγορίας με μέτρια έως κάκιστη σχέση τιμής απόδοσης και πιστότητας για να ‘βαράει’ ταυτόχρονα και τα νεύρα όποιου έχει στοιχειώδη αίσθηση και κουλτούρα ηχητικής πιστότητας και θέλει να χαλαρώσει λίγο πίνοντας τον καφέ του και κάνοντας ένα μπάνιο, ακούγοντας μουσική και ήχο που απλά δεν θα τον ενοχλούν…
