Οι μέρες που διανύουμε απλά δεν υπάρχουν… Τι άλλο να πεί κανείς όταν βιώνουμε ένα γαϊτανάκι με δημοψηφίσματα, με ψήφους εμπιστοσύνης για… την έμπιστη έξοδο του πρωθυπουργού από την κυβέρνηση, όταν διαπιστώνουμε μια τόσο απροκάλυπτη επίδειξη ισχύος και εκβιαστικών διλλημάτων εκ μέρους του Γαλλογερμανικού άξονα (του τύπου ή τα βρίσκετε ή επιστρέφετε πάραυτα στη δραχμούλα σας), και κυρίως όταν ζούμε σ' ένα κράτος που ειδικά τον τελευταίο καιρό βρίσκεται σε μόνιμη αρρυθμία (για να μην πω σε αργία και πλήρη σύγχυση). Και μέσα σ’ όλα αυτά ο ιδιωτικός τομέας (για να το εκφράσω ευρύτερα, ότι μη κρατικό και δημόσιο) να είναι ο μόνος που συνεχίζει να προσπαθεί για τα προφανή: κοινώς συνεχίζει να επιχειρεί και να δουλεύει ακόμα πιο σκληρά μέσα σ’ αυτό το κωμικοτραγικό πλαίσιο, εκλιπαρώντας πλέον για τη στοιχειώδη έστω σταθερότητα…

Και η πλάκα ξέρετε ποια είναι; Ότι παρά την κρίση και την απογοήτευση υπάρχουν project τα οποία βρέθηκαν στον ‘αέρα’ λόγω του ‘κλειστού κράτους’. Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό πεδίο είναι οι συναυλίες, πολλές εκ των οποίων όπως θα έχετε δει τελευταία ανακοινώνονται, επικοινωνούνται κι εν συνεχεία… πολύ απλά και με συνοπτικές διαδικασίες ακυρώνονται. Όμως η έκπληξη ξέρετε ποια είναι; Ότι οι περισσότερες συναυλίες δεν ματαιώνονται λόγω της χαμηλής προπώλησης, αλλά για όλες τις άλλες γνωστές δυσκολίες που συναντά όποιος ζει κι εργάζεται στην Ελλάδα εκτός δημοσίου τομέα...

Πρόσφατα λοιπόν συναντήθηκα με κάνα δυο παραγωγούς αλλά και με γνωστά στελέχη της αγοράς που δουλεύουν κυρίως με μετακλήσεις ξένων γκρουπ και καλλιτεχνών και μου είπαν ότι οι περισσότερες ακυρώσεις που έχουν λάβει χώρα εσχάτως στη συναυλιακή αγορά οφείλονται πρωτίστως στην πλούσια ποικιλία απεργιακών κινητοποιήσεων διαφόρων φορέων, όπως για παράδειγμα στους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας που αποφάσισαν έτσι απλά να αφήσουν μπάντα και αεροπλάνο στην Αγγλία, στα μέσα μαζικής μεταφοράς που τον περισσότερο χρόνο βρίσκονται με το χειρόφρενο ανεβασμένο παρά κατεβασμένο, στις εφορίες που είτε βρίσκονται σε κατάσταση λευκής απεργίας είτε σε κατάσταση κανονικής απεργίας (μικρή η διαφορά θα μου πείτε) κ.ο.κ.
Κι εγώ που νόμιζα ότι μέσα σ’ αυτό το γενικότερα απαισιόδοξο και μίζερο κλίμα ουδείς ενδιαφέρεται να πατήσει σε συναυλία, γι’ αυτό και έχουμε τόσες ακυρώσεις…