«Πολιτιστική Επιχειρηματικότητα» ονομάζεται το πρώτο πρόγραμμα που θα δοθεί σε μεμονωμένα άτομα που ασχολούνται με τέχνες, μουσική και θέατρο, αλλά και σε μικρές επιχειρήσεις που θέλουν να ασχοληθούν με την πολιτιστική διαχείριση και δημιουργία. Τα παραπάνω προγράμματα θα δοθούν μέσω ΕΣΠΑ και υπάρχουν διαθέσιμα περί τα 50 εκ. ευρώ τα οποία θα δίνονται σε νέους δικαιούχους, ενώ η επιστροφή τους μπορεί να λάβει χώρα ακόμα και μετά το 2015 που τελειώνει το πρόγραμμα. Ο λόγος που έγινε αυτό είναι ότι η κυβέρνηση έχει παρατηρήσει μια (αδικαιολόγητη άραγε;) τάση φυγής των ανθρώπων του πολιτισμού προς το εξωτερικό και με αυτό τον τρόπο προσπαθεί να βάλει ένα ανάχωμα…
Αν μη τι άλλο, έστω και συμβολικά να το δεί κανείς, όλο αυτό αποτελεί μια μάλλον ανέλπιστη προσέγγιση σε μια περίοδο που ο πολιτισμός στα μέρη μας μοιάζει με υπέρτατη πολυτέλεια. Και πώς να μη φύγει κανείς για το εξωτερικό όταν εκεί ακόμα ο πολιτισμός και οι τέχνες συγκινούν τους ανθρώπους και ‘αμείβουν’ δημιουργούς, συνεργάτες και διαχειριστές. Και το εκφράζω αυτό με πάσα επίγνωση, αφού αυτές οι γραμμές (και το συγκεκριμένο newsletter του aLive) γράφονται από την Ελβετία και από το περίφημο Jazz Festival του Montreux, όπου το aLive και ο υπογράφων βρίσκονται εκεί για ένα 3ήμερο καλεσμένοι της Meyer Sound (και με την υποστήριξη της αντιπροσωπείας Φ. Νάκας) που εδώ και χρόνια αποτελεί έναν από τους επίσημους χορηγούς εξοπλισμού του φημισμένου φεστιβάλ. Εδώ λοιπόν στο Montreux, πήρα από πρώτο χέρι ένα καλό μάθημα για το πώς μια ολόκληρη πόλη (αλλά κι ένα κράτος όπως η Ελβετία που η βαριά της βιομηχανία είναι οι…τράπεζές της) υποστηρίζει σθεναρά και μεθοδικά εδώ και 44 χρόνια έναν πολιτιστικό θεσμό που (μαζί με τα τυριά και τα ρολόγια της) την έχει κάνει εξίσου διάσημη παγκοσμίως, ενώ δεν είναι και τόσο υπερβολή να ισχυριστώ ότι μια ολόκληρη πόλη ζει όλο το χρόνο από ένα 15νθήμερο φεστιβάλ.
Και μη μου πείτε ότι κι εμείς έχουμε να αντιπαραθέσουμε αντίστοιχους ‘θεσμούς’ όπως το κρατικοδίαιτο φεστιβάλ Αθηνών, γιατί δεν γράφω άλλο. Πάω ν’ ακούσω τη Vanessa Paradis και τον Keith Jarrett στο Stravinski Auditorium του Montreux…

Βασίλης Λαδονικόλας