Τελικά είναι φθηνά ή ακριβά τα εισιτήρια των μουσικών φεστιβάλ; Εξαρτάται, είναι η απάντηση. Και εξαρτάται από δεκάδες παράγοντες, αλλά κυρίως από τα δεδομένα της χώρας όπου γίνονται (με βασικότερο όλων το εκάστοτε βιοτικό της επίπεδο και την πραγματική οικονομία).
Αφορμή για το άρθρο μια πρόσφατη έρευνα που έγινε πρόσφατα στη χώρα που εφηύρε το θεσμό, τη Βρετανία, όπου κάθε καλοκαίρι πραγματοποιείται μια φεστιβαλική κοσμογονία. Ως γνωστόν επί Βρετανικού εδάφους εδρεύουν μερικά από τα πιο ιστορικά και πιο δημοφιλή (σε κύρος, επιρροή, προσέλευση θεατών, αριθμό εισιτηρίων κλπ) φεστιβάλ του κόσμου, όπως το Glastonbury, το Reading, το T in the Park και αρκετά άλλα.
Από την έρευνα λοιπόν που πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 2.000 ανθρώπων, προέκυψε ότι το 60% των νέων, ηλικίας από 18-24 ετών, δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσουν κάποιο φεστιβάλ φέτος στην Βρετανία, λόγω της αυξημένης τιμής των εισιτηρίων και δεν αναφέρονται μόνο στα εισιτήρια των φεστιβάλ αυτά καθ’ αυτά. Υψηλότερα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια είναι και τα κόστη μετακίνησης, αλλά και οι τιμές στα βασικά είδη κατανάλωσης (φαγητό, μπύρες κλπ) εντός των συναυλιακών venue.

Κάπως έτσι, ο μέσος όρος ηλικίας στο Glastonbury είναι αυτή τη στιγμή τα 36 χρόνια, ενώ στα φεστιβάλ των Reading και Leeds τα 35. Αυτοί οι μέσοι όροι μιλάνε από μόνοι τους και βροντοφωνάζουν το αυτονόητο: ότι οι νέοι, η ψυχή και η καρδιά της μουσικής, τείνουν να γίνουν είδος υπό εξαφάνιση στα μεγάλα φεστιβάλ, τα οποία αν συνεχίσουν έτσι αναμένεται σε λίγα χρόνια να φιλοξενούν ολοένα και περισσότερους ‘δεινόσαυρους’ όχι μόνο on stage, αλλά και κάτω από τη σκηνή. 

Θέλετε παραδείγματα για να κατανοήσετε καλύτερα γιατί γκρινιάζουν οι Αγγλοι (και όχι μόνο);
Για να παρακολουθήσει κανείς φέτος ένα από τα πρωτοκλασάτα Βρετανικά φεστιβάλ θα χρειαστεί τουλάχιστον 423 λίρες (για τα πιο ακριβά εισιτήρια) και περίπου 80 για φαγητό και ποτό. Επίσης, υπάρχουν φεστιβάλ όπως το φετινό Glastonbury, που χρεώνουν περισσότερο από 200 ευρώ για ένα εισιτήριο, νούμερο που απέχει παρασάγγας από τη μόλις 1 λίρα που χρέωναν τη γενική είσοδο οι εμπνευστές του, στις αρχές των 70’s, όταν το Glastonbury έκανε το ντεμπούτο του στο αγρόκτημα Pilton.

Βεβαίως φεστιβάλ δεν γίνονται μόνο στη Βρετανία. Μεγάλα και δημοφιλή μουσικά φεστιβάλ γίνονται και σε άλλες χώρες, πιο κοντινές σε εμάς. Όπως το περίφημο Exit festival στο Νόβι Σαντ της γειτονικής Σερβίας, που φέτος κλείνει τα 14 χρόνια του προσθέτοντας μια ακόμα ημέρα (σύνολο πλέον 5) και κάνει ίσως το πιο μαζικό του επικοινωνιακό άνοιγμα και στην Ελληνική αγορά, με επιπλέον όπλο του τις πραγματικά προσιτές του τιμές, μαζί με τα δεκάδες stage του και τα κυριολεκτικά εκατοντάδες μουσικά σχήματα που θα φιλοξενηθούν και φέτος εκεί, μαζί με πολλά καυτά ονόματα πρώτης γραμμής. Οι τιμές του φετινού Exit είναι αρκετά προσιτές ακόμα και για τους σχεδόν άφραγκους ημεδαπούς μουσικόφιλους: το 5νθήμερο εισιτήριο κοστίζει 55 ευρώ (σε τιμή προσφοράς έως τα μέσα Ιούνη), ενώ το ταξιδιωτικό πακέτο που περιλαμβάνει μεταφορά με λεωφορείο, διαμονή σε hostel και εισιτήριο για το φεστιβάλ κοστίζει 178 ευρώ. Για τους Σέρβους βεβαίως και άλλους γείτονές τους (Βούλγαροι, Σκοπιανοί, αλλά και Ελληνες εσχάτως) αυτό το ποσό ισούται σχεδόν με το μηνιαίο μισθό τους, οπότε υπό αυτή την έννοια ίσως το ‘απαγορευτικά ακριβό’ Glastonbury να είναι τελικά πιο προσιτό για το μέσο Βρετανό, απ’ ότι το ‘προσιτό’ Exit για το μέσο Σέρβο ή Βαλκάνιο…

Στα δικά μας τώρα, το φετινό 3ήμερο Rockwave festival έχει ανακοινώσει τις εξής τιμές: εισιτήριο για όλο το 3ήμερο 65 ευρώ, ενώ για τους ανέργους η τιμή για το ίδιο εισιτήριο (3ήμερο) είναι 50 ευρώ. Βεβαίως δεν μπορεί να συγκριθεί σε line up ούτε με το Exit, πόσο μάλλον με τα μεγάλα Βρετανικά φεστιβάλ.

Ως τελικό συμπέρασμα λοιπόν έχουμε και λέμε: τα εισιτήρια των φεστιβάλ και τα γενικότερα έξοδα είναι αναμφίβολα ανεβασμένα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια και η σχέση τους είναι αντιστρόφως ανάλογη με τη γενικότερη οικονομική κατάσταση και τα πορτοφόλια των θεατών ειδικά στην Ευρώπη. Από την άλλη, είναι προφανές ότι το ακριβό ή το φθηνό εισιτήριο δεν προκύπτει με βάση τα απόλυτα νούμερα, αλλά τη σχέση μισθού – εισιτηρίου σε κάθε χώρα. Το μόνο βέβαιο πάντως είναι ότι οι νέοι, που αποτελούσαν την κινητήριο δύναμη και την ψυχή των φεστιβάλ ως τώρα, από δω και στο εξής τείνουν να αποτελέσουν είδος υπό εξαφάνιση, οπότε τα νέα μάλλον δεν είναι καλά. Και αυτό διότι αν κάποιος βγει μακροπρόθεσμα χαμένος από αυτή την κατάσταση, αυτός σίγουρα δεν θα είναι οι νέοι, οι οποίοι αποδεικνύουν ότι μπορούν και βρίσκουν άλλους εναλλακτικούς τρόπους για να απολαύσουν φθηνά τις αγαπημένες τους μπάντες και μουσικές…
Μήπως λοιπόν να το ξανασκεφτόταν λίγο περισσότερο η μουσική βιομηχανία;

Αλλωστε, όπως πολύ εύστοχα έγραψε το Music Radar σχετικά με το θέμα, παραφράζοντας τη γνωστή επιτυχία των The Who, The Kids aren’t Alright…