Μια σημαντική απόφαση ελήφθη αυτή την εβδομάδα στην Αγγλία για την τόνωση της μουσικής βιομηχανίας και ειδικότερα του Live τομέα. Με απόφαση του αρμόδιου υπουργείου λοιπόν, για όλα τα venues χωρητικότητας κάτω των 200 ατόμων δεν θα απαιτείται από τούδε και στο εξής ειδική άδεια για τα Live συγκροτημάτων με ‘ενισχυμένο ήχο’. Η λήψη αυτής της απόφασης, σύμφωνα με τον υπουργό, αλλά και με την κοινή λογική, θα δώσει περαιτέρω τόνωση και ανάπτυξη στη Live σκηνή με ότι αυτό συνεπάγεται. Και για να μην το πολύκουράζουμε, αυτό συνεπάγεται κέρδη, φήμη και αίγλη για τους Αγγλους, οι οποίοι ως γνωστόν διαφυλάττουν ως κόρη οφθαλμού τη μουσική βιομηχανία τους (το απέδειξαν άλλωστε περίτρανα και στις τελετές έναρξης & λήξης των πρόσφατων Ολυμπιακών αγώνων του Λονδίνου). Μάλιστα, στο δελτίο τύπου που εκδόθηκε, όλο αυτό χαρακτηρίζεται ως ‘θρίαμβος της μουσικής’, ενώ παράλληλα ανακοινώθηκε ότι Live με μη ενισχυμένο ήχο μπορούν να γίνουν οπουδήποτε! Σε απλά νούμερα τώρα, για να φτάσουμε και στο δια ταύτα, αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον 13.000 venues (μικρά club, pub, καφέ, γκαλερί κλπ) θα μπορέσουν να φιλοξενήσουν Live μουσικά event κάθε είδους, με ενισχυμένο ήχο. Αρα λοιπόν, όλοι αυτοί είναι εν δυνάμει νέοι πελάτες των εταιριών κατασκευής ηχητικού, φωτιστικού και μουσικοτεχνολογικού εξοπλισμού κλπ.

Κι εδώ δικαιώνονται οι κατασκευαστές για μια ακόμα φορά, που φωνάζουν τα τελευταία χρόνια ότι το μέλλον του επαγγελματικού ήχου είναι το prosumer. Εδώ λοιπόν θα υπάρξει ανάγκη για μικρά PA συστήματα (αυτοενισχυόμενα ίσως στην πλειοψηφία τους), για μικρές και φθηνές ψηφιακές (αλλά και αναλογικές) κονσόλες, για back line εξοπλισμό, για φώτα και παρελκόμενα, καθώς και για video εξοπλισμό για τους πιο ψαγμένους. Ως τώρα, στην καλύτερη περίπτωση τα μαγαζιά αυτά, άντε να είχαν ένα σύστημα αναπαραγωγής ήχου, ή κάνα karaoke και κάνα DJ booth με τα απολύτως απαραίτητα.

Εδώ βεβαίως η σχετική νομοθεσία είναι ακόμα στα σπάργανα και φυσικά όπως όλα τα πράγματα στην Ελλάδα, οι μισοί που έχουν μαγαζιά με Live είναι σχεδόν παράνομοι διότι καταρχάς φταίει το δύστροπο και παράλογο σύστημα της γραφειοκρατίας και του αχρείαστου χαρτοβασιλείου και της μίζας και κατά δεύτερον ευθύνονται και οι ίδιοι που δεν πληρούν τις νόμιμες προϋποθέσεις, αλλά μιζάρουν για να τις αποκτήσουν στα χαρτιά. Βεβαίως, καλό είναι να μην ανοίξουμε το κεφάλαιο του επιτρεπτού επιπέδου ηχητικής στάθμης και κατά πόσο αυτό τηρείται εδώ στο Ελλαδιστάν, γιατί τότε θα γελάσει ο κάθε πικραμένος.

Η ερώτηση λοιπόν προς τις αρμόδιες εγχώριες αρχές (αν και ανάθεμα και αν γνωρίζει μετά βεβαιότητας κανείς το ποια είναι η πραγματικά η αρμόδια αρχή γι’ αυτά τα θέματα στα μέρη μας) είναι η προφανής: γιατί δεν ακολουθούμε το παράδειγμα των Αγγλων; Γιατί δεν απλοποιούμε τα πράγματα, δεν αναιρούμε τη γραφειοκρατία και δεν κοιτάμε την ουσία; Ετσι και μεγαλύτερη διέξοδο θα δώσουμε σε τόσες και τόσες μπάντες που υπάρχουν και θέλουν διακαώς να παίξουν live και πιο ελκυστικό θεματικά θα γίνει κάθε μπαρ και καφέ, ενώ θα κινηθεί ποικιλοτρόπως και όλη η αγορά (από τους εμπόρους, έως τους εγκαταστάτες και τους χειριστές). Οι Αγγλοι που έχουν εδώ και 10ετίες, ειδικό υπουργείο για την pop μουσική τους (πέρα από το σχετικό με τον γενικότερο πολιτισμό τους υπουργείο) δεν μπορεί, κάτι παραπάνω από μας θα ξέρουν. Μερικές φορές αρκεί απλά να αντιγράφουμε αυτούς που ξέρουν και εφαρμόζουν κάτι καλύτερα από εμάς, αντί να λιβανίζουμε αποδεδειγμένα αποτυχημένα συστήματα και τακτικές ή να αναζητούμε την παρθενογέννεση...