Κατά γενική ομολογία το φετινό καλοκαίρι θα έχει τις λιγότερες και μικρότερες σε έκταση (gigs ή αλλιώς ‘κομμάτια’ όπως τα λέει η πιάτσα) περιοδείες καλλιτεχνών, σχημάτων και γκρούπ. Οι λόγοι είναι πολλοί και είθισται να εντάσσονται κάτω από την γενικότερη ετικέτα της ‘κρίσης’. Στην πραγματικότητα είναι 3 (+ δυο) οι λόγοι που το φετινό καλοκαίρι θα έχουμε τις λιγότερες και μικρότερες περιοδείες σχημάτων των τελευταίων 10ετιών. Ο πρώτος έχει να κάνει με την επανάληψη που εν προκειμένω είναι η μητέρα της ανίας και όχι της μάθησης, αφού τα τελευταία χρόνια (δεκαετίες μην πω) περιοδεύουν οι ίδιοι και οι ίδιοι που στην καλύτερη περίπτωση ‘πειράζουν’ λίγο τις ενορχηστρώσεις γνωστών τους επιτυχιών και δίνουν έναν κάποιο νόημα στα live τους. Υπενθυμίζω εδώ, ότι ακόμα και εν έτη 2014 οι περιοδείες των ξένων μεγάλων και μικρότερων σχημάτων συνήθως έχουν ένα concept που είθισται να συνδέεται με τη νέα τους δισκογραφική δουλειά και την ευρύτερη προώθησή της. Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με τη φετινή ανοργανωσιά των δήμων και των πολιτιστικών συλλόγων που είχαν εστιάσει στις εκλογικές αναμετρήσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης του περασμένου Μαίου και ως εκ τούτου ο ‘καλλιτεχνικός’ προγραμματισμός για το φετινό καλοκαίρι πήγε περίπατο, αφού σε ελάχιστους δήμους και αντίστοιχους πολιτιστικούς φορείς ο Πολιτισμός βρίσκεται λίγο πιο πάνω από την τελευταία θέση της ατζέντας τους. Ειδικά σε όσους δήμους απέρχεται η υπάρχουσα δημοτική αρχή, δεν υπάρχει κανένας λόγος για χαρές και πανηγύρια. Εδώ, η ισχύουσα λογική είναι «ας τα κάνει ο επόμενος». Ο τρίτος λόγος έχει να κάνει με την προφανή έλλειψη (αν όχι εξαφάνιση) των χορηγιών από πολυεθνικές και μικρότερες εταιρίες, οι οποίες τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια (της δεκαετίας της ευμάρειας για να είμαι πιο ακριβής) αποτέλεσαν βασικό & ουσιαστικό χρηματοδότη πολλών Live και περιοδειών. Παρόλα αυτά, εγώ θα εστιάσω στους + δυο λόγους που ανέφερα παραπάνω και τους οποίους τους θεωρώ κρισιμότερους, αφού έχουν να κάνουν άμεσα με το κοινό και τον καλλιτέχνη – τραγουδιστή και τη σχέση που τους συνδέει άρρηκτα…
Ξεκινώντας από τους καλλιτέχνες – τραγουδιστές είναι γεγονός ότι πολλοί εξ’ αυτών δεν δείχνουν να θέλουν να βάλουν νερό στο κρασί των υπέρογκων αμοιβών τους (για τα σημερινά δεδομένα της Ελληνικής κοινωνίας), ζητώντας ακόμα χρήματα για τα οποία θα έπρεπε να κοκκινίζουν κάθε φορά που αντικρίζουν στα μάτια τους fans τους, οι οποίοι θα πρέπει να καταβάλλουν το αντίτιμο της συναυλίας από το μισθό των 500 ευρώ (αν παίρνουν) ή από το επίδομα ανεργίας τους (αν το παίρνουν κι αυτό). Φυσικά και έχουν πέσει τα budget σε σχέση με το 2009 και πίσω, όμως οι βασικές περικοπές έχουν γίνει δυσανάλογα σε rental εταιρίες, μουσικούς, τεχνικούς, χειριστές, παραγωγούς κλπ. Σε όλους τους υπόλοιπους δηλαδή, πλήν των ιδίων…
Από την άλλη βεβαίως μέρος της ευθύνης έχει και το κοινό, που στα μέρη μας δύσκολα επικροτεί, το καινούργιο (εγχώριο ή μη), το νέο, το πειραματικό και το άφθαρτο. Δυστυχώς η λογική του σουξέ και της περσόνας υπερισχύει των πάντων και καθιστά την επιβίωση σύγχρονων & αξιόλογων νέων σχημάτων μια διαρκή ηρωική πράξη, την οποίοι λίγοι αντέχουν να επαναλαμβάνουν καθημερινά για να εξασφαλίσουν και να πετύχουν τα αυτονόητα.
Ενδιαφέρον είχε πάντως και η άποψη κάποιων rental εταιριών με τις οποίες ήρθα σε επαφή και συζητήσαμε λίγο τα των περιοδειών. Η άποψη που εξέφρασαν λοιπόν σε πρώτη ανάγνωση έρχεται λίγο κόντρα στα φετινά δεδομένα και είναι η εξής: ότι ίσως είναι καλύτερα για τις αμοιβές του κλάδου (εταιριών και εργαζομένων) η έλλειψη οργανωμένων και μεγάλων περιοδειών διότι έτσι εκλείπουν και τα ‘μεγάλα’ παζάρια στις αμοιβές, οι περικοπές και οι μεταχρονολογημένες πληρωμές. Όταν σου τάζουν 25 και 30 κομμάτια οι παραγωγοί ζητούν τιμές στο πάτωμα για να δώσουν σε μια εταιρία την περιοδεία, ενώ πλέον με λιγότερα κομμάτια μπαίνει στο τραπέζι η λογική της ‘υγιούς’ αρπαχτής. Περισσότεροι πάροχοι εξοπλισμού με καλύτερη γεωγραφική κατανομή και βεβαίως υψηλότερες τιμές για 1 ή 2 δουλειές και συνήθως άμεση πληρωμή. Αυτό βεβαίως είναι ψιλομαρτύριο για ηχολήπτη, φωτιστή και μουσικούς γενικώς, αφού χάνεται το δεδομένο σετάρισμα που παρέχει μια εταιρία όταν αναλαμβάνει εξ΄ ολοκλήρου την υποστήριξη μιας περιοδείας. Ομως αν δούμε μισογεμάτο το ποτήρι, ίσως και να προσδίδει ακόμα λίγη ‘περιπέτεια’ στην ήδη περιπετειώδη και αχαρτογράφητη δουλειά μας, όπου λόγω των γνωστών περιορισμών έχουμε κάνει το 'μίνιμαλ' άποψη…
