Στη γνωστή ‘απειλή’ για πρόωρες εκλογές του πρωθυπουργού αναφέρομαι, καθώς σ’ αυτό το εβδομαδιαίο σημείωμα δεν θέλω να αναφερθώ σε τεχνολογίες, εμπόριο ή στα του audio, lighting, video δρώμενα του οίκου μας γενικώς, μιας και όλα αυτά μοιάζουν στην παρούσα φάση αμελητέα μπροστά στο ενδεχόμενο πρόωρων βουλετικών εκλογών που ‘έπαιζε’ με πολλές πιθανότητες μέχρι λίγο πριν από τα μεσάνυχτα της Κυριακής, έως ότου κάνει δηλώσεις ο πρωθυπουργός. Ολα τα εκλογικά σενάρια απ’ ότι φαίνεται τέλειωσαν οριστικά χθες το βράδυ με τη δήλωση του πρωθυπουργού, ο οποίος έκλεισε με σαφήνεια το θέμα των πρόωρων εκλογών αναφέροντας ότι πρόθεση της κυβέρνησής του είναι να ολοκληρώσει το έργο της, ζητώντας μας κατά τα γνωστά, συστράτευση, κατανόηση και πλάτη γενικώς....
Και στέκομαι τόσο πολύ στο γεγονός αυτό, διότι οι πρόωρες εκλογές θα ήταν πραγματικά καταστροφικές την παρούσα στιγμή για τη χώρα, για το εμπόριο, για την ευρύτερη αγορά και πρωτίστως για την ψυχολογία όλων μας. Και ειδικά για την ψυχολογία της ελεύθερης αγοράς και του ιδιωτικού τομέα που στενάζει από τη συρρίκνωση και την απώλεια σχεδόν κάθε ελπίδας για ανάπτυξη, κάτι τέτοιο θα αποτελούσε τη χαριστική βολή.
Προφανώς λοιπόν ο πρωθυπουργός έπραξε το αυτονόητο, το θέμα είναι ότι το μη αυτονόητο εκλογικό σενάριο που ο ίδιος πυροδότησε, εκτόξευσε τα spread και τώρα φτού κι απ’ την αρχή...

Εξίσου ακατανόητες ήταν πάντως και οι δηλώσεις του Σαμαρά που έκανε λόγο για ‘ολική επαναφορά’ του κόμματός του, όσο και του Β. Κικίλια που δήλωσε μετά την ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων ότι «την επόμενη Κυριακή θα κερδηθεί τελικά ο αγώνας κατά του μνημονίου...». Κι έχει πραγματικά πολύ πλάκα να στρέφονται για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους κατά του μνημονίου (μην έχοντας καμία απολύτως αντιπρόταση) άνθρωποι και παρατάξεις που αποτέλεσαν ενεργό μέρος του προβλήματος που μας οδήγησε στο μνημόνιο. Χθές το βράδυ κατά τις 12.00 που έγραφα αυτές τις γραμμές τους έβλεπα όλους να πανηγυρίζουν για τα κουκιά που πήραν ξεχνώντας ότι πια κοντεύουν να μείνουν από ‘πελάτες’. Αν δεν το κατάλαβαν, η αποχή κυμάνθηκε κοντά στο 60% και αναδείχθηκε πανηγυρικά πρώτη δύναμη στις χθεσινές εκλογές, κάτι που σημαίνει ότι όσοι έχουν σιχαθεί αυτό το σκηνικό δεν μπήκαν στον κόπο ούτε καν να το αποδοκιμάσουν με την ψήφο τους. Το πρόβλημα είναι ότι άφησαν τις κάλπες σ’ αυτούς που ήταν (και εξακολουθούν να είναι) μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης. Αλλιώς δεν θα βαφόταν ξανά ο χάρτης γαλαζοπράσινος.
Το μοναδικό θετικό στοιχείο λοιπόν των χθεσινών εκλογών, είναι ότι δεν πάμε σε βουλευτικές εκλογές, οπότε η αγορά θα μπορεί και πάλι από αύριο να ασχοληθεί αναπόσπαστη με την ήδη υπάρχουσα κρίση της. Και όχι με μια νέα και ίσως οριστικά ανυπέρβλητη κρίση που θα δημιουργείτο αν στήναμε κατά το Δεκέμβρη με Γενάρη κάλπες.